Þessi grein er tileinkuð henni Sunnu sem fékk mig til að taka þátt í þessari keppni þegar ég nennti því ekki
Takk fyrir Sunna.
ég byðst fyrir fram afsökunar á öllum stafsetningarvillum sem ég gerði því mér er skítsama um málfræði.

VARÚÐ INNIHELDUR SJOKKERANDI ENDI


1.kafli

Það var eitt sinn í hinu forna Keisaraveldi (kallað “hérna” eða “sturtuhengi”) í landi sem kallast Prelutia að Uriel Domingus Bangsi VII Keisari kallaði saman æðstaþingið til að ræða það að Eltihrellir hershöfðingji hafði fengið 29 fylkingu keisaralega hersins til að gera uppreisn. Auk þess safnaði Eltihrellir saman málaliðum og óþokkum úr þorpinu Mammaín´rbeygla til þess að gera uppreisn gegn keisaranum.
Uppreisnina gerði Eltihrellir þess að hann var óánægður með ný lög sem gerðu það ólöglegt að hafa skó á hausnum og söngla þemað úr Batman á meðan maður étur ormétið kynfæri af hrossi sem hefur legið rotnandi í saur um þriggja mánaða skeið en það var aðal dægrastytting hans milli landvinninga og bardaga.

“Kæru þingmenn !” sagði Bangsi “það er orðið ljóst að eltihrellir er að reyna að taka af okkur ríkið með valdi og það er fátt sem við getum gert til að stoppa hann. Enginn bjóst við þessu….en mér hefði átt að gruna eitthvað í þriðja skiptið sem hann stakk mig í bakið með eitruðum rýting og kastaði mér ofan í ánna með lóð bundin við fætur mína…….en nóg um það, það er liðinn tíð og skiptir ekki máli frekar en sú staðreynd að ég hef sofið hjá eiginkonum allra þingmanna og hef oftar en einu sinni pissað í vínið ykkar, það er búið og gert” þingmennirnir sátu stjarfir um stund og hentu frá sér vínglösum sínum. Bangsi tók stóran bita af létt-steikta hvolpa borgaranum sínum og tuggði hann vel “ ´ér fffimmmst a´ vi´ æddum a´ fa stekkustu hettuh lamdims ´dil a´ sigra Elldih´ellih” sagði hann og kyngdi bitanaum “Ha?” sagði hæstvirtur þingmaður Stórus Tyllus með undrunarsvip. Þá varð Bangsi æstur og æpti “VERÐIR HANDTAKIÐ ÞENNAN MANN FYRIR LANDRÁÐ!” þá fóru verðirnir með hann út og hengdu hann eins og hest, með því var fundinum slitið.


Á sama tíma var rosalega massaður ungur maður í lendaskýlu með big-ass sverð og exi að berjast við tröll fyrir utan smábæinn Umbronia.
Þessi ungi maður hafði ákveðið að gera kaupmönnum auðveldar að komast með visstir til þessa afskekta bæjar með því að drepa heilann ættbálk af tröllum sem bjuggu í hömrunum sem skildu Umbroniu frá afgangunum af keisaraveldinu.

