Kæra dagbók
Í dag börðumst við við hana sem var ekki hani heldur Erna. En við ætlum að segja söguna frá byrjun.
Við vöknuðum og fórum að vinna. Jónas þreif áttahundruð fjögurhundruð fimmtíu og þrjá diska með Runólfi og Stína þreif 378 klósett með ofur klósettburstanum.
Anna Marta lærimeistari okkar bað Jónas að biðja Stínu að passa sig á bönununum því þeir væru eitraðir. Jónas og Runólfur áttu notalega stund saman og einhverja hluta vegna gleymdist viðvörunin. Á hverjum morgni borðar Stína brauð með lifrakæfu og bönunum og á sunnudögum líka með kavíar. Stína borðaði brauðið með bestu lyst. Svo þrútnaði út á henni andlitið og hún varð græn á tánum. Þá kom Ernaog sagðist hafa loksins náð að eitra fyrir Stínu. Hún fór burt og skellti á eftir sér.
Ólöf kom þá og hlaupandi með gaffal í naflanum og smjör á hausnum og bað Jónas vinsamlegast að taka hóstasaftið úr hrærivélinni.
Anna Marta lukkutröll sendi okkur hugboð í því stóð: Blandið grænum eplum, óþroskuðum tómötum og kókosmjöli saman og þá mun Stína læknast. Til að meðalið verði fljótvirkara blandið saman safa undan súrum gúrkum og tveimur vanilludropum.
Jónas fylgdi leiðbeiningunum á meðan Stína engdist um af kvölum á gólfinu og faldi andlit sitt í súpuskál. Nú var komið að því að setja vanilludropana í en af því að Jónas var svo skjálfhentur fóru óvart fimm dropar útí í staðinn fyrir bara tvo. Hélt hann þá að lyfið yrði bara fljótvirkara og dældi meðalinu í Stínu með trekt. Á meðan öllu þessu stóð kom Katrín bakkandi inn og sagðist halda að Lolek myndi nú hlæja duglega af þessu. Nú var grænkan farin af tánum og þrútið andlitið farið að lagast. Árbjört varð alveg öskuvond og sagði að ef Stína myndi nú segja eitt orð myndi allt hárið fara af henni. Til að létta af álögunum þyrfti Jónas að brjóta eitt egg á hausnum á henni og henda henni í vatn. Þyrfti þetta að gerast um fjögurleytið.
Þegar klukkan var að verða fjögur röltuðum við niður að vatni og gerðum allt klárt. Erna stóð þá út á bryggju, tilbúin í átökin, klædd röndóttum latexgalla með grænum doppum. Stína tók upp klósettburstan og Jónas uppþvottaburstan. Hreiðar kom þá á bát, klessir á bryggjuna og Erna dettur í vatnið. Erna er með ofnæmi fyrir amöbum svo hún eiginlega varð að engu. Stína og Jónas unnu aftur og í gleði sinni fóru þau að syngja Sólsól skín á mig í aís moll.
En nú verðum við að skrúbba tærnar og þrífa búr Kjána og Bjána.
pís át

Jónas Jómfrúarlegi og Stína Sjúpmömmulega

P.s. myndin er í framköllun