Ég fann þessa sögu á blabla.is þar sem fólk sendir inn nafnlaust játningar og mér fannst þessi einstaklega sorgleg eitthvað.

“Ég ætla að játa.´ Ég fór í vinnuna að þræla á meðan kallinn minn sat heima og klápti á sjónvarpið útaf hann sagðist vera með svo mikla magapínu. Haha! Ég hélt nú að það væri bara kjaftæðii. Ég var full og ég sat inná bar.
Þetta hafði verið langur og erfiður vinnudagur , ég var þreytt, ég var fúl og ég var pirruð. Þá gekk að mér þessi skorni fallegi maður. Svo miklu betur vaxinn en maðurinn minn sem sat heima og beið eftir mér.
Við fórum að tala saman og áður en ég vissi var ég með honum uppí rúmi, tottandi hann og það eina sem ég var í var leðurstígvélin. Svo þegar ég kom heim öll úfinn eftir tuskið þá lá yndislegi maðurinn minn (sem einu sinni hætti lífi sínu alvarlega vegna mín ,, ) í sófanum. Hann hafði verið búinn að bíða lengi eftir mér sá ég.
Hann var búinn að elda og maturinn stóð á eldhúsborðinu. Vínflaska og tvö vínglös stóðu þar við hliðiná. Ég leit á sófaborðið og þar var klunnaleg kaka sem hann hafði augljóslega bakað , og á hana var búið að skrifa ; Ég elska þig”

1. comment var:
“það vantar endann á þetta sem er að það voru rósarblöð alveg upp að rúminu okkar og svo var lítið kort á borðinu sem á stóð ; Ég var ekket veikur, ég var bara að plana þetta =D og ég veit ekkert hvað ég á að gera HJÁLP !!!!!!!!
ÉG er svo mikil tík :''(
við erum búin að vera gift í 2 ár síðan við vorum 18 ára, og ég lét hann fara fyrir eitthveern mann sem ég þekkti ekkert!”

Jæja kæru hugarar, hvað finnst ykkur?