Hann var umkringdu ljótum,loðnum tröllum með stingandi augu og beittar tennur. Ungi maðurinn sveiflaði sverðinu og hjó smávaxið tröll í tvennt þegar það gerði tilraun til að stökkva á hann og bíta í barkann þá komu tvö stærri aftan að honum en hann stakk sverðinu í gegnum bæði í einu og þau drógu sig nær honum á sverðinu og kýldi þau í andlitið á meðan þau voru föst við sverðið þangað til frumstæð hauskúpan brotnaði inn.
Hann lagið frá sér vopnin, klifraði upp á hrúgu af óvinum sínum og settist niður ánægður með sigur sinn og fékk sér þurrt brauð með geitaosti og súrsuðum hesta botnlanga í nesti. Hann hlustaði á fuglasönginn og naut þess að vera alblóðugur og hálfnakinn úti í náttúrini sitjandi á fjalli af illa lyktandi trölla líkum borðandi vondan mat. Þá allt í einu heyrði hann havært hljóð útur helli einum, hann snéri sér við til að sjá hvað væri þar á ferð en fékk sterka vatnsbunu í andlitið og féll um koll. Vatnið brenndi augu hans og hann átti erfitt með sjón þá heyrði hann hryllilegt hljóð “NANANANANANANANANA-KÚKA!!!” hást og djúpraddað öskrið bergmálaði um fjölinn og særði eyru hans. Hann var ekki í neinum vafa um það að hann væri nú að berjast móti Kyntrölli sem er stærsta og ógurlegasta trölla tegund sem hefur lifað og skartar getnaðarlim sem getur mölvað grjót með einu cock-slappi. Ungi stríðsmaðurinn opnaði augunn og sá ógurlega verunna; Kyntröllið var á hæð við fimm menn, bogið í baki með stóran og breiðan kjálka sem ´vígtennur stóðu uppúr og náðu upp að stóru frumstæðu nefinu, augun voru smá og perlulaga(og ef ungi maðurinn hafði horft augnabliki lengur hefði hann týnst að eilífu í óendanlegri fegurð þeirra) líkaminn var loðinn og voldugur getnaðarlimur tröllsins náði alla leið niður á jörð.

Þursinn brosti og notaði mjaðmarhnykk til að hefja fermingarbróðurinn á loft og annan til að sveifla honum niður í tilraun til að mölva bein hetjunnar. EN ungi maðurinn notaði snögg viðbrögð sín til ná taki á typpinu áður en það hitti andlit hans. Hann notaði gífurlegan styrk sinn til að lyfta tröllinu af jörðinni á typpinu og sveifla því um uns þungi tröllsins varð til þess að það slittnaði frá buxnasnáknum og þaut á hamar sem mölvaði andlit þess. Ánægður með sigurinn og það að hann hafði fengið frábæran grip til að gefa kærustu sinni í valentínusar gjöf hélt ungi maðurinn heim á leið án þess að vita að hann myndi spila stóran þátt í komandi baráttu.

Kafli 2.

Unga hetjan gekk í átt að kránni Einmana Bananinn sem var við jaðar Umbroniu. Margir fastagesta Einmana Banananans voru eftirlýstir glæpamenn og stórhættulegir en enginn í þjónustu keisaraveldisins kom nokkru sinnum inná Bananann og lifði það af að komast út þannig að þeir höfðu littlar áhuggjur á að lenda í fangelsi. Það var mun meiri hætta á því að vera skorinn á háls eða barinn til bana. Unga hetjan sparkaði upp fúnni hurðinni á barnum og það mætti honum sterk og ógeðsleg lykt sem var eins og blanda af áfengi,hlandi,ælu og rotnandi kjöti. Hann gekk inn í hávaðasamann barinn og skyndilega sló þögn á háværann og drukkinn mannskapinn. “Hvernig gerðist þetta?” spurði skítugi barþjóninn svo hátt að þykk undirhakann hristist “þetta byrjaði sem varta og svo stækkaði það” sagði froskurinn sem sat á hausnum á einum gestnum.
Úrþvættin byrjuðu aftur að tala,syngja og æpa. Unga hetjan gekk að frjálslega vöxnum barþjóninum og sagði “eina´me´ellu” barþjóninn kallaði á portkonu sem stundaði svo starf sitt(en þar sem sorpið er ekki með aldurstakmark ætla ég ekki að lýsa því svo ég skemmi ekki andlegt ástand þeirra sem eru undir 16 ára aldri).
Hetjann vaknaði daginn eftir nakinn,þakinn í saur með flösku upp í rassinum. Hann staulaðist á fætur, klæddi sig í skýluna og gekk út….svo áttaði hann sig að hann var á annari hæð bananans og var að ganga í gegnum stórann glugga. Hann féll niður og lenti harkalega ofan á sjaldgjæfum og viðkvæmum postulíns styttum sem af algerlegi tilviljun hafði verið raðað upp í snyrtilegann pýramída fyrir neðan gluggann, hann skar sig alvarlega en meiddi sig ekki neitt því hann var svo harður.

