Í fyrsta lagi er ég að velta fyrir mér hvað þú eigir við með orðinu “campaign”. Einsog ég sé það fyrir mér þá er “campaign” samansett úr fjöldamörgum “ævintýrum” sem hvert um sig tekur eitt eða fleiri kvöld að spila. Í mínum huga er sumsé campaign eitthvað sem tekur mánuði, jafnvel ár að klára.

Ég held að fyrir nýbyrjaða spilara sé sjálfsagt best að takmarka sig við styttri söguþræði, svona á meðan menn eru að ná tökum á forminu. Ef til vill er það samt það sem þú áttir við í spurningunni með orðinu “campaign”.

Ég tel að stærstu mistökin séu að gefast upp. Það að leikmenn festist og stjórnandi gefist því upp við að semja eitthvað vandað er ávísun á vítahring þar sem hvort hleður upp á hitt. Einhver þarf að brjóta hópinn út úr honum.

Til að komast á rétta sporið er gott að reyna að fá alla til að vera sem samvinnuþýðasta, þ.e. reyna að fá hópinn til að vinna saman að því að klára ævintýrið. Mikilvægt er að leikmenn reyni þá að einbeita sér að því að greina smáatriði frá aðalatriðum, og stjórnandinn þarf þá að einbeita sér að því að gera sterkan greinarmun á aðalatriðum og aukaatriðum.

Ég er ekki að segja að þetta sé tegund af spilamennsku sem sé skemmtileg eða sniðug til lengdar, en þetta gæti hjálpað hópnum að komast á rétta sporið.

Einnig er mjög gott að stjórnandinn reyni að læra af reynslunni og stýra atburðarásinni hjá þeim gildrum sem hópurinn fellur oftast í. Ef leikmenn eru alltaf að einbeita sér að sömu smáatriðunum er eins gott að reyna að skera sem fyrst á svoleiðis útúrdúra, eða jafnvel sleppa þessum smáatriðum alveg.

Til að svara spurningunni þinni í lokin þá geri ég þetta venjulega þannig í undirbúningi campaigns að ég hugsa upp stórt “metaplot”, svona einskonar leiðarvísi að söguþræði fyrir feiknalangan tíma. Því næst safna ég fólki saman til að gera charactera, svo undirbý ég hvert skipti vandlega með hliðsjón af því sem á undan hefur gengið og upprunalega “metaplottinu”.

Ég veit ekki hversu vel þetta hjálpaði, en láttu bara vaða með fleiri spurningum og ég skal gera hvað ég get til að hjálpa.

Kveðja,
Vargu

Það virkar vel að vera með framhaldsævintýri. Þá koma menn einu sinni á degi eða færrum sinnum og spila eitthvað ævintýri sem heldur áfram næsta dag. Það virkar líka mjög vel í framhaldsævintýtum að hætta á spennandi stöðum t. d. þegar sterkur óvinur er að fara að byrja bardaga við playerana.

Mörgum dögum? he,he síðan ég byrjaði að spila með þessum hóp sem ég er með núna hef ég verið að spila sama campaignið og ég byrjaði fyrir 2 árum rúmum! Spilum svona að meðaltali 2svar í mánuði, kvöld og nótt. Ekkert mál að halda þessu gangandi. Inni í hverju campaign eru auðvitað fullt af ævintýrum en það er rauður þráður í gegnum allt og auðv. sömu karakterar.

Auðvitað á mörgum dögum, það nær ekki nokkurri átt að reyna að taka einu sinni eitt ævintýri á einum degi, nema maður hafi mjög langan tíma, hvað þá heilt campaign. (ég held reyndar að þú sért að ruglast á adventure og campaign)

Lengsta campaign sem ég hef stjórnað stóð í níu mánuði. Það var einn spilari sem að mætti í ölli sessionin og hann komst upp á 16. level. annars var meðal levelið í partíinu í kringum 14.

Með campaign þá á ég við hóp af adventures sem ganga út á það sama.

Ég er að spila núna warhammer FRPG campaign sem er búið að ganga núna í tæpt ár. Mjög skemmtilegt.

Og svo til þess að láta þetta ganga betur þá erum við(spilararnir) löngu hættir að leita allstaðar nema í svona herbergjum þar sem bossar hafa búið.

Og þeir sem hafa spilað WH þá eru svona campaign ekki góð fyrir geðheilsu karakteranna.

Ef DMinn lætur svona LOSIÐ YKKUR VIÐ HANN!!!
Hann á ekki að skipta sér af því hvað þið gerið eða eyðið miklum tíma í það verkefni sem er fyrir framundan.

En er það ekki starf “spuna”meistara að “spinna” í kringum það sem spilararnir gera og leiða þá á rétta braut.

