Nú kemur fram hald af smásögunni um svínið hann Guðfinn!!! En nú hefst framhaldið!


Þegar Guðfinnur vaknaði upp sá hann að hann var ekki lengur á litla sæta bænum heldur í stórum flutningarbíl. Hann hríndi hátt og lét eins og fáviti en án afláts. Bíllin var úr járni svo það var ekki nokkur undankomuleið.

Eftir sirka 2 klukkutíma opnaðist hurðin og Guðfinnur sá sólina glapma úti. Hann hugsaði meðsér hvort hann væri í himnaríki en svo var ekki. Síður en svo. Hann var settur í líttla stíu hjá öðru spik feitu svíni. Hann spurði svínið hvort hann hafði verið lengi á þessu dimma stað, þá svaraði svínið því að hann hafði verið á þessum stað í hálfan mánuð og þetta væri alveg æðislegur pleis. Hann sagði að maður fengu meir en nó að borða og hann hafi fitnað alveg óðfluga síðann hann kom þangað.

Dagarnir liðu og Guðfinnur var látinn éta og éta. Hann var orðin alger Lena. Eftir sirka 2 vikur komu mennirnir með matinn en höfði band meðferðis. Þeir helltu í matar stíuna en opnuðu hliðið og bundu bandið um háls svínsinns sem hafði verðið stíú félagi hans í rúmar 2 vikur. Þeir gengu með hann út ganginn þangað til Guðfinnur sá hann ekki lengur. Guðfinnur skildi ekki alveg hvað var á seiði en honum var svoleiðis slétt sama um þetta feita svín. Nú hafði hann alla stíuna útaf fyrir sig og þurfti ekki að koma nálægt honum aftur.

Dagarnir liðu og ekkert blasti á hinu svíninu. En einn daginn komu mennirnir sem áttu að gefa honum að borða með band meðferis. Þei buttu það um háls Guðfinns og dróu hann í burtu. Guðfinni fanst óþægjinlegt að sjá hvað öll hin svínin störðu á hann þegar hann var dregjin út gangana. Hann var settur í eithvað lítið hólf en hann hafði ekki hugmynd hvað hann var að gera þar. Hann saknaði Skonsula og Gríslinganna. Allt í einu var einu stóð maður fyrir framan hann meið eikkað járn. Hann setti eikkern staup í það. Hann Guðfinnur hafði ekki hugmynd um þetta en allt í einu heirðist BÚMMMMMMMMMM og alllt svart!!