Hann reif alla littlu bútanna af postulíni úr harðgerðum vöðvum sínum og gekk inn í bæinn í átt til fógettans. Hann ætlaði sér að fá vel borgað fyrir hetjudáð sína auk þess sem hann hafði drepið 15 eftirlýsta ræningja um kvöldið á Banananum og vildi fá verðlaun fyrir það líka. Hann bankaði á hurðinni og það komu sprungur í hana við hvert högg.
“ég er að koma” kallaði hás rödd hinum meginn við hurðina “bíddu aðeins” hurðinn opnaðist og þar stóð miðaldra maður alsettur örum klæddur í gamla stál brynju með gömlum blóðblettum á. Hann var augljóslega fógeti bæjarins og þá mætli hetjann “ég drap tröllinn og ég drap 15 eftirlýsta morðingja……ég vill fá verðlaun” rödd hans var hávær og djúp “ég þarf verðlaun” fógetinn horfði á hann undrandi í örstund en spurði svo hver hann væri “ég er Rando, ég fæddist í littlu frumstæðu þorpi í fjöllunum fyrir norðan þetta þorp….faðir minn var veiðimaður sem lést þegar hann fékk eyðni úr sundlaug því hann hunsaði viðvaranir jakkaklæddu svertingjana með afróin…Þegar ég var lítill átti ég geit fyrir gæludýr sem ég kallaði Einar. Þegar ég var sjö ára þá sagði afi við mig að fólk í glerhúsum sökkvir skipu- ” fógetinn greip framúr “ég spurði hver þú værir, ég bað ekki um ævisögunna þína. Ég veit að þú ert aðalpersónan en þú þarft varla að hafa meiri sögu en það að þú ert barbari með sverð sem hakkar vondu kallana í búta…..það er nú meira segja fullmikið…þessi saga er fyrir; sorpið ekki miklar kröfur” .

“Ég get ekki borgað þér allt en ég get látið þig vita að eftir 2 vikur verður haldinn keppni í svalleika og bardagahæfni í bænum Sutch fyrir sunnan. Sá sem vinnur á að leiða sérstaka hersveit sem á að berjast gegn uppreisnini sem er í gangi í Margathiu í suðri.” Rando varð pirraður “ég geri ekkert fyrir keisarann. hvað hefur keisaraveldið gert fyrir okkur?!?” sagði Rando “holræsakerfið, samgöngur,þjóðvegina,lög og reglu,lækningar,bókmenntir,áveitukerfi,vínið,almenningsböð,hreinlæti, menntun og byggt upp stöðugt hagkerfi” sagði fógetinn
" FYRIR UTAN utan holræsakerfið, samgöngur,löggæslu, þjóðvegina,lækningar,áveitukerfi,vínið,almenningsböð,bókmenntir,hreinlæti, menntun og stöðugt hagkerfi hvað hefur keisara veldið gert fyrir okkur ?!?“ sagði Rando alvarlegur á svip og fógetinn var hugsi um stund ” Komið á frið ?“ sagði hann ”FRIÐ?!?! ertu fáviti?!?!" .
Svo komu langar samræður sem voru alls ekkert fyndnar eða sniðugar og ég nenni ekki að skrifa um en enduðu með því að Rando ákvað að fara og fógetinn uppgvötaði að hann væri í raun viðkvæmur og rólyndur maður sem faldi sig bakvið grímu ofbeldis og harðynda og að foreldrar hans höfðu aldrei sýnt honum ástuð í æsku og því væri hann alkahólisti með sjálfseyðingarhvöt sem gat ekki haldið uppi sambandi við neina manneskju án þess að fæla hana frá sér útaf ótta sínum við náin kynni og að hann þyrfti að skoða sjálfan sig og vinna að eigin vandamálum áður en hann gæti lagað samband sitt við ástvini sína.

