Rún en Þurs - FE - Túlkun Mér finnst tilvalið á að byrja þessa grein með bestu tilvitnuninni í The Light Fantastic:
Terry Pratchett
‚Just clearing my throat,‘ said Rincewind and grinned. He had put alot of thought into that grin. It was the sort of grin people uses when they stare at your left ear and tell you in an urgent tone that tey are being spied on by secret agents from the next galaxy. It was not a grin to inspire confidence. More horrible grins had probably been seen, but only on the sort of grinner that is orange with black stripes, has a long tail and hangs around in jungles looking for victims to grin at.

GJELGINGIN

,,Nei, segð‘okkur núna!‘‘ tautaði n00binn spennt.
,,Nei, það… það verður að bíða betri tíma!‘‘ hrasaði flóttalega út úr Svarta.
,,Ókei, skiptirengu,‘‘ sagði Þórshamarliðið í kór og fóru að sinna sínum verkum.
,,JÆJA ÞÁ! JÆJA ÞÁ! Fyrst þið endilega drepist ef þið heyrið þetta ekki!‘‘ æpti Svarti fýldur.
,,Veistu, ég nenni eiginlega ekki að heyra þetta,‘‘ sagði Adrian og hélt áfram að stýra af nærgætni. ,,Vrjúúúmm!‘‘
,,Nei ekki ég heldur,‘‘ samsinnti Anita og hóf aftur að gera afrit af vegabréfi Adrian. Sapien og n00binn muldruðu eitthvað og héldu áfram að… gera eitthvað.
,,Drullið ykkur hingað á stundinni!‘‘ þrumaði Svarti milli samanbitinna tannanna. ,,Og hlustið vel og vandlega á það sem ég hef að segja!‘‘ Hinir lötruðu eitthvað í átt til hans þreytulega. ,,Nú, fyrir mörgum árum þegar ég var enn þá lítill… nei, það var bara fyrir nokkrum árum eða eitthvað svoleiðis og ég á hæð við eins og ég er núna… skiptir engu… allaveganna… haltu áfram! Ó, var þetta áherslupása? Afsakið, þið vitið, æxlið og allt það! En já. Ég þekkti Jórturleður…‘‘
,,Ehm, Svarti?‘‘ spurði n00binn og rétti upp hönd.
,,Já?!‘‘
,,Viltu hætta að bíta saman tönnunum, við skiljum ekki orð,‘‘
,,Óóóóóó…kei… fyrir nokkrum árum var ég góðvinurVILJIÐIVAKNAÞARNAAFTAST?!‘‘
,,En það er bara ein röð-´´
,,ÞEGIÐU!!! Og Anita hættu að káfa á brjóstunum hans Adrian?‘‘ Adrian leit forviða á Svarta.
,,En ég hef engin brjóst!‘‘ sagði hann undrandi og forviða og fullt af lýsingarorðum sem lýsa udnrun og slíku.
,,Sem gerir það enn þá verra. En já ég þekkti Jórturleður hér áður fyrr, en þá kallaðist hann Tyggigúmmí. Raunar mætti segja að við vorum bestu vinir, en… áhersluþögn? Hélt það líka. Svo breyttist hann. Í mörg ár hafði hann verið ástsælasti íbúa Hugaborgar, allir elskuðu Tyggigúmmí. En eitthvað gerðist eina örlagaríka nótt. Skyndilega breyttist hann, skinið hvarf af honum og fólk forðaðist hann. Brátt gleymdist nafnið Tyggigúmmí og það eina sem er eftir af honum er þessi ömurlega vofa Jórturleður, sem skríður milli holræsa Sorphverfis og Tilverubæjar. Hörmulegt..‘‘
,,Já, hörmulegt, hvernig einhver saga getur verið jafn leiðinleg!‘‘ sagði Sapien og stóð upp. ,,Höldum áfram að finna út hvað hann meinti með
Jórturleður
einhvaðumþarsempólarnirmætast
,‘‘
,,Flott, hvernig-?‘‘
,,Lærði af meistaranum, lærði af meistaranum,‘‘ svaraði Sapien óspurðri spurningu Svarta og blikkaði hann.
,,Gei,‘‘ sagði Svarti en kveikti síðan á peru. ,,Hvað? Það var dimmt hér inni!‘‘ Dimmt. Dimmt… kannski… hugsaði Svarti íhugull. ,,Ég veit! Hvar mætast pólarnir?‘‘ Allir litu á hann.
,,Ef að einhver hérna vissi það værum við þá hér að pæla í því?‘‘ spurði Sapien hrokafullur og sneri sér aftur að Hugaborgar-líkaninu.
,,Þeir mætast hvergi! Nema… haltu fokking áfram að tala… í miðju jarðar!‘‘ Svarti leit á vantrúa félaga sína.
,,Nei, við hættum ekki á að hitta Brendan Fraiser! Hann gæti sprautað á okkur sósu!‘‘ skipaði Sapien. ,,Ef að einhver annar er með hugdettu… já, Svarti?‘‘
,,Hvað með að fara að miðju jarðar…‘‘
,,Svarti?‘‘
,,Já?‘‘
,,… þegiðu. Flugmaður?‘‘
,,Jább?‘‘ svaraði Adrian kátur með að vera minnst á.
,,Fljúgðu með okkur stystu leið að Norðurpólnum,‘‘
,,Já… herra? Bíddu… ?‘‘
,,Gerðu það bara!‘‘ Sapien hafði ekki augun af SvartaSauðinum. Adrian tók úr handbremsu og gaf í.

