Mér er almennt meinilla við að samþykkja stuttar greinar, með titli sem lýsir ekki innihaldinu og þar sem höfundur hefur ekki einusinni fyrir því að hefja setningar á stórum staf.

En að þessu sinni þótti mér viðfangsefnið brýnt.

Vissulega hefur stjórnandinn valdið, en það er þó ekki svo að einhvern valdníðsla leiði nokkurntímann af sér eitthvað gott. Þegar þetta málefni er tekið fyrir er fyrst nauðsynlegt að gera sér grein fyrir því að spunaspilun er gagnvirk skemmtun. Til að hún gangi upp þurfa leikmenn og stjórnandi að vinna saman. Margir flaska á þessu.

Næst þarf svo að átta sig á því að til að geta unnið saman þurfa menn að vera sammála. Það að stjórnandinn ráði þýðir vitanlega það að hann þarf að geta tekið ákvarðanir og skorið úr um vafaatriði til að spilamennskan haldist keyrandi. Það þýðir hinsvegar ekki að stjórnandinn hafi eitthvað vald yfir leikmönnunum. Ég veit að flestir átta sig á þessu, en margir þurfa þó að velta því fyrir sig og skilja betur hvað það þýðir.

Það þýðir m.a. það að stjórnandinn getur ekki “skipað” leikmönnum að hafa frekar áhuga á þessarri tegund spilamennsku en hinni. Til að spilamennska gangi vel upp þurfa auðvitað stjórnandi og leikmenn að vera sammála um grundvallaratriði einsog hversu nákvæmlega reglunum sé fylgt.

Ég er ekki að segja að ákvörðunin um hvernig skuli spilað þurfi endilega að vera lýðræðisleg ákvörðun, en stjórandinn verður þá allavega að kynna sínar hugmyndir og kunna að selja þær leikmönnum. Umfram allt þarf að vera búið að ræða þetta fyrirfram.

Ég sé tvær lausnir á málinu. Annað hvort sest öll grúppan niður og ákveður í sameiningu hvernig skuli spilað. Eða að stjórandinn ákveður það sjálfur fyrirfram, kynnir það leikmönnum eftir bestu getu, og þeir ákveða svo sjálfir hvort þeir vilja vera með eður ei.

Niðurstaðan, hvora leiðina sem þú kýst að fara, er þó sú að málið þarf að ræðast. Það er ekki hægt að ætlast til þess að annað fólk viti hvað maður er að hugsa ef maður ekki tjáir sig.

Kveðja,
Vargu

Klassiskt vandamál.

Ætli ég teljist ekki einn af þessum blessuðu “rule lawyers” en það er eingöngu vegna þess að ég kenndi sjálfum mér AD&D hérna í gamla gamla daga ('93 eða 4).

Málið er að: Stjórnandinn og spilararnir þurfa að vera á sama grundvelli. Það er innan kerfisins. Ég hef rekið mig á það nokk oft að spila hjá stjórnendum sem eru með þetta “Ég RÆД attitude. Og verð að segja að til langs tíma þá verða spilarar pirraðir og gramir út í stjórnandann.

Ekki skilja það svo að ég sé að styðja að hvert roll þurfi að fara í gegnum massívar bókarflettingar og atkvæða greiðslu. En góður stjórnandi þarf að geta tekið því að hafa ekki alltaf rétt fyrir sér. Þó svo að spilarar setji sig upp á móti honum varðandi nokkur mál, þá eru það eingar persónuárásir eða neitt slíkt. Þér eru bara að reyna halda leiknum þar sem allir skilja hann, á grundvelli reglana.

Oftar en ekki er ómögulegt að hafa ekki reglubækurnar við hendinna (spells, feats o.s.f.v.) og oft er gott að geta dundað sér við að fletta einhverju upp þegar maður er “úr fókus”.

Umfram allt þarftu að vera tilbúin að sætta þig við að spilararnir hafa rétt fyrir sér. Og þannig miðla málunum. “The DM is always right” er svolltið mistúlkuð setning. Það sem er átt við er að hans niðurstaða, er rétt. Oftast er sú niðurstaða fenginn með að glugga í bókina og heyra hlið spilararns. Þetta þarf ekki að taka langan tíma, ef það stefnir í það, segðu bara “Við höfum þetta svona núna, og ég skal athuga þetta þegar við erum hætt(ir)” síðan í lok spila sessionsins, þá má kannski skegg ræða atvikið betur og fletta upp hvað reglurnar segja.