kafli 3

Rando gekk í gegnum skarðið þar sem hann hafði sigrað tröllinn. Ský af hröfnum sveif yfir skarðinu og hópur af hröfnum nartaði tætt holdið af líkamsleifum tröllana. Hann var klæddur í brynju sem einhver hafði tjöslað saman úr nokkrum brynjum. Brynjan var til þess gerð að veita góða vörn á sama tíma og hún leyfði honum að hreyfa sig hratt og frjálslega um, svo var hún líka með opnanlegri lúgu á klofinu til að gera það auðveldara að pissa eða semja frið í Kína án þess að fara úr brynjuni. Rando hélt áfram út í villtar óbyggðinar og eftir nokkurn tíma var hann ekki lengur að ganga á hrauni og klettum heldur kominn inn í skóg á leið sinni niður fjöllin sem Umbronia og fleiri svipuð þorp voru á. Til austurs sá hann virkið þar sem meirihluti keisaralega hermanna á þessu svæði bjó og sá til þess að þeir misstu ekki völdin. Trén teygðu sig til himins og jörðin var þakin jurtum. Allt iðaði á lífi í daufri birtuni í skóginum en Rando hélt áfram án þess að skoða sig um því hann mátti engann tíma missa.

Fyrir neðan skóginn var gríðarstórt gil sem aðeins ein brú lá yfir. Brúin var gömul og fúin og hafði verið fest upp fyrir nokkrum öldum þegar keisaraveldið stækkaði yfirráðasvæði sitt til norð-austurs. Gilið var kallað “Kjaftur jarðar” og brúin “Brú sem bara fávitar fara yfir”
Við brúna stóð vera í brúnum kufl og lokaði leiðinni “STANS!” kallaði veran “til að komast yfir þarftu að svara 3 spurningum”
Rando íhugaði að höggva veruna einfaldega niður með fáranlega stóra sverðinu sínu(sem hann var alls ekki að bæta fyrir neitt með) en hann gat ekki fengið sig til þess þar sem veran hafði svo hljómfagra rödd.
Rando vissi að annaðhvort væri þetta Trohl guð visku og faðir Dayak stríðs guðs orka eða þá að þetta væri eitthvað fífl sem átti sér ekkert líf og fannst kúl að herma eftir Monty Python myndum.
“Spurning 1 : Hvað er uppáhaldsliturinn þinn?”
Rando hugsaði sig lengi um og sagði svo “uhhhh….bleiku-SVARTUR!”
“Rétt” sagði veran
“Spurning 2: Hommi segir ha?”
“í fyrsta lagi: fell ég ekki fyrir þessu og í öðru lagi: ha?” svaraði Rando
“Rétt” sagði veran
“Spurning 3: Hver er meðalflughraði fullorðinar svölu?”
“Það fer eftir ýmsu….er þetta svala frá suður eða norður hluta álfunnar eða er þetta afrbigðið sem finnst í Zwasibarh´k ?
Er þetta kvenkyns eða karlkyns svala ? Er vindur eða logn þegar umrætt flug á sér stað ?”
Rando náði varla að ljúka máli sínu þegar höfuð verunar bólgnaði upp og sprakk og varð til þess að lík hennar þaut í loft upp og féll ofan í Kjaft jarðar og auðvitað gerðist þetta allt í slow-motion og var geðveikt awesome.
Rando gekk áfram yfir brúnna og hélt í átt til Sutch.

