Broddgölturinn

Það var einu sinni kall sem hét Pétur .
Hann var þriggja metra hár risi og hann átti tvö börn.
Börnin hétu Gagnfríður og Svetlana.
Gagnfríður var tveimur árum eldri heldur en Svetlana.
Dag einn voru þau í lautarferð þegar broddgöltur labbaði fram hjá og spurði
“Áttu gulrót?”
Þau svöruðu neitandi en gáfu honum þó samloku með beikoni.
Broddgölturinn þakkaði fyrir og labbaði heim til sín og setti gulrótina í pott og sauð hana.
Þegar maturinn var tilbúinn át hann gulrótina og mælti svo “Gaman að þið gátuð séð ykkur fært um að koma!”
Þótt að það væri enginn hjá honum.
Hann fór svo í sundlaugina sína sem var í bakgarðinum en þegar hann var kominn ofan í laugina fattaði hann að hann var ekki með hjólið sitt.
Hann veinaði og fór upp úr laugina og náði í hjólið sitt.
Þar munaði mjóu hugsaði hann.
Þegar hann kom upp úr setti hann Craig David á fóninn og byrjað að dansa.
Skyndilega var bankað upp á hjá honum.
Hann labbaði til dyra og þá var þetta bara Mustard.
Mustard var gírafi fyrir þá sem ekki vissu það.
Hann vildi bara fá lánaðan bolla af sykri.
Broddgölturinn sagðist ekki eiga sykur en átti þó restar af fiski.
Mustard kvað svo að hann vildi alveg eins fá fisk.
Broddgölturinn náði þá í epli og banana og lét gírafann fá ávextina.
Broddgölturinn fór svo að sofa og vaknaði ekki fyrr en næsta morgun.
Hann kallaði á hundinn sinn og hundurinn náði inniskóna hans.
Hann gekk að kornflex pakkanum sínum og náði djúpan disk og hellti flögunum í.
En allt í einu komu Suða og Rella og vildu fá hann með sér í blak.
Kristófer var aldeilis til í það og náði takkaskóna sína og þrammaði út.
Þar voru fyrir rusli og snyrti
Svo komust allir að þeirri niðurstöðu að það nennti engin í blak.
Þeir fóru svo allir heim til Kobba og fengu sér sykurskertan appelsínusvala