INNI Í GJELGINGUNNI EINHVERSSTAÐAR YFIR MIÐJU ATLANTSHAFINU, TVEIMUR DÖGUM SÍÐAR

,,Við erum búin að fara þrjátíu sinnum í kringum hnöttinn! Sapien, sættu þig við það… !‘‘ 24 komst ekki lengra því Sapien barði krepptum hnefa í fundarborðið.
,,Við förum þá þrjátíuogeinusinni ef þess þarf! Tækið laug ekki og ég sá sannleikann í orðum Jórturleðurs!‘‘ Sapien var orðinn virkilega pirraður á þessum hálfvitum. Svarti rétti upp hönd. Sapien leit illilega á hann, augnaráð sem lýsir algeru hatri, líkt og þegar maður hefur ekki fengið að runka sér í viku og er alveg í spreng og einhver vill bara ekki fara út úr herberginu manns og maður getur ekki sagt afhverju hann á að fara. Also, þannig var það með Sapien.
,,Dr. Sapien, ég er ekki að fara fram á að við leitum á náðir Brendan heldur…‘‘
,,Hvað? Ó, áhersluþögn? Er þetta smitandi, þetta æxli þitt?‘‘
,,Nei, ég veit ekki,‘‘ svaraði Svarti en hélt áfram. ,,Jórtri hafði, og hafði, mikil ítök í varðaráði Ferðadals. Hann fer oft þangað þegar honum vantar stig fyrir sorpíumi. Kannski…‘‘
,,… hefur hann heyrt eitthvað um þar sem pólarnir mætast þar!‘‘ kláraði Sapien fyrir hann. Allir ljómuðu af hrifningu nema Svarti sem sló Sapien á hnakkann.
,,Ég, ætlaði að segja þetta!‘‘ nöldraði hann og gekk í varaflugmannssætið og þóttist gera eitthvað eins og Chewie. Farangurinn leit ótilverandi sjáöldrum á eftir honum. Sapien kinkaði kolli, en rak svo í rogastans.
,,Bíddu!‘‘ Adrian snar hemlaði og fólk hentist frammí til hans.
,,Halló Adryaaaaaaaaaaaahhh!!!‘‘
,,Það mætast engir pólar í Ferðadal!‘‘ hrópaði Sapien hugsi og ýtti frá sér þessum gleði fréttum er mæddu hann svo reiðilega. Allir létu hönd á kinn. ,,Adrian, ekki þú, þú átt að stýra. Já, núna, áður en við hröpum í sjóinn. OK? Gott…‘‘
,,Við verðum bara að láta reyna á það,‘‘ sagði 24. ,,Adrian…‘‘
,,Segðu tíkinni að hún sé ekki til fyrir mér,‘‘
,,Urhm, Anita24… Adrian sagði mér að segja að þú værir ekki til fyrir honum,‘‘ sagði Sapien vandræðalega.
,,Óhjá, ég heyrði sko í ómfagurri rödd hans! Forboðin ást… aaahhh…!‘‘
,,En allavega!‘‘ sagði Sapien síðan einarður. ,,Til Ferðadals!‘‘ Adrian gaf í, kókómjólk, sem menn og skutlur fá kraft úr. Óóójá…