kafli 4

Efti margra daga erfiða göngu kom Rando til Sutch. Það var bjart til að líta í Sutch og fólksfjöldi gekkum götunnar. Hann hafði komið á seinnustu stundu, keppnin var alveg að byrja. Fjöldi fólks hafði safnast saman á bæjartorginu til að fylgjast með samkeppnini. Kynnir sem sat á svölum á turn á miðju torginu kallaði yfir hópinn “seinnasta tækifæri til að taka þátt! allir áhugasamir eiga að mæta við skráningar tjaldið sem var sett upp hjá gálganum!”. Það var löng röð hjá tjaldinu og allir í röðinni voru þung vopnaðir og brynju klæddir og ætluðu sér greinilega að berjast hart til að vinna.
Eftir hálftíma í röðinni komst Rando loks að. “Hver ert þú ?” spurði sá sem sá um að að skrá þátttakendur “Ég er Rando sonur Markosar af Hermaz” svaraði Rando “starf?” spurði skáandinn “Barbari/hetja/berserkur/módel” sagði Rando stoltur og blikaði manninn á eggjandi hátt “allt í lagi” sagði skráandinn óáhugasamur á svip“ farðu út á torgið, fyrsta þrautinn er að byrja”

Það var búið að setja upp þrautabraut á torginu og þátttakendum var smalað inn í hliðið á veggnum sem skildi áhorfendur frá brautinni.
Kynnirinn æpti “Fyrsta þraut ! þið eigið að hlaupa í gegnum hringina,klifar á netinu upp á turn, stökkva þaðan á næsta turn og þar eigið þið að skjóta ör á skotmarkið fyrir neðan og renna ykkur svo niður á jörðina með vírnum. Þeir sem koma fyrstir og/eða hitta skotmarkið halda áfram í næstu umferð”
Allir hlupu á stað en margir ultu um koll útaf þyngslunum á bryjnum þeirra eða var hrint af hinum. Rando var fremstur í flokki þar til það koma að netinu en skógar-álfur klifraði upp netið á nokkrum andartökum þegar Rando var nýbyrjaður að klifra. Rando dreif sig upp og sá að þar var álfurinn búinn að ná í boga og var farinn að miða á skotmarkið svo að einbeiting skein úr tómum svörtum augunum. Rando stökk upp á turinn og lamdi álfinn fast í hægri hluta höfuðsins svo annað hornið brotnaði af og smár og loðinn skrokkur hann þeyttist fram af turninum í slow-motion og lenti á Joan Cusack.
Rando tók boga og miðaði á skotmarkið og tókst með naumindum að hitta það. Svo tók hann beltið af stríðsmanni sem var nýkominn upp turnin og notaði það til að renna sér niður vírinn, svo sat hann og veið þess að hinir kæmu.

Rando sigraði hverja þrautina á eftir annari; kapphlaup,þungalyftingar,trölla-glímu og salsa-dans. Í þeim fá þrautum sem hann sigraði ekki varð hann með þeim fyrstu.
Eftir langan dag af keppnum var búið að minnka hópinn niður í þá 15 sem voru nógu sterkir og útsjónasamir til að slasa sig ekki alvarlega í fyrri þrautum. Keppnin var færð frá torginu yfir á hólmgöngu-hól vestan af Sutch þar sem þeir keppendur sem eftir voru áttu að berjast í einvígum þar til annar þeirra var orðinn óbardagahæfur sökum sára eða emo-stæla. Fyrst bárust þeir sem voru í lægstu sætunum í fyrri þrautum en svo kom loks að Rando.
Hann átti að berjast við sterkan stríðsmann sem var klæddur í sérsmíðaða Orka brynju frá toppi til táar. Líkt og brynja Randos var Orka brynjan til þess gerð að veita vernd og hreyfanleika á sama tíma en Orka Brynjan var þó margfalt sterkari en Randos. Mest allt af brynju Randos var farinn og hann var aðeins í stígvélum,hönskum og legghlífum, hitt hafði hann losað sig við í fyrri þrautum.

