Einn daginn var hann Andri sjóræningi á gangi um skipið sitt. Hann var hissa á því hvernig vondi kallinn hafði verið að borða gulrætur daginn áður, hann var nú nefnilega með rótarofnæmi. Andri velti fyrir sér hvort gulrætur væru rætur. En nú vaar nóg komið af bullinu því hann sá skip vonda karlsins. Hann kallaði menn sína saman jafnfljótt og refur drekkur teið sitt. Menn hans gripu fram vopnin og undirbúðu sig undir slagsmál. Vondi karlinn byrjaði stríðið með góðu fallbyssuskoti beint í fangið á einum manna Andra. Sem betur fer var maðurinn með hjálm svo hann var öruggur.
Nú hófust slagsmálin fyrir alvöru. Andri greip um fallbyssu og án þess að hugsa greip hann það fyrsta sem hendi hans náði til og tróð því í fallbyssuna hann kveikti svo á þræðinum og sá svo að sjóræningjapáfagaukurAndrakrúsins var fljúgandi lengst í burtu.
Skip vonda karlsins nálgaðist og nú voru góð ráð dýr. Svo þeir slepptu dýrunum á þá. Hákarlarnir þeirra voru harðir í horn að taka svo þeir voru ógurlegt vandamál fyrir áhöfn vonda karlsins. Andri skaust í einkaherbergið sitt í þeim tilgangi í að ná í lukkusverðið sitt. En nú skaust í hann skelkur því vondi karlinn hoppaði á hann og átökin hófust.
(Nú skuluð þið kveikja á rocky laginu það er finnanlegt á youtube)
Vondi karlinn hjóg nú með sverðinu sínu til hans Andra. Andri hoppaði í burtu og greip í lukkusverð sitt. Hann hjóg nú af öllum hrafti til vonda karlsins en hitti ei og hjóg því í sundur gamla kistu sem vodi karlinn hafði komið fyrir áður en hann vissi sprakk hún. Hann rétt náði að verja sig með dularfullu flöskunni sinni. Vondi karinn kastaði nú tómati í Andra þannig nú eiðilagðist skikkjan hans. (Já hann var með skikkju) Vondi karlinn vissi ekki af górillunni sem hafði læðst aftan að honum fyrr en hún hrasaði um kústskaft. Hann sneri sér við en tók ekki eftir að hann Andri hjóg að honum sverðinu fyrr en það var of seint.
Þegar Andri og górillan komu upp aftur var stríðið búið í hag Andra.

Endi