Þetta er verkefni sem ég gerði fyrir skólann. Átti að gera um hvað ég héldi að yrði um mig eftir 20 ár. Þetta þurfti ekki að vera raunhæft en ég ákvað að gera svoleiðis;o)
Ég ætla að senda þetta hingað inn því að sum ykkar koma fyrir í sögunni. Ef þið viljið ekki vita hvað verður um ykkur eftir 20 ár EKKI LESA SÖGUNA! En það er auðvitað ekki víst að þið séuð í henni.

20 árum síðar…

Núna er ég 14 ára stelpa sem gengur í Grunnskólann í Borgarnesi..

20 árum síðar.

Ég horfi á veggina á kringum mig. Ég er spennt niður. Ég er á Kleppi fyrir ofsóknir mínar á öndum. Ég er ekki ein um að hafa verið lokuð inni fyiri þær sakir. Ég þekki ekki þeirra réttu nöfn- allavega nota ég þau ekki. Ég þekki þau sem Sednu, HerraFullkominn, vansa, Supernanny, Gelluna123 og svo eru fleiri sem ég tel ekki upp hér. Ég hitti þau stundum. Nánast daglega og þá ræðum við saman. Opinberlega erum við öll talin geðveik en ég get fullvissað ykkur um að það erum við ekki. Einn daginn á heimurinn eftir að sjá að endur eru illar. Þetta byrjaði allt eftir að ég uppgötvaði hversu lúmskar endur eru við að smeygja sér inní daglegt líf okkar. Þegar að ég fór í andspyrnuna.. Hafið þið ekki ANDvarpað? Eða ENDURtekið ykkur? Það eru ekki pólitíkusar sem að stjórna landinu og heiminum öllum, heldur stjórnENDUR. Ef að þetta sannfærir ykkur ekki um að ég og hinir í andspyrnunni séum ekki geðveik þá veit ég ekki hvað. Í dag er einn af þeim dögum sem að ég fæ að hitta hin. Dagurinn líður hægt enda er ég hlekkjuð niður. Sumir segja að þeir sem séu geðveikir hafi slitið sig úr sambandi við umheiminn en í rauninni slítur umheimurinn sambandi við þá sem greindir eru geðveikir.
Ég bíð… Tíminn er kominn. Ég fæ að hitta hin. Sumir kalla mig Tinnu, aðrir tinnu. Ég hef ekki hugmynd um afhverju þau kalla mig tinnu með litlum staf.

HerraFullkominn er leiðtogi andspyrni okkar. Hann er að vísu ekki einn af þeim upprunalegu en hann er fær. Svo er það Supernanny sem að er Hagkaupspoki. Jah..ekki í rauninni en þetta er gott dulargervi. Sedna er..skrítin. Það lentu ekki allir á geðveiklahæli sem að berjast gegn öndum. Hinir eru enn einhverstaðar.. að berjast.. veita viðnám. Sumir kannski ekki enn á lífi. Rivian er líka hér.. og Meaniac. Þeir eru fremur nýkomnir. Svo er MadClaw.. En hann er ekki hérna vegna ofsókna á öndum heldur kindum! Og svo fyrir að kveikja í leikhúsi sem var að ENDURsýna nokkur verk.

Luigi er hér líka. Því miður. Ég veit ekki afhverju. Hann á ekki að vera hér. Hann kemur til okkar. Hann er samband okkar við umheiminn. Hann er alveg ógeðslega svalur dótanáungi og er grænn með yfirvaraskegg. Hann er margfætlukarl en er alltaf skælbrosandi. Hann er einn af bestu og sætustu plastkörlum sem að fyrirfinnast í þessum heimi. Hann ber skilaboð frá andspyrnunni hingað og til andspyrnunnar héðan.

Við setjumst við borð og tölum saman. Supernanny var upphaflega sett inn fyrir að grýta endur með brauði. Sedna fyrir að drekkja þeim. Rivian fyrir að pynta þær. Við hin gerðum ekkert opinberlega. Það er vegna andanna sem við erum hér. Þær komust að því að við vissum.. vissum það og toguðu í spotta svo að við erum hér. Heimurinn er eins og strengjabrúða í höndum þeirra.
Hér mun ég verða næstu árin. Þangað til að ég dey eða þangað til að endurnar ná endanlega heimsyfirráðum og ég fer á enn verri stað. Eða þangað til að endurnar verða sigraðar. En það verður í ókominni framtíð.