Vera meira með henni..?

Hvað meinaru að hún sé uppáþrengjandi?
Vill hún vera með þér alla daga, alltaf, eða bara meira en þið eruð vön að vera?

Fólk er voðalega misjafnt með svona hluti.

Öll sambönd hafa sín ups and downs.

Ef þú ætlar að gefast upp á sambandinu baara útaf þessu (þessu sem vel er hægt að laga ef reynt er) þá mæli ég með því að þú hættir með henni.

stelpur…
ef ég myndi ekki passa mig, eða ekki vita að þetta getur verið frekar böggandi væri ég örugglega líka alltaf ofan í kærastanum mínum x)

kærastan þín ætti kannski að fara að hitta vini sína meira..?

Þetta er svolítið skondið, því með ótta býr maður til aðstæðurnar sem maður óttast mest. Í þessu samhengi þá er hún SVO hrædd um að vera of uppáþrengjandi, og þú gefist bara upp á henni og farir, að nú er hún orðin of uppáþrengjandi og þú ert að gefast upp. Ef þú útskýrir það kannski bara varlega fyrir henni að hún er í rauninni bara að gera illt verra með þessari hegðun, helduru að hún hætti ekki þá? Þú nennir þessu nú ekki endalaust eða hvað.

Útskýrðu líka fyrir henni að hún má ekki týna sjálfri sér, kannski er það akkurat það sem henni vantar; að finna sjálfa sig, hvað áhugamál hennar eru og hvar hæfileikar hennar liggja og fara að rækta það, í staðinn fyrir að hanga í þér alltaf alla daga. Líka bara að rækta vinina, mér sýnist allavega á þessum lestri að þeir séu frekar vanræktir miðað við hvað þið virðist eyða endalausum tíma saman.

ohh þetta er svo mikill vítahringur. gæti auðvitað þroskast af henni og þið reynt að vinna í þessu saman.

Afhverju nýtur hún ekki tækifærið þegar þið hittist ekki til að hitta vini sína ?

Það sem ég held að muni bjarga þessu er að þú talir við hana og segir henni að það sé til millivegur, ef hún hafi verið svona uppáþrengjandi og hefði svo farið í heiftarlega vörn eftir að þú sagðir þetta. Ég trúi ekki að það sé bara þetta sem er að gera hana svona eins og hún er, ég hef trú á að það sé eitthvað annað að bögga hana.

En það er líka til eitthvað sem heitir fjölbreytni. Þá meina ég í lífinu, ekki bara að hanga heima og bíða eftir þér, hún verður að gera eitthvað sem henni finnst gaman því þið lifið ekki lífi hvors annars, það verður að vera á tæru. Hún verður að passa sig að loka sig ekki inni og verða þunglynd, og það sem getur bjargað henni er að hún ræði þessa hluti við einhvern. Fái ráð um það hvernig hún gæti bætt sig í stað þess að gefast upp :)

Þú þarft ekkert að gefast upp á þessu, þetta er allt hægt ef haldið er rétt á spilunum ;)

uff þunglyndi, Já alltaf gaman að því, Þetta er smá spurning hvað hún er tilbúin til að gera, Enginn spurning um það að hún þarf að tala við einhvern um þetta hjá sér til dæmis fara til félagsráðgjafa alveg frábært að tala við þá..

En þú mátt samt alls ekki gleyma þér í því að láta henni líða vel, Ekki gleyma sjálfum þér.. Samt sem áður er þetta alls ekki búið þetta er bara næsta verkefnið sem þið þurfið að leysa í sameiningu.. :)

Kv. Jonni

Gángi ykkur vel.. :)

úff .. en hva á hún engar vinkonur eða ? leiðinlegt að geta ekki líka verið bara með vinum sínum án þess að kærastan sé alltaf á staðnum ..

Ég skil tig. Ég lenti í tví sama med minn fyrrverandi. Honum leid einmitt líka alltaf illa. Alltaf. Ég var 16-17 og hann 18-19. Hann aldrei gert NEITT án mín, ég hvatti hann samt endalaust til ad fara á djammid eda hitta vini sína yfir höfud, ekki alltaf hanga med mér og mínum vinkonum. Mín besta vinkona var besta vinkona hans. Ég hitti hans vini voda sjaldan. Thetta var hryllingur, ég hafdi aldrei mitt space. Thad var kaefandi!! Samt var ALLTAF 100% traust á milli okkar, og thad brást aldrei.

Thad var ordid thad slaemt ad thegar ég var med Endurfundi heima hjá mér med vinkonum úr gamla skólanum minum á föstudagskvöldi (haldid reglulega, svona saumaklúbbur)og ég sagdist ekki vilja sjá kk i husinu, thá vildi hann bara bída inni í herberginu mínu á medan, í stadinn fyrir ad fara út. Samt veit ég ad vinir hans fóru á djammid sama kvöld.

