Þegar ég loks slapp úr meðferðinni var ég þegar komin það langt á leið að ég varð að eiga lambið.
Ég vissi ekkert hver faðirinn var enn ég vissi að lambið mitt hlyti að verða þroskaheft því faðirinn var manneskja.
Áhyggjurnar ásóttu mig og eiturlyfin urðu sífellt meira freistandi til að róa niður þjáða sálina mína, enn mér var farið að þykja vænt um þetta litla gerpi sem óx inní mér
Ég átti heima í hundakofa hjá góðhjartaðri manneskju sem skaut og át hundinn sinn í harðindum og mér fannst ég þegar vera farin að ofbjóða gestrisni hennar
þegar hún byrjaði að horfa girnilega á útstæða vömbina mína með slefuna hangandi í munnvikunum. Ég flúði hundakofann þetta kvöld og hélt í áttina að litlu býli rétt í útjaðri Reykjavíkur
Þá var ég þegar byrjuð að fá hríðir og var gangan orðin erfið. Nóttin færðist yfir og ákveðin kyrrð var þarna er ég gekk við hlið þjóðvegarins, þá kom að því að ég gat ekki gengið lengur.
Ég fann mér litla skjólgóða gjótu og eftir nokkurra klukkutíma streð bar ég tvíburana mína í morgunskímunni ég nefndi þá Ragnar og Rök því mér fannst að núna hlyti lífi mínu að vera lokið
Ég karaði greyjin og bjóst svo við því að henda mér fram af kletti þarna rétt hjá enn þá horfði ég í augu þeirra og vissi að ég þyrfti að hefna örlaga þeirra!
Þeir voru með næstum því mennsk höfuð! Ég fór þessvegna með þá uppá næsta spítala og bað um DNA próf. Þau skildu mig loksins þegar ég sýndi drömbin (drengir+Lömb=drömb)
og þær framkvæmdu prófið.
Við biðum á spítalanum eftir niðurstöðunum í þrjá daga. Þrjá lengstu daga lífs míns, því á meðan við vorum þarna þá gerði læknir skoðun á drömbunum mínum
og sagði mér að þeir myndu ekki lifa lengur enn til 10 ára. Ég ákvað að gera þetta bestu ár lífs þeirra. Svo komu niðurstöðurnar..
Faðir Drambanna minna var Gísli Marteinn!
Reiðin byggðist upp í mér og ég fann að tárin læddust fram í augu mín, allar minningarnar frá Goldwooler rifjuðust upp enn ég hafði aldrei séð Gísla Martein þar.
Þá mundi ég það! Elskhugi hans,15 ára drengur í Vesturbænum hafði komið þarna einu sinni og þess vegna var Dna-ið hans Gísla í afkvæmum mínum.
Ég blindaðist af reiði og það þurfti að draga mig í einangrun því allir héldu að ég væri með hundaæði mér varþó sleppt þegar þau föttuðu að ég væri bara svona reið.
Ég byrjaði að plana hefndina og tók það mig um það bil 3 ár þá voru drömbin orðin 3 ára og áttu líklegast aðeins 7 ár til að lifa.
Við bjuggum í lítilli kjallaraíbúð í Breiðholtinu og til að fá aukatekjur var ég að selja mig á götunum ásamt því að vinna í 10 11.
Enn loksins hafði ég tækifærið!! Ég hringdi á barnapíu og bað hana að passa fyrir mig allann sólarhringinn (ég vissi ekki hvað þetta tæki langann tíma) og dreif mig af stað.

Ég sá hann vera á labbinu með elskhuganum sínum og tróð tvem pílum í bambusrörið sem hún var með og blés þeim í hálsa þeirra beggja og þegar þeir féllu niður þá tróð ég þeim ofan í svarta ruslapoka og
henti þeim uppá pallinn á bílnum mínum og keyrði með þá burt. Þegar þeir vöknuðu aftur voru þeir í dimmri vöruskemmu og sáu lítið sem ekki neitt.
Svo byrjaði ég að spila öll Eurovision lög sem Ísland hefur nokkurn tímann sent frá sér! Þegar ég var bara hálfnuð voru þeir farnir að grátbiðja um miskunn.
Ég spurði þá hvort þeir vissu hvað þeir hefðu gert mér. Þeir svöruðu neitandi. Ég sagði þeim það allt og þeir göptu og horfðu á hvorn annann. Ég sagði þeim að Elskhuginn væri sonur Gísla.
Þeir öskruðu og öskruðu og grétu og grétu enn ég hafði fengið mína hefnd! Ég sleppti þeim lausum og sagði svo Séð og Heyrt alla mína sögu,
og þar með var mannorð Gísla Marteins ónýtt. Og eftir 2 vikur hafði hann framið sjálfsmorð.
Ég lifði sæl með drömbunum mínum þangað til þeir urðu 11 ára þá dóu þeir og ég syrgði þá djúpt.
Enn ég ákvað að ég myndi gera heiminn lausann við dýramisnotkun á allann hátt!
Og flýg ég nú um heiminn sem talsmaður Dýra, auk þess að vera vera þekkt undir nafninu Kindaógnin um nætur.
Og ég var rétt að byrja !