ég trúi ekki á guð, né satan. en finnst trúin alls ekki slæm.

Kristni er mikið um að vera góður við alla og elska náungan, ekki banga konu vinar þíns og allt það

Finnst satanismi samt meika meira sense stundum, þar er það ekki “elskaðu alla” meira svona “elskaðu þá sem eiga það skilið”

Sko, ég er svo sem ekkert á móti fólki sem trúir á Guð. Það fólk má eiga sínu ímynduðu vini í friði.

Bara að leiðrétta eina vitleysu sem kemur oft upp þegar talað er um þróunarkenninguna. Það er ekki talað um í líffræði að við séum komin af öpum, heldur að maðurinn og aparnir eru komnir af sameiginlegum forföður. Það er að segja ef þú ferð nægilega langt aftur í tímann þá finnurðu sameiginlegan forföður.

Rock on.
Daníel.

p.s. þá trúi ég ekki á guð og eins og ég hef nefnt hér áður og eflaust margir fleiri þá finnst mér samlíking Bertrand Russell um kínatepottinn og Carl Sagan með drekann í bílskúrnum eiga alveg sérlega vel við.

Þetta er agaleg alhæfing og klysja það sem þú segir um þróunarkenninguna. Þó einhver heittrúuð god-hates-fags biblíubelti í Bandaríkjunum hafni þróunarkenningunni þýðir það ekki að allir kristnir menn geri það.

Ég amk þekki engan kristinn mann sem trúir ekki á þróunarkenninguna, en kanski eru þeir þá ekki “sannkristnir” eða bara upplýstir kristnir menn. Maður spyr sig.

“næst spuring er hvað verður þá um hann þegar maður deyr ef maður fer ekki til ”Guðs“ ??”

Ég sá þetta ekki þegar ég skrifaði upprunalega svarið mitt en áður en þessari spurningu er svarað þá þarf maður að svara spurningunni um efnið og hugann vandamálið. Er til sjálfsstæður hugur sem er ekki bundinn efninu eða erum við eins og margir sem eru ósáttir við þá niðurstöðu “einungis kjötklessur.”

Sam Harris svarar þessu ágætlega þegar hann segir að honum finnist það furðulegt að fólk sé svona gift hugmyndinni um sál þegar að við getum skert flesta ef ekki alla eiginlega einstaklingsins og jafnvel breytt lundarfari og gerð persónuleika með því að hræra í mismunandi heilasvæðum en þegar að allur heilinn deyi þá ímyndum við okkur að allur persónuleiki okkar sé bundinn í sál sem sitji eftir óskaðaður.

Það er ekki nein góð ástæða í dag að ákvarða að það sé til eitthvað fyrirbæri bundið sjálfsmynd okkar sem muni lifa af eftir dauða líkama okkar.

Rock on.
Daníel.

Guð er ekki til.

Eins og einhvehér minntist á þá trúa nú flestir kristnir menn á þróunarkenninguna, en hinsvegar eru múslimar nú mikið í að vísa henni á bug.

Helvítis..

/heimspeki ekki sagnfræði

Hell yeah, Christianity rocks!
Samt í fullri alvöru þá er ég mjög trúaður og mér finnst gott að geta treyst á Guð því að þú getur ekki treyst á fólk, fólk gerir mistök.

1. fyrir 3000+ árum var Egyptaland, Hittítar og Mesópótamía í lægð frá fyrri frægð og ríki Davíðs konungs ríkti yfir palestínu, Líbanon og hluta Jórdans. Engin apamenn þar.

2. Ef þú trúir því að apamenn hafi verið til 1000 f.kr. hver er þá að trúa á crazy gibberish?

3. Helvítis

4. Já

Nei ég trúi ekki á Guð og mér finnst trú almennt séð mjög heimskuleg. Ég geri ráð fyrir því að menn hafi upprunalega notað trúrbrögð til þess að hafa einhverskonar von gegn harðstjórnum eða e-u öðru slíku eða til þess að sannfæra hermenn sína um hvað “framhaldslífið” sé dásamlegt og getað með því fengið fleiri menn með sér (sbr. ruglið í íslam um allar hreinu meyjarnar).
Hvað varðar kristið fólk og að trúa ekki á þróunarkenninguna þá held ég að flestir séu farnir að hallast að því. Í páfagarði voru til að mynda mjög harðar refsingar við því að neyta þeirri staðreynd að jörðin er ekki miðja alheimsins, páfinn hefur núna fallist á það að þetta sé ekki rétt. Mörg fleiri dæmi eru um þetta og kristin trú er almennt séð að nálgast nútímann í auknu mæli. Ég held að það líði heldur ekki á löngu þangað til að kristnir menn samþyggja þróunarkenninguna.
Annars held ég að það verði ekkert framhaldslíf eftir að maður deyr. Eitt er allavegana víst að við förum ekki til sumarlands eins og bróðir hans Össurar Skarp heldur fram.