Hann vildi alltaf vera med mér, hverja stund, hverja sekundu. Sagdi ad ég vaeri eina ástaedan fyrir ad hann vaeri ekki stimpladur fáviti og dottinn úr skóla og jafnvel ad hann faeri út í ruglid.

Einu sinni, nokkrum mán ádur en vid haettum saman, bad ég hann um 2-3 daga space. Thar sem ég myndi lifa MÍNU lífi med MÍNUM vinkonum og hann sínu med SÍNUM vinum. Tá vard hann alveg ónýtur og hélt vid vaerum ad haetta saman og grét úr sér augun. Ég gafst upp eftir 1 og halfan dag. Hann sagdi mér ad hann vildi giftast mér og ég vaeri sú eina.

Ég haetti med honum eftir 1 og hálft ár.

Ég elskadi hann (ádur en mesta gedveikin byrjadi) og mér thykir entá alveg óendanlega vaent um hann, og vid erum ágaetir vinir í dag. Rétt á eftir samt vildi hann mig ennthá og skildi ekki af hverju eg hefdi slitid thessu, og sagdi bestu vinkonu minni thad (sem sagdi mér).

Ég vaknadi bara einn daginn, og sá ad ég var med honum hans vegna (tví hann “gat ekki lifad án mín”), eiginlega “elskadi hann” af vana tvi ég hafdi ekkert annad, og ég sá hvad ÉG var óhamingjusöm yfir tví ad láta HONUM lída vel. Ég ákvad ad laera ad hugsa adeins um sjálfa mig, ákvad ad láta hann ekki kaefa mig lengur, og thad vaeri ekki mitt mál ef hann myndi detta úr skóla og svo framvegis eins og hann sagdi alltaf. Ég neyddi sjálfa mig to hold tight and let go. Og ég sé ekkert eftir tví. Er búin ad mótast tvílíkt jákvaett sem persóna sídan. Ad vera bara ÉG, án +1.

Hann sá aldrei ad tetta vaeri vandamál. Ég held í alvöru hann thurfi gódan sálfraeding.

Eftir vid haettum saman hafdi thetta rosa áhrif á mig sjálfa sem persónu, ég er ekki dramadrottning laangt tví frá, en sídan thá hef ég verid hraedd vid ad fara í samband, tví ég er hraedd ad ég lendi í annarri blindri frelsissviptingu. Thad er fyrst núna sem ég er virkilega ad hugsa um ad fara í samband, og tad er meira en ár sídan ég sleit tessu.

Ég held ad tu turfir ad meta thínar adstaedur, og sjá hvort thú virkilega viljir vera med henni fyrir thetta. Hvort tú getir sammthykkt og umborid tetta án thess ad thad hafi áhrif á tig, eda hún gaeti breytt thessu. Hvort thu getir leyst vandann eda ekki.
En audvitad eru engir eins. Ég vona innilega ad tid leysir úr tessu.

(afsakadu langt svar, tetta bara flaut út, sé fyrst núna eftir ad hafa lesid hvad rosalegt chaos thetta var …)

Gangi tér vel!!

Þetta var nákvæmlega svona með mig og mína fyrrverandi. Hún var bara alltof uppáþrengjandi. Fékk ekki klukkutíma á dag einuinni fyrir sjálfan mig. Það auðvitað fór sem fór ég varð að segja henni upp útaf þessu og reyndar öðru líka.

þetta er akkurat svona moment sem þú átt að semja lag eða eða læra einhvað lag t.d á gítar rólegt og fallegt og syngja handa henni um að þú viljir ekki að henni líði illa thing.

Hah þetta gerðist líka hjá mér og sagði honum að hann væri að kæfa mig en var á öðrum landshluta þegar ég gerði það þannig hann hringdi í mig og fór að grenja í símann svo ég sagði bara bæ en þá byrjaði hann að smsast stanslaust þannig ég lét vinkonu mína hafa símann, slökkva á honum og geyma hann. Um leið og ég kom heim aftur hætti ég með gaurnum. Djöfull var það þægilegt. Ég gat andað aftur.

Ég mæli með því að þið talið saman í einlægni um hvað málið snýst. Mæli með því að þú reynir að fá hana til að vera með þér eitt kvöld í að tala saman um málin, það hjálpar yfirleitt alltaf til. Besta leiðin til að ná athygli hennar og fá hana til að hlusta af alvöru myndi ég halda að sé einfaldlega að vera einlægur og sýna henni þannig að hún skipti þig miklu máli. Ef hún vill fá orðið, leyfðu henni þá að tala og hlustaðu og ekki grípa frammí.

Þetta er svona það eina sem mér dettur í hug. Gangi þér vel :)

“hættu , ég elska þig er það ekki nóg?”