verst í sambandi þykir mér þegar maður þarf að skilja (fara frá þ.e. heim til sín eða slíkt ekki skilnaður as in að borði og sæng) við kærustuna sína í ósátt og þarf að vera að hugsa um þetta daginn út og inn eða þangað til maður hittir hana næst frekar hvimleitt

just felt like sharing =)<br><br>est-ce que tu comprends?
est-ce que tu comprends?