Málið er að halda hlutunum gangandi og hafa alla ánægða. Það geriru ekki með “Þetta er víst svona, afþví ég segi það og DMinn hefur alltaf rétt fyrir sér” viðmóti.

Málamiðlun =Lykilorðið.

Sko ég er SM í því spili sem Askurinn heitir og þó að þett sé á íslensku og mjög einfalt dpil þá eru sumar reglur í því sem mér er mein illi við!
Þannig að ég tek mig yfirleitt til og segi fólkinu sem ég er að fara að spila með að ég sé guð! alsráðandi í spilinu ekkert sem ég geri er vitlaust!!! láta hópinn skilja það með því að vera ekki að gefa þeim endalausa sjensa…
Auðvitað meiga LM (leikmenn) vera ósammála SM-inum sínum og ekkert slæmt við það og oft hafa þeir rétt fyrir sér EN ef ég vill ekki hafa það eins ogh LM er að væla um og segi honum það og hann heldur áfram að væla refsa ég honum, ég hef láti bláa eldingu slá niður í hausin á gaur og hann missti alla galdrana sína og var í -25 í náð hjá Óðni ég hef líka drepið gaur fyrir að vera að væla yfir sama dæminu í 2 klukkutíma!!!
Ég meina ég átta mig á því að það er hundleiðinlegt að missa persónu en LM verða að bera virðingu fyrir öllu því sem SM er kannski búinn að leggja í að búa til ævintýri fyrir hópinn.
Sína bara að þér sé alvaraq ekki bara hóta!

Takk fyrir mig

Persónulega tel ég það vera best, ef þú notar ekki allar reglur eða breytir þeim til að skapa meiri stemningu eða bjóða upp á betra roleplay, að láta spilarana vita fyrirfram við hverju á að búast.

Sem dæmi er D&D sett upp á þann hátt að lendi tveir einstaklingar saman í nokkurs konar ability test vinnur sá sem er með hærra skor í viðkomandi ability. Það eru engin köst, inni þetta spilar enginn heppni, bara stattinn rúlar, t.d. í sjómannskeppni (str vs. str). Kerfið gerir ekki ráð fyrir að menn geti tognað, slitið krossbönd eða slíkt við álíka áreynslu. Þetta er hins vegar hægt að útfæra á skemmtilegan hátt, en ef þú gerir það, override'ar reglurnar, þarftu að kynna spilurunum það áður en þeir fara út í þess háttar. Þeir ráða síðan sjálfir hvort þeir taki þátt, geta t.d. látið persónu sína neita eða ganga í burtu. Valið er því í raun þeirra, þú skapar bara aðstæðurnar.

Önnur leið er að vera búinn að setjast niður allir saman og búa til house-rules. Slíkt gera mjög margar grúppur og getur oft lífgað upp á leikinn.

Ég er hins vegar ósammála því sem hefur áður komið fram. Það er ekkert leiðinlegra en að hafa spilara sem sífellt flettir upp öllum mögulegum og ómögulegum reglum. Þú sem DM átt síðasta orðið, það ert þú sem skerð úr um hvort a eða b gildir. Þegar þið eruð byrjaðir að spila berð þú í raun ábyrgð á að leikurinn gangi snuðrulaust fyrir sig og ef að þú hefur kynnt allar breytingar á reglunum áður en þið byrjuðuð að spila, er lítið vandamál að halda slíku fram. DM'inn verður að geta haldið fram leiknum án þess að vera sífellt truflaður með “Troll sem er ekki vulnerable to fire!!! Hvaða bull er það? Það stendur í MM að troll séu vulnerable to fire og þá ætla ég að brenna úr honum hjartað og þú, DM, getur ekki stöðvað mig! Hann á að fá double damage!” Spilarar verða líka að gera sér grein fyrir að það er munur á character knowledge og player knowledge, þetta er mörgum erfitt. “Yes! Í fyrsta skipti sem við hittum múmíu, gott að ég memoriza'ði fireball og burning hands, hún er nefnilega vulnerable to fire skv. MM!”

Ef ég væri þú myndi ég skrifa niður allar þær útfærslur sem þú ert með á reglunum, þ.e. major ones, og síðan hafa í huga að láta spilarana vita áður en þið byrjið að spila eitthvað (t.d. ability vs. ability) til að koma í veg fyrir misskilning. Ekki láta þá vita þegar þeir eru byrjaðir.

Þegar þú lendir í regluvandræðum notaru tvö orð sem ég og vinur minn notum mikið á “By the Book” vini okkar sem þarf að gera allt samkvæmt reglum þó að það kosti uppflettingu. House Rules. Þægilegt dæmi sem gerir þér kleift að beygja reglurnar aðeins svo að það henti öllum sem best.