“Núna erum við vinirnir nýbyrjaðir að spila D&D” þetta lærist, hann [Dm-inn] mun fljótt skilja að það getur verið gaman að fara aðeins útaf sporinu og láta spilarana rannsaka hluti sem munu aðeins eyða tíma þeirra til lausnar ævintýrsins [

Það á bara að hafa framhaldsævintýri, það virkar vel enginn verður pirraður.

Ég vona að þeir sem á undan mér svöruðu þér hafi náð að hjálpa. Ég er samt alltaf til í að leggja góðu málefni aðstoð.
Besta ráðleggingin sem ég hef lesið í greinunum sem svöruðu á undan mér er sú að þreifa ykkur smátt og smátt áfram.

Það að Role-Playa er ekki að fara eftir reglonum í bókinni, bara til að leiðrétta þann algenga misskilning strax ef hann skildi vera til staðar.

Role-Play byggist fyrst og fremst á því að hver einstaklingur í spilinu skapi sér character eftir sínu eigin höfði sem honum þikir gaman að spila. Tölurnar sem þið setjið í statana skipta ekki höfuð máli, en þau ráða úrslitum ef um einhverskonar ágreining er að ræða, þ.á.m. combat. Það má ekki gleyma að skapa persónuna sjálfa. Skaphiti, uppáhalds matur, er hann gráðugur, örlátur, metnaðar eða metorðagjarn, ljúfur, þolinmóður, glisgjarn, húmoristi, kaldhæðinn, drikkfelldur, blóðþirstur eða eitthvað allt annað.

Fyrir Role-Playing núbbana getur það tekið nokkur game session að ná þessu til að fullskapa persónuna, en látið ekki hug fallast því æfingin skapar meistarann.

Það sem ávinnst með þessum hætti er skemmtilegur spuni. þ.e.a.s. spunaspil. Þegar ykkur tekst að setja ikkur inn í persónurnar og svarið fyrir þær eins og þið séuð þær en ekki bara segja hvor öðrum hvað þær ætla að segja, þá eruð þið komin á sporið.

Að vera GameMaster krefst þetta frekar meiri reinslu, því hann þarf að geta sett sig undir marga hatta. Hann semur söguþráðinn, (ævintírið) og kemur fyrir ímsum persónum þar fyrir sem gegna mismunandi hlutverkum.

Það sem ávinst með þessum hætti er reglulega skemmtilegt spilakvöld. Ég er sjálfur búinn að vera Role-Player í yfir 10 ár og það ákafur í upphafi að ég flutti jafnvel utan af landi til að geta tekið þátt í Role-Playing menningunni sem þá hafði hér mindast. Þó ég hafi róast mikið í þeim efnum í dag er ég þó enn með spilagrúppu gangandi og við spilum alltaf öðru hvoru.

Sum Game-Sessionin ganga jafnvel svo að ekkert markvert gerist. Engir stórir óvinir eru yfirbugaðir eða Prinsessum bjargað, en margar skemmtilegar uppákomur átt sér stað sem playerarnir hafa náð að skapa sér. Stundum vilja þeir bara halda fyrir á einum stað og búa til galdra eða byggja kastala. Það er ekkert að því svo lengi sem þið skemmtið ykkur og getið staðið ánægðir upp frá spilaborðinu.

Að lokum vil ég benda á ágætis reglu til að halda vel utan um það að gameMasterinn fari ekki að EIPA. Sprækasti spilarinn í grúppunni er útnefndur GamePolice. Þegar GameMasterinn er farinn að halda að hann sé eitthvað Guð af því að hann er að stjórna gefur GamePolice honum áminningu. Ef hann tekur ekki tilsögnum tekur restin af grúppunni sig saman eftir gamesessionið og Counsular brot hans. Ef hann er dæmdur sekur þurfið þið að ákveða refsingu hans.
Okkur hefur þótt best að setja viðkomandi á skilorð í X-langan tíma. Einn í okkar grúppu er að fara að ljúka 6 mánaða skilorði sem GameMaster, og annar er kominn á skilorð bæði sem GameMaster og Player, þangað til Cousulið tekur sig saman aftur og ákveður annað. Aðalatriðið er að einn eiðileggi ekki fyrir hópnum.

Best er fyrir GameMasterinn að vera til að byrja með ekki með of stór og flókin ævintýri. Láttu þér nægja lítið plott sem krefst ekki of mikkilla vinnu. Legðu þig fram við að vanda þig, og til að toppa þetta allt saman ekki gleima að vera hæfilega kærulaus og skemmta þér.
And if U cant find the rule, make the rule.

Virðingarfyllst Confuseus.