fer nú eftir því hvað þú kallar drama?

Það eru auðvitað alltaf vandamál sem koma upp, rifrildi og ósætti og þess háttar.
Enda án þess að rífast við kærastann/kærustuna þá læri þið ekki að sættast og fyrirgefa, sem er stór partur af sambandi.

Ef þú átt við svona halda framhjá drama, vina drama og annað því líkt, þá er það eflaust bara einhver óheppni….eða óþroski.

Svo, endilega skilgreindu drama ögn betur og þá get ég eflaust skilað betra svari.

auðvitað, veistu um eitthvað samband, ekki endinlega kærustupör, heldur bara vinir eða eitthvað sem eru aldrei með drama?

Hvað kallaru drama?
Ég á nú kærustu og við erum ekkert alltaf sammála um alla hluti, enda er það alveg eðlilegt, en það þarf ekkert að verða neitt drama þegar við ræðum þá eða þegar eitthvað kemur uppá sem við þurfum að vinna úr.

Er þetta kannski eitthvað hjá þér sem þú þarft að skoða?

Sambönd eru þess virði, þrátt fyrir allt drama. Eins og eiturlyf nema það skaðar ekki heilasellurnar, bara tilfinningarnar.

Vesenið og vandamálin er til að læra að leysa úr þeim og þar að leiðandi þroskar það sambandið.

sambönd hafa sína kosti og galla eins og hvað eina í lífinu.

það koma oft upp vandamál eða ósætti sem á þá bara að vinna úr. Ef fólk gefst upp og kallar það “drama” þá er sambandið ekki nógu sterkt og þar af leiðandi ekki þess virði..

Maður verður að vinna í öllum samböndum…held það sé ekki hægt að halla sér bara aftur og njóta. Vinnur fyrir því sem maður fær.
Tekur á vandamálum þegar þau koma upp á sem yfirvegaðastan og skilningslegasta máta :).

Og hvað er gaman við samband þar sem alltaf er allt eins. Ef allt er alltaf hamingjusamt og ekkert að, verður sambandið bara leiðigjarnt og óspennandi. Ef sambandið fer aldrei ‘niður’, þá er heldur ekki til neitt ‘upp’.
Upp koma vandamál, maður tekst á við þau og þroskast. Eftir á kann maður betur að meta það sem maður á og sambandið er sterkara.

Það er allavega það sem ég trúi. (:

Tja, ef þú nennir engri vinnu þá eru þau auðvitað vesen. ;)

Bætt við 5. desember 2007 - 21:05
Hinsvegar, ef ég þyrfti að stöðugt að minna strákinn á mig þá myndi ég bara kalla þetta vesen og gefast upp á allri vinnu, en það er kanski bara ég. :)

Mér finnst nú bara vesen að vera á lausu! ÞÁ er alltaf eitthvað drama!

“þessi er hrifin af þessum en hann er hrifinn af þessari, en hún á kærasta, en hún hélt framhjá honum með þessum og þá varð hinn afbríðisamur. Síðan fór hann á djammið og þá hitti hann aðra stelpu og leist vel á en hann veit ekki hvort hann sé tilbúinn í samband, svo riðu þau og núna talar hún ekki við hann því hann var bara að nota hana…”

Það er alveg eeendalaust af leiðinlegu drama þegar maður er á lausu! Dramað sem maður lendir í í sambandi er allt öðruvísi og auðveldara að leysa vandamálin þar sem fólk talar actually saman! (það er alltaf þetta “hard to get” dæmi hjá báðum kynjum sem leiðir til þess að fólk sem er ekki í sambandi talar ekki saman.

Ég er allavega svoo fegin að vera í sambandi! Ég fæ bara hroll af því að hlusta á svona sögur frá vinkonum mínum.

ég og kærastinn minn erum alltaf að rífast eða þræta eitthvað, en aldrei neitt alvarlega þannig að ég get nú ekki kallað það drama, erum bara sjaldan sammála um e-ð ;)

Ég fatta ekki fólk sem gerir drama úr öllu og lifir inni í einhverri lélegri Hollywood mynd. En það fylgir oft svona unglingasamböndum einhver drama..

Það hefur nú komið upp nokkur tilfelli í mínu sambandi smá svona “drama” en það stendur kanski yfir í 5 mín þangað til við finnum lausn, og það gerist alltaf :) En það kemur auðvitað oft fyrir að við séum ósammála en það er kanski ekki beint drama, erum í flestum tilfellum ósammála með kvöldmatinn heheh :)

Engin rifrildi, ekkert drama, ekkert samband.
Það væri nú bara helviti leiðinlegt samband. :O

Bætt við 6. desember 2007 - 18:16
Aðeins að leiðrétta.. hahah.. ekki beint það að ég fýli drama og leiðindi. heldur bara hef ég ekki heyrt um sambans þar sem engin vandamál eru! :)

jújú öll sambönd, ef þau eru nógu náin ;)…þanngi er þattt bara, ég er algjör frekja, vil alltaf hafa kærastann minn hjá me´r og hann verður að segja mér allt og ég vil alltaf vera með honum og erbara sjúk í hann..þannig hann þarf aldeilis að standa sig..þúst oft er eitthvað sona…hann hefur ekki tíma, hún e rupptekin og vill hitta aðra vini þa´verður hinn afbrygðisjúkur..:S..en bara misjaft sammt ég þekki nokkur pör sem eru svona :D…