Wräth er sorp project sem ég hef lengi vel verið að dunda mér að, hún kom fyrst uppí hugan árið '94 þegar ég og Liquid Man ákváðum að búa til nýa hljómsveit sem væri betri en þær sem voru uppi á þeim tíma.
Á vissum tímapunkti var ég mjög glaður með bandið og ákváð að ráða fleiri meðlimi, ég hélt áheyrnarpróf fyrir unga sem gamla sem vildu virkilega komast inní bandið.

Þar stóðu upp margir menn eins og GöreZilla sem var mjög fær á bassan að slá og TokyoPimp sem sló skinninn líkt og honum væri borgað fyrir það, GutsMaster sem spilaði á gítar og.. Hreggviður sem spilaði á blokkflautu.

Eftir nokkrar vikur áttuðum við okkur á því að Hreggviður kynni ekkert á blokkflautu og einnig mætti hann aldrei á æfingar, en hver þarf blokkflautu í Black Metal bandi?
Þannig við rákum Hreggvið.


Á þeim tíma var lineupið okkar svona :

Liquid Man - Gítar
GöreZilla - Bassi
TokyoPimp - Trommur
GutsMaster - gítar
og svo að lokum :

Wräth - Söngur, Gítar (ég)

Við vorum lengi vel að skrifa efni og eitthvað þannig og eftir eitt ár þá ákváðum við að fara í stúdíóið.
Þar tókum við upp “Kvlt Strangler” Demó sem innihélt : Garden Infected, Lumberjack Hoedown, WoodMetalManiac, Flip Flops og Ritgerð um innvortis blæðingar(ekki lag, heldur ritgerð sem fylgdi með).

Við fengum nokkuð góðan samning hjá einhverjum gaur í kolaportinu, við gáfum út plötuna í 150 eintökum og seldust þau nokkuð vel.
Maðurinn í kolaportinu var greinilega að leyna einhverjum peningum á sér því að eftir að hafa gefið okkur 20.000. kr. þá flutti hann til kúbú og skyldi eftir miða sem stóð á Það er ekki hægt að framselja í kúbú þannig við vorum nokkuð vissir um að þetta væri svik.

Jæja eftir að hafa gefið út Fyrstu plötuna byrjuðum við Liquid Man að fara rífast við TokyoPimp og GutsMaster sem endaði í blóðugum bardaga sem varð GutsMaster og TokyoPimp að bana.
Þá ákváðum við Liquid Man að kalla þetta sjálfsvörn og gáfum okkur fram til lögreglunar.

Árið var '95 og réttað var yfir okkur, við komumst út árið 2000, 2 jan. við vorum heppnir sem svona stuttan dóm.
Þegar við komum út var GöreZilla löngu búinn að breyta orðsporinu og lífstílnum og vildi ekkert eiga við okkur LiquidMan.

Þá vorum við væntanlega sárir og kveiktum í hjólinu hans og fórum svo heim, seinna voru við kærðir, þurftum að sitja inni í 2 mán og borga honum 15.000. kr.
Þegar við komum út kveiktum við í nýja hjólinu og vorum við aftur kærðir og sátum inni í 3 mán. og þurftum að borga aftur sömu upphæð.

Þegar við komum út borguðum við einhverjum heimleysingja um að kveikja í hjólinu hans og þá fannst ekkert út, við vorum ekki einu sinni undir grunaðir!

Eftir það virtist allt ganga vel, okkur leið vel á íslandi, við settumst í helgan stein í smá stund og árið 2001 tókum við aftur upp vettlingana og byrjuðum að leita að meðlimum.
Þar fundum við Anus-Raptor, Floyd og Pink.

Anus-Raptor - Trommur
Floyd - Bassi
Pink - Fiðla og bakraddir.
LiquidMan - Gítar
og
Wräth (ég) gítar, söngur.

Okkur gekk nokkuð vel með þetta lineup og byrjuðum við strax að semja nýtt efni.
Nýja efnið var svaðalegt! það var frábært! það var sjokkerandi og andkristið!, fólki bauð við okkur, það fordæmdi okkur það grýtti jafnvel á okkur eggjum á sviði og hræktu á okkur á götum.

árið 2002 gáfum við út plötuna World Of Starcraft sem svalaði þorsta aðdáanda enda vorum við búnir að vera í hléi alltof lengi.

Kafli 2, Harmleikurinn og Velgengni
Júní 2002.
Ég vaknaði við hringingu, ég tók upp tólið og svaraði pirraður o þreyttur “hvað?” ég urraði það frekar en sagði.
Ég var beðinn um að koma uppá líkhús og bera kennsl á lík.
Þegar ég kom inn í líkhúsið fékk ég hnút í magann því að ég var alveg viss um að þetta væri einhver í Hljómsveitinni.
Þeir höfðu ekkert gefið upp hver þetta gæti verið þannig ég grunaði alla sem var meira ógnandi en hitt.
Ég opnaði hurðina og þar blasti við mér líkið af…
Pink.. húðinn var hvít blá, strekkt og storknað blóð útum nánast allt líkið.
Hann var með stungusár á brjóstkassanum og í enninu.
Ég gerði mér tilgátur um að Pink hafði þekkt mannin, kannski þekkt hann fyrst hann fékk svona got skot á brjóstkassan.
Það var nánast eins og Pink hefði verið.. sjálfboðaliði.

Aldrei fannst út hver var morðinginn en allir höfðu sinn grun á einhverjum.
Eftir harmleikinn héltum við því litlu í smá tíma, byrjuðum aftur í okt. 2004 afþví þetta hafði verið mikið áfall fyrir okkur alla.
Við ákváðum að heiðra Pink með því að gera lag sem hét “I raped pinks corpse at the morgue”.
Við vorum ánægðir og leiðir með þetta lag því þetta var tribute til vinars sem var fallin frá.

Eftir þetta ákváðum við að finna ekki nýjan meðlim afþví það var enginn sem gat fyllt inn fyrir Pink.
Hann var sérstakur meðlimur, skemmtilegur og glaður.

Við byrjuðum á nýju efni, við vorum að færast meira inn í Atomspheric Black Metal útaf sorginni sem vakti yfir Pink.

Janúar 2004.
Við gáfum út Demoið “Hættu að éta ketti” og fór það nánast strax á uppáhalds lista hjá öllum íslenskum black metal aðdáendum.
Núna vörum við komnir á rétta sporið.
Wräth.. var komið á ról.

Þetta var allt bull, ekkert af þessu var satt og þetta á svo sannarlega heima á sorp