þetta með Jedæana er ekki aðalmálið í þessu, heldur hvernig sagan er sögð og vhenrig hún gerist.

í fyrstu myndinni(IV) erum við með þetta stórkostlega ferðamynnstur sem er til í milljón skáldsögum.
Litli bónda sonurinn fer útúr héraðinu sínu, bjargar prinsessuni, verður riddari og bjargar deginuym í lokin, með hjálp skaurtlegra ferðafélaga sem hann hitti á leiðinni.
Síðan þróast allar aðalpersónunar allsvakalega og sína margar hliðar í tvö (V) og sagan dýpkar og verður epískari.

Annað sem heillar við gömlu myndirnar er heimurinn sem þær gerast í.Hanner skítugur, notaður og gammal. Það er allt í niðurníðslu, það er allt skítugt. Líka hversu fantasýulegur hann er, það er lítið útskýrt og þess vegna getur allt gerst, maður trúir því öllu, hvort sem það e skímsli með eitt auga oní rusla hrúgu eða hvort það er risa stórt kvikindi inní risa stóru smástirni eða fáranlega stór ormur útí miðrí eyðimörk.

Síðan eru persónunar sem ég neni ekki að skirfa um…