Pæling? Stafsetning er pæling. Hugtak sem er fremur vanmetið í þjóðfélagi voru. Það “hallar” undan fæti.

Spilun samkvæmt eiga allir að skemmta sér. Valdníðsla á ekki heima í spili. Spilurum finnst ekki gaman þegar þeim er beint í ákveðna átt. Val er eitthvað sem einkennir hlutverkaspil. Kannski ekki það sem er helsta atriðið en stór hluti af góðri spilun. Spilarar verða að finnast að þeirra val hafi áhrif. Þegar spilarar hætta að skemmta sér bitnar það á stjórnandanum. Þeir fara að hugsa upp aðferðir til að ná sér niðrá honum og gera allt í sínu valdi stendur til að skemma fyrir. Kannski ekki alltaf en ég veit um dæmi sem það hefur gerst. Stjórnandinn verður þá fyrir miklu áreiti og nýtur þá góðs af að kunna fyrir sér í reglum og “lögum” til að hann sé ekki endanlega skotinn í kaf.

Þetta er allt spurning um að spila með leikmönnum. Þótt þú sért sögumaður þá þýðir það ekki að þú eigir ekki að geta spilað með. Þið verðið að tala saman og komast með niðurstöðu í leiknum. Ég hef það sjónarmið fyrir mig að spyrja bara players hvað þeir eru að pæla, hvort það sé einhverjar creative hugsanir í gangi hérna. Oftar en ekki þá er maður kominn með þvílíkt cool spil sem verður bara yndislegt að spila. Annar punktur, sagan verður að fljóta, ef einhver fær 1 á tening þegar hann hefði frekar átt að fá 15 eða eitthvað, þá er þetta bara spurning með DM's intervention. Svo er líka náttúrulega alltaf hin yndislega regla “Just is”, ef player fer að röfla of mikið í þér, þá segiru bara “it just is” :) Aldrei læra reglurnar fyllilega utanbókar, gerir spilið bara leiðinlegt og stíft, gerðu svona fluffy breytingar hér og þar og sjáðu bara hvað gerist. Btw ein loka ábending, eitt gengur yfir alla, aldrei láta neinn fá einhver sérkjör eða láta einn finna fyrir einhverju sem hann á ekki endilega skilið. Ef einhver roleplayar illa, þá kemur það niður á xp fyrir session. Just think about it :)

:.Twistur.:

en svo er ég líka að spá í öðru: tökum sem dæmi, einn spilarinn sem ég er að dm´a er Paladin of Tyr. hvað á maður að gera ef hann spilar hann þannig að hann sé á góðri leið að verða snaróður geðklofi með því að drepa allt sem hann telur “að hætta steðji að” (eitt dæmi um það var hjálparlaus draider sem var búið að brenna augun úr, og hann fannst hlekkjaður fastur í dýflissu undir Zhentil Keep, og hann var búinn að sanna það að hann væri í svoköllaðri andspyrnuhreyfingu gegn Drow og Zhentarim (löng saga). það fyrsta sem hann gerði þegar hann sá draiderinn var að rush´a hann og drepa!) hvað á maður að gera í svona aðstæðum???

ég myndi venjulega líta framhjá þessu, t.d. vegna þess að draider eru venjulega evil kvikindi gerð að Lolth, en vandamálið með þennan Paladin er það að hann þarf að vera extremly góður til að geta endað Campaign´ið! eða allaveganna ekki blackguard eða anti-paladin!!!

Komdu þér bara í sama fílíng og illu snillingarnir og plottaðu. Notaðu hluti sem freista leikmannana þannig að þeir fylgja söguþræðinum án þess að gera sér grein fyrir því. Gull hentar mjög vel eða orðrómar um magic item eða komdu þeim bara í þá stöðu að þeir gera það sem þú vilt en halda að það sé þeirra ákvörðun.

Ég get líkast til ekki svarað þessari spurningu með því að segja hvaða aðferð ég nota.. því ég einfaldlega er ekki DM og hef litla sem enga reynslu í spilum. Samt sem áður hef ég lesið eina reglubók þar sem fram kom ákveðið ráð sem ég á líklega eftir að gleyma seint og stefni að því að nota við tækifæri: Þegar saga og reglur stangast á gengur sagan alltaf fyrir. Þetta er eitthvað sem mér finnst að allir DM-ar ættu að pæla aðeins í.

lundi86 hefur talað (eða skrifað eða hvað sem þið viljið kalla það)