Suðurríki Bandaríkjana höfðu líka yfirburða herlið í upphafi stríðs. Það dugir ekki alltaf til. Ekki frekar en meginlandsstórveldi í Evrópu hefur bolmagn til að takast á við stærsta flotaveldi í heimi, mesta iðnveldi í heimi og víðlendasta land í heimi. Öll í einu.

Það var auðvitað ekkert fyrirfram ákveðið að Þýskaland myndi ekki fara með sigur að hólmi. En það virtist allt of mikið af áætlunum Hitlers velta á því að aðrir spiluðu með, eftir hans höfði. Ráðagerðir um að takast á við Breta miðuðust lengi vel við árið 1946 og flotaáætlun Þýskalands þar með líka.

Höfðu Þjóðverjar best útbúna her í heimi við upphaf 1940? Ábyggilega. En hvað um Bretland? Þeir höfðu mestan flotann (þótt yfirráð þeirra á Norðurhöfum væru ekki jafn trygg og flestir héldu) og traustan atvinnuher. Hefði það ekki átt að vera ástæða fyrir að þeir ættu “skilið” að sigra?

En þetta er auðvitað allt of margþætt og stórt mál til að vera krufið hér.<br><br>-
“I am my words.” - Bob Dylan

<font color=“white”>FNORD</font

Hvað um baráttuþrek bresku þjóðanna? Telur það ekki neitt? Þú nefnir Blitzkrieg sem mikilvægt atriði. Þjóðverjar einblíndu svo gífurlega á meginlandsstríð sem átti að vinna með Blitzkrieg, að það kom niður á framleiðslu og hönnun langdrægna sprengjuvéla og fylgiorustuvélum fyrir þær. Þetta tvennt var bráðnauðsynlegt til að berjast við Breta og sérstaklega Rússa.

Áhersla á meginlandsstríð olli því að reiknað var með að flotinn hefði 7 ár til að vígbúast til orustu á höfunum. Áætlanir gerðu ráð fyrir, mikið til, að nota yfirborðsskip, stórfenglega vígdreka eins og flestir hér þekkja. Þegar Bandamenn lýstu yfir stríði við Þjóðverja átti þýski flotinn 57 kafbáta, suma all aldraða. Þjóðverjar brugðust reyndar snöggt við og fóru að einbeita sér að smíði kafbáta.

Í upphafi stríðs hafði breski flotinn alls ekki nægilega mörg skip til að sinna öllum verkefnum, sérstaklega ekki hafnbannsvörslu á því sem við myndum kalla GIUK hliðinu í dag. Það breytir því ekki að Bretar höfðu yfirburði á Norður Atlantshafi, sem útilokaði nánast að Þjóðverjar gætu haldið Íslandi, þó þeir gætu ábyggilega tekið það.

Bretar voru eldsnöggir að taka Ísland eftir að þeir nánast leyfðu Þjóðverjum að taka Noreg. Taka Íslands hafði lykilmeiningu í stríðinu, og mun meiri en Bretar höfðu áttað sig á þegar þeir tóku landið. Ísland varð mikilvæg bækistöð til að takast á við kafbátahættuna og tryggja siglingar yfir hafið.

Lykilatriði fyrir Þýskaland í stríði á þessum mælikvarða voru aðföng. Meðan þeir gátu ekki gert útaf við mótspyrnu Breta, né fengið meiri samúð á alþjóðavettvangi var þetta stríð alltaf á brattann fyrir þá. Það að hafa Ítali í samfloti var vafasöm lukka og Þjóðverjar voru duglegir við að taka þátt í mikið af hliðarátökum. Það að ráðast á Rússa og loks lenda í stríði við Bandaríkin gerði útaf við sigurlíkur þeirra. Það er ekki nóg að hafa bara baráttuanda, aga, þekkingu og tækni. Stundum þýðir ekki að hafa stórmennskubrjálæðing yfir öllu batteríinu.<br><br>-
“I am my words.” - Bob Dylan

