Ég er ekki frá því að ég hafi fallið nokkur tár yfir þættinum í dag. Eina sem fékk mig til að halda inní mér grátrinum var að bróðir minn sat mér við hlið.
Ég lifði mig svo inn í þetta! Ekki bara að flugvélin fórst, heldur hvernig viðbrögð fólksins í Ramsey götu voru. Sorg, biturleiki, reiði, sektarkennd, söknuður, einkenndi þennan þátt.
En það var svolítið skondið að Paul Robinson var sá fyrsti sem var bjargað. Haha, sjá pirringin í fólkinu þá!
En já, ætla ekki að hafa þetta lengra. Er svolítið tilfinningasöm þegar kemur af svona hlutum hehe.
En hvað segiði, fékk þessi þáttur ykkur til að tárast?
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.