Innmáli : Kaaaaveeerr býrísjónumíananas!
einsogostur í bókinn'semamma'ín las!

Ok ok Nóg um svampinn okkar.

jarr harr harr?…

To hell with this.

Im gonna get you!

The hell you are!!

*NO TOMMY DONT NO AGGGGHHHAAAAAA!*

Kristinn Einarsson var nafn sem allir ættu að kannast við.

Eða það hélt hann, Kristinn var maður sem hvarf oft inní sinn eigin heim og vissi ekkert hvað var að gerast fyrir framan hann.

Kristinn var að labba í strætó stoppistöðinna klukkann 13:31 að nóvember morgni.

“býsna kalt maður” Sagði Kristinn við einhvern mann inn í strætó skýlinu, maðurinn hristi bara hausinn og labbaði í hornið á skýlinu.

Hann labbaði útúr skýlinu til að tala við konu sem hann var hrifinn af hann var skotin í henni og reyndi við hana en hún yrti ekki orði á móti.

“fokk jú líka segi ég bara” sagði Kristinn þegar konan svaraði ekki.

Strætóinn kom að stoppistöðinni og allir fóru löturhægt inn, Kristinn borgaði bílstjóranum og labbaði alveg út á endan og stóð aftast.

Strætóinn fór frá garðabænum.

Strætóinn stoppaði við laugarveginn og Kristinn fór út, þá labbaði hann inn í búð og sá til sinnar undrunar hlaðborð með helling af kræsingum, hann fór í hlaðborðið og beit í kökuna, hún var hörð í byrjun og eins og hún væri loðinn á bragðið en Kristinn ypti bara öxlum og borðaði með bestu lyst.

Hann var örruglega búinn að borða 21 köku þegar hann varð svo saddur að hann gubbaði, hann beygði sig niður og gubbaði, skyndilega heyrði hann öskur og leit upp “Ó sjitt” hann var ennþá í strætónum og var búinn að éta fimm manns, þar á meðal konuna sem hann var skotinn í “ó hehe vúúúuuuúú” Hugsaði Kristinn “hey ég get samt alltaf fengið mér strák”! sagði hann svo við sjálfan sig (hey sumir hallast í þaða átt)
ENDIR =O



Eftirmáli : Semsagt Kristinn einarsson var ekki beint fyrirmynd allra en hey hann er nógu nálægt.. harr harr.

Niðurstaða : Þessi saga var eitt stórt FUCK YOU til allra sem lásu hana.