það kemur með tímanum…það sem DM-inn þarf að vita er að hann er ekki að keppa á móti ykkur, heldur er hann sá sem á að “bjóða betur”.

einnig virkar líka mjög lítið að biðja dm um að stjórna “low-magic” ef hann vill það ekki eða það passar ekki í ævintýrin hans.

persónulega, ef ég hefði verið dm þá hefði ég kannski boðið meira fyrir að fá ykkur í verkið, annars fengið einhvern annan, svo hefði ég strítt ykkur endalaust á því hversu frægir og ríkir hinir urðu fyrir að framkvæma því sem þið neituðuð.

bj0rn - bögg factorinn!

ég er hjá tveim DM og annar er svona gaur sem vill ekki að ég geri eitthvað ýkt sniðugt og spontant. ef ég geri það þá mistekst það bara ég segi aldrei lengur hvað ég er að plana fyrr en á seinustu sekúndu

Roleplay byggist á samspili stjórnanda og spilara.
Ef spilamennskar klikkar á einhvern hátt er það báðum aðilum að kenna.

Ef að DM getur ekki stjórnað frjálsu spili, þ.e.a.s. að spilara geti gert það sem þeim dettur í hug, eða allavega reynt, er hann ekki orðinn nægilega góður spilari til að geta stjórnað. Mér finnst ekki að DMinn eigi að vera viðbúinn “öllu” þegar spilarar fatta upp á einhverju sniðugu, frekar á hann að taka þátt í þeirra dæmi og “play along” með þeirra hugmynd, en samt ekki of augljóslega. Ævintýri hjá stjórnendum hafa venjulega upphafspunkt og endapunkt, hvernig spilararnir koma sér á milli er alfarið þeirra vandamál og það er lang sniðugast að leyfa þeim að koma með öll sín vandamál, sem þeir gera með því að tala um hvað er að gerast. Ég set stundum t.d. fyrir þá sem að ég er ekki ennþá búinn að leysa sjálfur, ég leyfi þeim að tala og pæla um þrautina þangað til að þeir finna “lausnina” og reyna á það. Stundum virkar þetta, sundum ekki…. …..en spilararnir skemmta sér allavega alltaf…

Ég skil þig vel með þetta. Stjórnandi á að vera við öllu búin fólk getur alltaf tekið upp á því að vilja ekki fara í þetta verkefni eða bara þveröfugt finna skipið og ganga í lið með hinum liðinu hver veit. Ég hef hingað til ekki lent í að stjórnandi verði full út af því að við gerðum ekki eins og hann vildi. Þeir DM sem ég spila hjá að þeir gera oft miklu meira úr einhverju cool ploti sem maður er að gera með persónu sinni ;).

Ég nefni ekki nein nöfn en hann veit vel hver hann er.

Jondalar………en ég fíla það þokkalega þegar þeir gera mann alveg brjálaðan og allt er að fara til helvítins….maður vona þá bara að allt reddast.

p.s ef ekki þá eltir það mann restina af lífi þeirra persónu hehehe

ég ákvað að gera eftir farandi, núna hegg ég gaurinn en á eftir þegar hann er búinn að höggva ætla ég að nota Partial action (haste-aður í 3rd edition) og nota Cape of the Moutebank til að dimension door í burtu. óvinur minn hjó hana í sundur. hefði ég ekki sagt þetta heldur bara þegar hann var búinn að gera hefði ég lifað af. hann vissi EKKERT hvað skikkjan mín gerði (og nei þetta var ekki wizard heldur troll..í 20lvl)

Ég skil þennan DM vel. Ég lenti í því í öðrum hópnum mínum að player tók shotcut sem rústaði ævintýrinu. Þeir mölbrutu stacking regluna. En maður brotnar ekki saman við það. Það fyndna var að þegar það komst upp neituðu þeir alfarið að halda áfram með ævintýrið. Það er eitt sem er nær alltaf gert í þeim hóp sem er mjög cool, PC ræður ferðinni, hann er ekki flæktur inní einhvern flókinn söguþráð sem á ekki við hann. Það er ekki svo slæmt með ævingunni nær maður að höndla playerinn og hann fer að þurfa að finna leiðir til að lifa af. Þó ætla ég þessum hóp að fara í bundið ævintýri eftir 3-4 spilanir eða þegar þeir hafa leist Underdark champainið sem þeir eru í.

Ég er mjög heppinn með grúppuna mína. Við höfum allir DM-að einhvern tímann, og höfum þá reynslu bæði sem DM-ar og sem spilarar.

Skemmtilegasta dæmið um að DM played along var þegar hann var búinn að plana eitthvað svona mafíudæmi á móti okkur í litlum bæ, við allir bara 3 lvl aular.
Það nefnilega kom ríkur prestur í bæinn sem ég rændi (ég og annar vorum þjófar, þriðji var hestasveinninn sem við lömdum til að ræna sekkjunum í hesthúsinu, og fjórði var presturinn sjálfur.)

