Einu sinni var maður sem að hét Sigríður. Sigríður var skotin í Helga, sem að var kind. En Sigríður gat ekki gifst Helga vegna þess að hann var trúlofaður sítrónutré sem að bar ekkert nafn.
Sigríður var byrjaður að plotta. Hann ætlaði að hlaupa að sítrónutrénu sem að ekkert nafn bar með exi og höggva það niður. Sigríður var kominn að trénu með öxina, þegar að hún áttaði sig á því að tréð var ekki tré heldur spegill. Hann Sigríður var semsagt ekki maður heldur tré og Helgi var egóisti og elskaði ekkert nema sjálfann sig. Sigríður var lengi að jafna sig eftir þetta en fékk svo aðra hugmynd. Hann ákvað að fara í ferðalag til Tékklands og kaupa sér Ullarpeysu til þess að líta meira út eins og kind. Tékkland varð fyrir valinu vegna þess að ullinn þar var ekki gæðamikil og hlaut þessvegna að vera ódýr. Sigríður ákvað að stefna til Úste við ána Elbe, Hann þekkti nefninlega bónda þar. En þegar að Sigríður hljóp inn til bóndans og öskraði: SURPRISE!!! Þá sá hún sweetbaby standandi yfir bóndanum með geðveikislegt glott á sér og járnrör útatað blóði í hendinni. Sigríður leit aftur á bóndann og tók eftir því við nánari athugun að höfuðið vantaði á hann. Sigríður leit aftur á sweetbaby með það í huga(.is hahaha) að spurja hana hvort að hún hefði séð hvað hafði gerst þá sá hún að sweetbaby var að dífa járnrörinu í blóðpollinn við hliðina á haus bóndans og skrifa “Ég kem aftur” á veggina. Sigríður lét sér ekki bregða og benti sweetbaby á að flestir Tékkar ói Úste við Elbe kynnu ekki Íslensku. sweetbaby virtist ekki taka eftir Sigríði þannig að Sigríður skoppaði bara heim á leið bjó sér til kakó, gerði gott úr öllu og hélt síðan áfram tilraunum sínum við að heilla Helga upp úr skónum. “Látum okkur sjá, látum okkur sjá, hvað finnst kvenkyns kindum kynæsandi við sítrónutré?” Eftir nokkura mínútna hugleiðslu fattaði Sigríður það. “Auðvitað, rassinn”. Sigríður fattaði svo að hanna var ekki með rass þannig að hann burjaði að hugleiða aftur en sofnaði útfrá hugleiðslunni. Hann dreymdi draum: fjórtán fjólubláir bananar dönsuðu í hring, allt í einu kom risastór hvít kú og sprakk í miðjunni í hringnum, bananrir breyttust þá í tré, bananatré, fallegasta bananatré sem að Sigríður hafði séð á ævinni.
Þá vaknaði Sigríður. Hún mundi vel eftir draumnum. Greinar Bananatrésins voru svo snyrtilega klipptar að það fór hrollur um Sigríði. Hann varð að finna hana…