Forsagan.

Árið 1948 voru seinustu þýsku föngunum sleppt úr einangrunarbúðunum á Ellis Island, New York. Þetta voru þeir Þjóðverjar sem höfðu flutt á sínu tíma til Bandaríkjana og áður en seinni heimsstyrjöldin brast út. Þjóðverjarnir höfðu verið handteknir og sendir í einangrunarbúðir á meðan seinni heimsstyrjöldinni stóð.

Eftir að bandamenn höfðu unnið heri nasista og heimsfriður virtist blasa við mannkyni Evrópu, voru þessir þýsku fangar orðnir aftur frjálsir ferða sinna.

Tekist hafði að sanna sakleysi þeirra og gátu Þjóðverjar þar af leiðandi hafið eðlilegt líf í Bandaríkjunum, sem bandarískir ríkissborgarar. Bandaríkjamenn trúðu því innilega að þeir höfðu sagt skilið við nasista fyrir fullt og allt, en staðreynd málsins var allt önnur og mörgum mönnum hulin.

Seint á sjötta áratugnum barðist maður að nafni, Martin Luther King, fyrir auknum mannréttindum blökkumanna í Bandaríkjunum. Aðskilnaðarstefna Bandaríkjamanna gagnvart fólki, sem var ættað frá Afríku mátti líkja við framferði nasista, gagnvart gyðingum í seinni heimsstyrjöldinni.

Öfgasamtökin Ku Klux Klan sáu um að halda uppi stöðugum árásum og ofsóknum á blökkumenn, og þeirra jafnréttisbaráttu. Nema hvað voru núna ofbeldismennirnir klæddir hvítum sængur og koddaverum, í stað brúnklæddra stormsveitarmanna í þýskalandi. Sagan endurtök sig hér enn og aftur gott fólk!

Það sem sem fáir vita að innan stjórnarkerfis Bandaríkjana sem og í æðstu stöðum innan hersins voru menn sem kölluðust öfga-hægri sinnaðir, og voru yfirlýstir sem “Nazi-sympathy's”. Sem dæmi má nefna hið leynilega CIA verkefni “Paper-Clip”, en sú alsherjar skipun var gefin undir lok WWII, þegar allt stefndi í að orð fyrrum áróðurs-ráðherra Adolf Hitlers væru að rætast, að leyniþjónusta bendaríska hersins ætti að ná sem flestum þeim vísindamönnum sem og njósnurum nasista, á undan Rússum. Josef Goebbels hafði spáð því snemma árs 1945 að hið ógnvekjandi og mikla “Járn-Tjald” mundi hrynja yfir ríki Evrópu ef herir og stjórnvöld Rússlands fengju sínu framgengt. Sagan ein sannaði forsjálni Josef Goebbels.

Aðalforgangsverkefni Bandaríkjastjórnarinnar var að uppræta alla þá kommunista sem gætu ógnað Bandaríkjunum og ógnað lýðræðistefnu stjórnavlda. Sá sem fór fremstur í þeim nornaveiðum var Joseph McCarthy þingmaður og þekktur öfga hægri-sinni.

Það var viss einstaklingur sem hafði barist fyrir ættjörð sína í seinni heimstyrjöldinni sem studdi heilshugar stefnu McCarthy og sagði meðal annars að þá megin sök mætti finna gagnvart gyðingum sem höfðu flutt inn sinn kommunista áróður til Bandaríkjana meðan seinni heimstyrjöldin stóð yfir. Þessi maður hét George Lincoln Rockwell.

Eftir að Rockwell hafði lesið “Mein Kampf” eftir Adolf Hitler, varð eins og Rockwell hafi fengið uppljómun á sannleikanum, og sá strax eftir því að hafa drepið nasista í stríðinu, bræður sem hefðu getað staðið með sér í baráttuni við að útrýma kommunista ógnuninni sem sveif yfir hinni frjálsu Norður-Ameríku.

George Lincoln Rockwell ákvað að hafa höfuðstöðvar fyrir hin nýskipuðu samtök sín í, Arlington, Virgina fylki. Höfuðstöðvunum var gefið nafðið “Hate Mongur Hill”, og kjörorð samtakanna var “White Power”. En til gamans þá giftist Rockwell íslenskri konu, sem er einmitt núverandi eiginkona Björgólfsfaðirins hins sjálfs.

Rockwell mætti á flestar þær kröfugöngur sem Martin Luther King stóð fyrir, og Rockwell mætti og svaraði King fullum hálsi með sinni egin kröfugöngu. Rockwell ögraði öllum þeim sem voru á móti sínum skoðunum og voru gyðingar og svertingjar hans helstu skotmörk. Seinna meir bætti hann samkynhneigðum og sígaunum á listann sinn.

Þar sem allar þær hrikalegu myndir, kvikmyndir og lýsingar þeirra sem komust lífs af úr Helför nazista, var ennþá í fersku minni hjá bandarísku þjóðinni, þá höfnuðu nær allir sem einn þeim boðskap sem Rockwell hafði fram að færa.

En Rockwell hafði ráð á hverju rifi og hann fann það upp hjá sjálfum sér að endurskrifa mannkynssögunna eftir sínu höfði, og neitaði því algjörlega að Helförin hafi nokkurn tímann átt sér stað, og væri ekkert nema lúmskar lygar, seinni tíma falsanir og hagræðing sigurvegara WWII. Þetta var sú lúmska aðferð sem Rockwell notaði til að verja málsstað sinn, og kunni hann einkar vel til verka þar sem hann vann áður við auglýsingamennsku og kunni að hagræða sannleikanum og fá fólk til að trúa hverju sem er.

Skiljanlega olli þetta miklum deilum og sú staðreyn lá fyrir að fjöldi þeirra gyðinga sem höfðu verið í útrýmingar og þrælkunnarbúðunum nazista, þá orðnir bandarískir ríkisborgarar.

Rockwell naut verndar laga í Bandaríkjunum sem nefnast “Freedom of Speech” sem eru úr fyrstu stjórnarskránni, “First Demandment”. Rockwell hélt nýtti þann rétt sinn til fulls, og er Martin Luther King ákvað að halda viðkomumikla og stóra kröfugöngu í Chicago, þá var Rockwell mættur á staðinn með misfríðu föruneyti sínu sem hrópaði hástöfum “White Power!”.

Til mikillar furðu fékk Rockwell töluverðan stuðning frá hvítum íbúum úthverfa Chicago borgar. þau sögðust hata gyðinga og negra, og vildu fá að búa í sínu hvítra manna hverfi í friði frá lituðu fólki og gyðingum, þau töldu það vera sinn einlægan rétt.

Árið 1967 ákvað George Lincoln Rockwell að bjóða sig fram sem forseta Bandaríkjana, en það sama ár var hann skotinn af félaga sínum í samtökum sem var að því virtist ekki vera honum sammála varðandi túlkun og meðhöndlun þeirra sem voru ekki hreinræktaði hvítir menn.

Kveðja
Gundiss L