Smá ljóð sem kærastan samdi um mig:

Er ég ligg og horfi á hann sofa,
þá finn ég fyrir sérstökum dofa.
Ástin sem ekki er hægt að lýsa,
fær heiminn minn til að rísa.

Hann fer hærra og hærra,
og allt vont verður færra.
Því hann fær mig til að vona,
að framtíðin verði svona.