Þeir gengu upp á hólinn og það ríkti alger þögn þannig að það hefði verið hægt að skera andrúmsloftið með hníf. Þeir stóðu á móti hvor öðrum og horfðust í augu um dágóða stund. Svitinn rann niður ennið á Rando þegar hann sá hugrekkið í augum andstæðings síns. Hjartsláttur stríðsmanna heyrðist skýrt og Rando var við það að komat í trans við taktfast hljóðið þegar andsæðtingur hans sagði “pot!” og potaði í klofið á Rando(sem gerði Rando furðulega æstan og gaf honum fiðring í rassinn en hann myndi aldrei segja neinum það). Stríðsmaðurinn sveiflaði beittu sverðinu í átt að Rando sem færði sig undan og þrýsti skyldi sínum í andlit óvinarins þannig að hjálmur hans datt af og sýndi ungan mann sem var augljóslega frá suður-Prelutiu. Stríðsmaðurinn fékk blóðnasir af höggi Rando en það hægði ekkert á honum heldur gerði hann aðeins reiðann hann reiddi sig aftur til höggs en Rando endurtók leikinn nema í þetta skipti sparkaði hann í maga stríðsmaninn svo fast að sterk brynjan beyglaðist, þá reif stríðsmaðurinn af sér þann hluta brynjurnar sem verndaði búkinn og hljóp að Rando með sverð á lofti en Rando var með langt sverð og náði að slá sverðið úr hendi hans áður en hann komst nógu nálægt. Rando lyfti sverði sínu hátt á loft svo að stríðsmaðurinn setti skjöldinn fyrir andlitið til að forðast að fá sverð í andlitið en þá lét Rando sverðið falla niður á við og hjó í bringuna á óvininum neðan frá þannig að hún opnaðist og foss af blóði féll á jörðina.
Rando stóð yfir sigruðum óvini sínum, losaði sverð sitt og horfði sigri hrósandi á líkið þar til hann sagði loks “FEIS!”

kafli 5

Eftir sigurinn var Rando sendur til Monaa höfðurborgar keisaraveldisins í miðri Prelutiu. Hann átti að hitta keisarann og þingið til að ræða aðgerðir gegn uppreisini og tala um veðrið og það að hvað bensín er dýrt. Monaa var risastór og geðveikt awesome(eða “radical cool” eins og unga fólkið segir nútildags) fólki vafraði um götunnar í risahópum og byggingarnar voru risastórar. Í miðri borginni var stór höll lokuð af með stórum vegg, höllin var búinn til úr einhverskonar kristöllum sem Rando þekkti ekki en langaði af einhverri ástæðu rosalega mikið til að sleikja. Vagninn sem Rando ferðaðist með stoppaði fyrir framan höllina og frjálslega vaxinn maður í toga opnaði fyrir honum og fylgdi honum inn.
Hann kom inní gríðarstórt herbergi stútfult af dótaríi,drasli og “gaurum” sem skreyttu og sköpuðu kósí stemmingu, þetta var alveg brilliant. Í miðju herberginu sat keisarinn á hásæti sínu og var alvarlegur á svip, hann var að íhuga hvað svarti gaurinn í Ghostbusters hafi heitið og hvað hafi orðið um hin gaurinn í WHAM. Keisarinn var aldraður maður með snyrtilegt hvítt skegg og í fínum svörtum fötum skrettum með gulli auk þess sem hann var með rauða skykkju yfir öxlina.

