Ferðin.

Fimm vetrar liðu frá gjörðum rauðhettu.
Þessa vetra hafði móðir hennar ekki komið framm við hana eins og áður , núna svaf Rauðhetta ekki i hlýju rúmi heldur hlekkjuð upp við kaldan vegg og hún borðaði ekki bragð góðan mat heldur hálf rotið drasl og hettan…hún fann allta til í hausnum og hún fann fyrir henni í svefni…hverja einustu sekúndu…

á morgnana kom móðr hennar og losaði hlekkina og leyfði henni að hreyfa sig um litla kjallarann sem hún var í.


Einn daginn kom móðir hennar með körfu og sagði henni að hún væri að fara með körfuna til ömmu sinnar , Amma Raauðhettu átti heima lang inní skóginum alein.

Samband hennar og móður sinnar var byggt á hatri og sorg , þegar móður hennar var á sama aldri og Rauðhetta dó faðir hennar af óþekktum ástæðum samkvæmt lækninum en móðir Rauðhettu vissi að það var ömmu hennar að kenna.


Það var sárt að sjá sólina aftur eftir allan þennan tíma en hún horfði samt , því hún gat ekki verið frjáls.

Móðir hennar hótaði að senda lögguna á eftir henni ef hún skyldi reyna að sleppa og hún gat í raun ekki falið sig með þessa hettu saumaða á sig svo hún hlýddi…hún gat hvergi annað farið , allir sá hana sem skrímsli…skepnu.

Hún lagði af stað og eftir skamma stund sá hún ekki bæinn lengur og því dýpra sem hún fór inn í skóginn því dimmra varð hann og hún gat heyrt hljóð úr honum.

Eftir nokkurn tíma þá kom hún að tveimur stígum sem fóru báðir til ömmu hennar , hún mundi orð móður sinnar um að taka hærgri stíginn og hún ætlaði að taka hann enn hún sá úlf ganga niður stíginn , stoppaði og starði á hana.

Rauðhetta hélt fast um hnífinn sem móðir hennar gaf henni tl að drepa hluti til að borða á leiðinni , “hvert ertu að fara stúlka?” spurði úlfurinn hægt með hæðni í röddini , “ég er að fara að hitta ömmu mína , hún er veik og ég ætla að gefa henni þessa vistir” svaraði hún “þá ættir þú að fara hina áttina til að komast þangað hraðar”.

“En móðir mín sagði að hægri stígurinn væri styttri”
“hefur móðir þín farið þessa leið nýlega?”
“nei”
“Hvað veit hún þá?”

Rauðhetta ákvað að fara að ráðum úlfsins og taka vinstri stíginn og úlfurinn horfði á eftir henni , glottandi…