Við þetta má bæta Eftirfarandi:

Ósjálfstæð sögn þarf að taka með sér sagnfyllingu (sem er alltaf í nefnifalli)
en persónuleg sögn getur stýrt falli á andlagi (andlag er alltaf í aukafalli).

Dæmi:
Konan heitir Kristín (Kristín er sagnfylling í nefnifalli)
Ég borða hest. (sögnin borða stýrir þolfalli á andlaginu sem er hestur)
Ég ríð hesti. (sögnin ríða stýrir þágufalli á andlaginu sem er hestur)

Sögnin að heita er ósjálfstæð en sagnirnar að borða og ríða eru sjálfstæðar.


Þumalputta aðferð:
Til að finna hvort sögn sé persónuleg eða ópersónuleg er hægt að búa til þriggja orða setningu, sem byrjar á frumlagi, á eftir því kemur sögnin og svo kemur eitthvað fallorð (sem er sagnfylling ef sögnin er ópersónuleg en andlag ef hún er persónuleg). Ef þriðja orðið í setningunni er í nefnifalli er sögnin ópersónuleg, ef þriðja orðið í setningunni er í aukafalli (þf., þgf. eða ef.) þá er sögnin persónuleg.


Ég vona að þetta sé skiljanlegt og hjálpi.

Veistu hverjar helstu ósjálfstæðu sagnirnar eru? (Þær sem mest eru notaðar)

Ég veit muninn en mér datt samt eitt í hug…hvað ef maður segir:

Ég fer.

Ok, ég fer það segir allt, en það segir hinsvegar ekki hvert ég fer..þannig hvort er það? :)