Eftir að hafa sloppið með góssið vakna ég við að einn af mafíuhrottunum er með sverð uppað hálsinum á mér og spyr mig um ránið og peningin. Hinn þjófurinn (kvenkyns btw) vaknar við lætin og læðist framhjá hurðinni minni og hleypur í burtu með allt góssið, og ég öskra á eftir henni. Hinn gaurinn ætlaði þá bara að ræna mig öllu. Svo þegar hann var á leiðinni út, læddist ég hratt á eftir honum og lamdi hann að aftan í hausinn og rændi hann öllu. Á meðan var hinn þjófurinn kominn á hest útúr bænum. (og þar með algerlega fara með plot DMsins í ruslið).

Ég henti mafíugaurnum í kistu og læsti henni, á meðan ég reyndi að fá hest út úr hestasveininum. Ég lofaði honum gull og skógum, og hann jánkaði, ef hann fékk að koma með. Þannig að við stálum tvemur hestum, annar af þeim var hestur prestsins. (sérðu hvað DM-inn er að gera?) Svo þegar ég lít eftir kistunni, er gaurinn hlupinn úr henni.

Presturinn sér einungis einn hest eftir í hesthúsinu, og það er glæsilegur hestur í brynju, s.s. a paladins horse. Presturinn tekur hann og heldur á eftir okkur.

Þannig að kvenkyns þjófurinn er fremstur, ég og hestasveinninn á eftir, Presturinn nálægt hælunum á mér og svo mafíugaurinn og paladininn í eftirdagi. Framhaldið er mjög cool en maður er ekki viss hvað fólk nennir að lesa.

Þokkalega skemmtilegt plot sko (þó að DM-inn örvæntaði soldið í byrjun). Ég og hinn þjófurinn bættum við yo momma's gríni inn í þetta bara til að hafa þetta keppnislegra á milli þeirra.

Þannig að málið er að vera bæði DM og player einhverntímann, þá sérðu þetta frá báðum hliðunum.

K.

Lausnin á þessu vandamáli er sú að slappa aðeins af með Hitlers-tendensana! Við erum allir/öll/allar að reyna að spila = skemmta okkur, og stór þáttur í því er að við getum gert það sem við viljum. Þegar stjórnandinn er búinn að semja ævintýri, sem á að gerast SVONA, og alls ekki öðruvísi, þá skemmtir hann sér ekki nema spilararnir spili þetta eins og strengjabrúður og þar af leiðandi skemmta spilararnir sér ekkert.

Því segi ég að mikilvægara er að búa til umhverfi fyrir ævintýrið og ramma að ævintýrinu, en leyfa fólki að reka sig á og finna sína aðferð við að leysa vandamálið - hún er oft betri en hugmynd stjórnandans!

ÞAð fyrsta sem ég rak mig á sem stjórnandi fyrir mörgum mörgum árum var að: sama hvað þú gerir, sama hvað þú undirbýrð þig vel þá sjá playerarnir alltaf einhverja leið sem þú reiknaðir ekki með.

TD. Cyberpunk: job drive this trunk (with assorted biological test material) from point A to point B.
þetta var allt sem playerarnir áttu að gera. Ég var búin að plana fullt af encounters á leiðinni og taldi mig vera nokkuð safe. Like hell I was.

Playerarnir tóku “tilrauna stuffið” og seldu það til aðal keppinautar fyrirtækissins sem réð þá. Seldu síðan trukking á bílasölu og stungu af með peningana.

Tves “það er alltaf eitthvað”

Ég er líka alveg sammála þér, DM á að geta brugðist við óvæntum aðstæðum og að láta spilarana stýra gangi ævintýrsins að hluta til.

En þetta getur samt líka farið út í öfgar með tilliti til spilaranna. T.d. einu sinni þegar ég var að stjórna þá voru spilararnir í einhverju bæ og þar var einhver Catatonic kelling sem hafði misst dóttir sýna. Einn spilarinn var alveg viss um að hann gæti fengið eitthvað út úr henni og eyddi næstum heilu sessioni að reyna að fá eitthvað út úr henni. Bæði ég og hinir spilararnir vorum orðnir dauðþreyttir á þessu. Ég meina, kellingin var Catatonic og þetta var Ravenloft ævintýri. Svo ákváðu hinir spilararnir að halda áfram án gaursins sem var að tala við kerlinguna og hann fór í þvílíka fýlu út í mig fyrir að láta eitthvað gerast hjá þeim á meðan hann var búinn að setja þetta þvílíka “effort” í það sem hann var að gera og fá ekkert út úr því.

Jæja……..eru þessi skot og rifrildi ekki eitthvað sem ekki á heima á opnum korki á huga.

Það er ekki skrítið að þessir hópar séu með vandamál.

Vargu