Hef oft verið að pæla í því hvurn andskotinn gengur að sumu fólki. Meina.. hvað er það sem gerir það að verkum að manneskja heldur framhjá? Og ekki bara einu sinni og ekki tvisvar, heldur þrisvar! Ekki nóg með það.. heldur er ekkert verið að sjá eftir þessu, bara látið eins og ekkert hafi í skorist. Hvernig í ósköpunum er hægt að fyrirgefa þetta? Afhverju er skárra að vera með manneskjunni og vita að hún er að gera þetta en að vera ekki með henni? Hvernig getur það verið skárra? Hvernig er ekki hægt að hata manneskjuna?
Vá fólk er svo mikið fífl og þroskaheft.. Jeminn.
Æh well, ég er hætt að væla og farin að sofa í hausinn á mér.. Góða nótt eða góðan dag eða eitthvað.. Fleh.