“Ert þú gaurinn?” Spurði keisarinn
“seinnast þegar ég athugaði..” sagði Rando hissa og leit ofan í buxunar sínar
“nei gaurINN með ákveðnum greini” sagði keisarinn pirraður
“uuhhhhhh ég er gúmmí þú ert lím” svaraði Rando ringlaður eftir langa umhugsun
Keisarinn varð æfur og sagði “ertu þroskaheftur”
“ég er ekki þroskaheftur, ég er sérstakur” sagði Rando hneykslaður
“ok….OK!….drífum í þessu ég vill ekki eyða öllum deginum í að rökræða við fávita” hann var augljóslega orðinn þreyttur á Rando “ert þú hérna útaf uppreisnini ?”
“uuuhhhh…..er þetta brellu spurning?” spurði Rando enn með höfuðverk eftir flóknar rökræður
“ég nenni þessu ekki” sagði keisarinn “Fantus MAximus !”

Maður klæddur í einkennisbúning kom hlaupandi “já herra keisari?”
“gefðu þessum manni vopn og hermann og farðu með hann til Mammaín´rbeygla og í guðanna bænum vertu fljótur áður en ég sker magann á mér upp með skeið og hengi mig á þörmum mínum til að sleppa frá samræðum við hann” sagði keisarinn dauðþreyttur
“skal gert” sagði Fantus

Fantus fylgdi Rando í herbúðir rétt fyrir utan borgina þar sem honum voru gefin gæða herklæði og hálsmenn þar sem gaf lesanda leiðbeiningar í hvern ætti að hringja að fara ef Rando týndist. Nokkrum fylkingum smalað saman og Rando átti að ávarpa þá sem nýr hershöfðingi.
“Hermann brátt munum við fara og berjast við ljóta kaglinn. En fyrst verð ég að ávarpa ykkur…….” Rando hafði augljóslega æft sig í ræðum í samfélagsfræði(enda margborgar það sig) “Þið þurfið ekki að beygja ykkur fyrir neinum, þið eruð allir einstaklingar ”
“Við erum allir einstaklingar ” sögðu hermennirnir samtaka
“ekki ég” sagði einhver í hópnum
“Þið getið allir hugsað sjálfsætt” hélt Rando áfram
“Við getum allir hugsað sjálfstætt” sögðu hermennirnir í kór
“ekki ég” sagði einhver
“ok…..förum nú að berjast!” sagði Rando spenntur
“Strax ?” sögðu hermennirnir í kór “ enn við erum ekki enn búnir að borða”
“já við leggjum strax á stað” sagði Rando ákveðinn
“ÆI….PlÍS” sögðu þeir í samróma
“ok….en bara í smástund” sagði Rando
“allt í lagi þá……” sögðu þeir í kór

Svo fengu hermennirnir sér skonsur með geitaost og töluðu um hvað Mel Gibson væri sexí.
Morgunninn eftir lögðu þeir á stað í langa göngu til Mammaín´rbeygla.

kafli 6.

Þetta hafði verið erfið ganga yfir erfitt landsvæði og það voru allir orðnir ógeðslegir og sveittir en þeir voru loks komnir nálægt Mammaín´rbeygla.
Rando hafði sent njósnara á undan hópnum til að athuga fjölda og staðsetningu óvina og njósnarinn var snúinn aftur með fréttir af ástandinu.

“Sko ”ástandið“ var það kallað í seinni heimstyrjöldinni þegar bretar og síðar bandaríkjamenn komu til Íslands kvenfólkinu til mikillar ánægju og margar
ungar konur stunduðu ástarmök með dátunum, það fólk sem hneykslaðist eða þeir sem urðu afbryðisamir kölluðu þetta ”ástandið“” sagði njósnarinn
“fróðlegt” sagði Rando “ en hvað með her Eltihrellis?”
“umþaðbil 500 hermenn og í kringum 300 málaliðar allir vel vopnaðir og mjög pirraðir yfir hvernig Sopranos endaði þannig að ég held að þetta verði erfiður bardagi”

Rando fór strax að gera hernaðar áætlun sem hann kallaði “opparation more-powerfull-and-awesome-then-superman-spiderman-the incredible hulk-and-Ronald Reagan-put together”.

