Jahá, það er djúpt í árina tekið :O

Maður finnur þetta unaðslega bragð uppí sér … og þú hugsar um hvað líf þitt er yndislegt í smá stund..
..svo biðuru hana um að smyrja aðra samloku

Þetta er allt of stór spurning fyrir mig þar sem ég hef enga reynslu af rómantískri ást. Ég skil ekki muninn á væntumþykju og ást.

Mér leiðist í vinnunni svo ég ætla að hafa mig í það að svara þessu. Hef ekki nennt því hingað til.

Þeir allra rómantískustu vilja meina að það sé ekki hægt að skilgreina ást því að ást er eitthvað sem maður “bara finnur”. Eitthvað huglægt sem breytist eftir einstaklingum.

Þeir allra órómantískustu(andstæða við rómantík plz)vilja meina að ást sé bara boð eftir taugum og efnasambönd og eitthvað meira í heilanum(ekki klár að mér í líffræði eins og sést).

Ég held að ást sé eitthvað sem fólk ákveður að gera. Þ.e.a.s. þegar kemur að maka og vinum. Foreldrar eru svona skylda(ef þeir hafa hagað sér vel þ.e.a.s.). En vinir og maka ákveður maður að elska, annaðhvort ómeðvitað eða meðvitað. Ef við tökum vini sem dæmi, flestir hafa rifist við vini sína, sumir jafnvel það heiftarlega að það hefði átt að slíta vinskapnum þá, en það gerðist ekki, ég vil meina að þarna hefur maður tekið meðvitaða eða ómeðvitaða ákvörðun um að halda áfram að elska þessa manneskju. Sama með maka.

Fyrstu stigin í sambandi eru alltaf svo frábær og ekkert amar að og hinn aðilinn er fullkominn, en það er bara vegna þess hvernig hinn aðilinn lætur þér líða með sjálfan þig, svo tekur næsta stig við þar sem aðilinn er ekki jafn fullkominn, hann er eksjúlí kannski frekar pirrandi, ef maður kemst yfir þetta stig má segja að maður hafi tekið ákvörðun um að halda áfram að elska makann.

Æi. Þetta er load of crap. Ekki lesa:-)

svipað og önnur dýr finna þegar þau þurfa að fara að fjölga sér.

Ég kannast ekki við að hafa nokkurn tíman elskað neina manneskju. Fiðrildin og allt það eru víst endorfín samt.

Ást er óskilgreinanleg og mismunandi hjá öllum… Það er mín kenning!!
:)

ást er svo mikið að það er ekki hægt að útskýra þetta :(

þú veist hvernig þetta er þegar þú upplifir ástina =D

<object width=“320” height=“265”><param name=“movie” value="http://www.youtube.com/v/nsCXZczTQXo&hl=en&fs=1&“></param><param name=”allowFullScreen“ value=”true“></param><param name=”allowscriptaccess“ value=”always“></param><embed src=”http://www.youtube.com/v/nsCXZczTQXo&hl=en&fs=1&“ type=”application/x-shockwave-flash“ allowscriptaccess=”always“ allowfullscreen=”true“ width=”320“ height=”265"></embed></object>

www.instantrimshot.com

Bætt við 8. júlí 2009 - 20:06
fooooooooooooooooooooooooooooooooooooooookk

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=nsCXZczTQXo

farðu með þetta rugl á heimspeki, douche!

ást er t.d. það þegar þú getur ekki hugsað þér lífið án viðkomandi aðila(kæró t.d.) && þér er fullkomlega sama hvað öðrum finnst um hann/hana

líka bara það að vita að það er einhver í þessum stóra dimma og hættulega heimi sem lætur mann líða einsog maður sé svífandi um á fjólubláu skýi (:

ástin er yndislegasta fyrirbæri í heiminum og á sama tíma alveg óþolandi
en já, basicly ást er bara mjög mikil væntumþykja. Þú munt gera næstum því allt fyrir aðilan og getur ekki hugsað þér að lifa án hans. Hvort sem það er maki þinn, vinur eða barn.

ég nenni ekki að svara þessari spurningu í milljónasta skiptið… =/

Að opna sig algjörlega fyrir manneskju, þykja svo vænt um að það er sárt…loforð um tryggð?

Þegar allt í einu, þetta kjaftæði sem kallast líf er eiginlega þess virði að lifa því.

Ást er tilfinning.

Ást er bara hrifning, ást varir ekki að eilífu það er crap.

Ást er brjálsemi í heilanum, geðveiki ef það er verið að tala um svona ást við fyrstu sín eins og í bíómyndunum. En kærleikur aftur á móti er heilbrigð skynsemi.

mjög mörg góð svör þrátt fyrir að það sé eins og von er á eithvað af rugli inná milli :P

en hvernig hafið þið upplifað þessa tilfinningu… erfið spurning ég veit ;=)

Ekkert einfalt svar til við þessu. Ég myndi segja að Ást væri vonarljós sem skín úr hjarta þínu þegar þú elskar einhvern. Þá vonarðu þeim alls hins besta. Berð umhyggju fyrir þeim.

mjög einfallt.. ást er aukin oxytocin, estrogen og testosterone framleiðsla í líkamanum. því er oft fylgjandi dopamine og zerotonine framleiðsla..

ást á milli maka er eitthvað sem mér þykir það óþægilegasta í heimi, á sama tíma æðislegasta. ólýsandi tilfinning.
þetta er bara eitthvað hrikalega gott og allt virðist vera svo rétt, en maður getur ekki ráðið við þessa tilfinningu, það er það sem mér þykir óþægilegasta í heimi.
þetta er eitthvað riiiisa stórt sem maður getur ekkert svo ráðið við eða yfiir.
það þykir mér sjúkt.

Okey, bara ég, en mér finnst persónulega vera búið slátra þessari setningu “Ég elska þig”. Þessi merking finnst mér vera aaaaallltof stór.

Ef ég myndi segja við kærustuna mína að ég elskaði hana þá myndi ég meina að ég gæti ekki hugsað mér neina framtíð án hennar. En að segja “mér þykir vænt um þig” það er aftur á móti allt annar handleggur, segji það oft.

En “Ég elska þig” væri svona það er enginn önnur sem gæti fyllt uppí gatið sem hin var búin að gera.

Þetta er allavega mín skoðun á þessu.