<font color=“white”>FNORD</font

Já það má ekki gleyma því að ein mestu mistök öxulveldana fannst mér einnig var að vekja risan. Þegar japanar réðust á bandaríkinn, ég held að það hafi haft meiri áhrif á það en þegar hitler réðst á sóvétríkin því ef rússar hefðu ekki fengið vopn,mat og aðrar nauðsynir frá bandaríkjunum hefðu þeir aldrei náð að tóra svona lengi,Því þjóðverjar voru komnir mjög nálagt Moskvu og nánat búnir að ná öllu landi að Volgu þegar allt fór í gang, með öðrum orðum þá fluttu rússar allan iðnað sinn upp í Ural fjöll eða einfaldlega eina öruggalandsvæðið sem eftir var til að framleiða skriðdreka,vopn,fallbyssur og annan vígbúnað og dældu bandamenn gríðarlegum vopnum í rússa þangað til að þeir náðu vígvélini í gott ásigkomulag. Og til að bæta smá kaldhæðni við var sendt hellingur niðursoðnu bandarísku svínakjöt sem örrugglega var mörgum sóvéskum hermönnum að lífsbjörg soldið kaldhæðnislegt því nokkrum árum eftir það voru þessir hermen orðnir erki óvinir bandaríkjana.<br><br>————————————————
Ég stórlega efast að Bush sé að lesa þetta.

Mótóið mitt er:
Ekki taka lífið of alvarlega, því þú kemst hvort eð er ekkert lifandi frá því.
Vandamálið er bara að það er helvíti erfitt að fara eftir því ;)

<b>Paul Auster úr The Locked room skrifaði:</b><br><hr><i>Þegar allt kemur til alls er lífið ekki annað en summa óvæntra atvika, röð tilviljunakenndra tenginga, heppni, handahófskenndir viðburðir sem opinbera ekki annað en tilgagnsleysi sitt </i><br><h

það sem ég er að meina er það að hvað er svona betra við bandaríkin nú ? Gat fólk í seinni heimstyrjöldinni ýmindað sér að bandaríkin yrðu eins og þau eru í dag ?<br><br>——————————————


Þú ert Davíð Oddsson: Þér finnst þú vera frábær og flestir aðrir
aumingjar (nema Össur; hann er dóni). Þú ert oft hnyttin(n) og
skemmtileg(ur) en þeir þættir týnast þó í valdhrokanum sem er að sliga þig.

Taktu “Hvaða stjórnmálaleiðtogi ert þú?” prófið

Jamm, ég er alveg sammála ég væri ekki alveg til í að prófa ógnarstjórn þeirra og það er líka satt að Hitler hafði þvílíkan charisma. En það er samt almennt talið í dag að bandamenn frömdu fleiri stríðsglæpi en öxulveldin. Bandamenn notuðu sýklavopn, efnavopn og kjarnorkuvopn.

Þjóðverjar hefðu alveg getað unnið eða að minnsta kosti barist mun lengur. T.d. þetta að þýskir hermenn máttu ekki “retreata”(kann ekki íslenska orðið), þá hefðu margir góðir og vanir hermenn geta barist aftur í stað þess að vera teknir af óvininum. Svo var það náttla bara rugl að ráðast inn í Rússland, svona snemma ella. Ef þeir hefðu einbeitt sér að Bretlandi hefðu þeir unnið léttilega. Svo hefðu þeir´líka geta sleppt eða beðið með Afríku. Svo er líka margar aðrar ástæður. Það voru ekki hermennirnir sem töpuðu stríðið, það var <b>Hitler.</

Ég skal reyna hafa þetta einfald fyrir þig. Og það er óþarfi að skrifa ritgerð þegar þú getur svarað í 3-4 línum. ;) En já, sigurvegarinn skrifar um hetjulega baráttu sína við hinn illa óvin sinn. Og skreytir þá söguna með ýmsum atriðum sem er því miður ekki sönn.