Fyrst hlljóp smár hópur af snöggum og léttum hermönnum niður hæðina í þorpið og skutu eld örvum á óvinin sem gerði þá næstum jafn pirraða og endirinn á Sopranos og varð til þess að meiri hluti málaliðana gerði atlögu að bogmönnum Randos sem hörfuðu samstundis. Sigurvissir eltu málaliðannir bogmennina uns þeir komu efst í hæðina og sáu um 100 manns klædda í skota pils að múna þá. Þetta varð til þess að þeir urðu fyrir alvarlegum andlegum skaða og voru ófærir um að gera neitt annað en að pissa á sig og grenja og þá gekk Rando upp að þeim og hjó þá í tvennt með big-ass sverðinu sínu sem var á hæð við Micheal Jordan.

Svo voru þeir sem voru frjálslegast vaxnir klæddir í þungar brynjur og settir í steinavörpur. Svo var kveikt í þeim og varpað þeim á óvininn og orsökuðu mikið mannfall hjá óvininum.

Svo skipaði hann 7 mönnum að fara í sjálfsmorðsárás á óvinin. Þeir hlupu niður hæðina öskrandi og þegar þeir komu að óvininum stönsuðu þeir færðu brynjuna frá kviði sínum og stungu sig í magann “þetta sýndi þeim” hugsaði Rando með sér ánægður.

Svo varð Rando hugmyndalaus og ákvað að hlaupa ásamt öllum hermönnum sínum beint á eftirlifandi óvini og berjast í návígi. Fylkingarnar skullu saman og þeir sem voru í fremstu víglínu flugu upp í loft útaf högginu. Bardaginn entist í marga klukkutíma og eftir dágóða stund var Rando einn eftir með ónýtt sverð en það hafði skemmst þegar hann hjó 10 óvini sem höfðu þjappað sér saman í tvennt og sverðir beyglaðist á beinunum á þeim. Því var Rando farinn að nota berar hendur til að lemja óvinina til dauða.
“ég finn fyrir einhverri skrýtni þörf til að kýla kamel-dýr…….kannski ætti ég að einbeita mér að bardaganum” hugsaði Rando þegar hann rak 4 hermenn í gegn með einu spjóti sem hann hafði geymt í buxunum. Rando barðist eins og eitthvað dýr sem berst vel nema betur og fljótlega var hann farinn að vaða í líkum óvina og Eltihrellir var einn eftir meðal uppreisnarmanna.

Þeir klifrðu yfir lík og syntu í innyflum til að komast nálægt hvor öðrum og stóðu loks fyrir framan hvorn annan. Eltrihrellir tók miða uppír vasanum og sagði “ ahemm….raksápa,valhneta….takk fyrir ” sagði Eltrihrellir og lyfti galdra gaddakylfu sem hét Böðvar og var þeim eiginleika gædd að allir sem hann lamdi hana með meiddu sig. Eltihrellir lamdi Rando fast í andlitið svo að hann fékk heila skrámu og sagði “ái….þú ert vondur”(en ekkert meira því hann var svo harður). Eltihrellir lyfti kylfuni aftur og ætlaði að lemja þegar Rando greip í geirvörtur hans og snéri svo fast að þær rifnuðu af og Eltihrellir öskraði eins og kelling þangað til honum blæddi út. Rando var ánægður með sig en fattaði svo allt i einu að hann var enn með flöskuna upp í rassinum frá því á Banananum nokkrum vikum fyrr.

2 vikum seinna var Rando sleginn til riddara af Bangsa keisara og æfmælisdagur Randos gerður að frídegi.
Svo strax eftir athöfnina þegar Rando sat útá götu og drakk landa þá allt í einu byrjaði að rigna brennandi köttum á meðan Bike með Pink Floyd heyrðist úr fjarskanum.
“vá ! þetta er óvæntur endir” sagði Rando
“sjokkerandi” sagði önd sem sat á hausnum á honum.