Þessum korki er hér með læst.

Satt að segja er ég mjög vonsvikinn yfir hegðun hugara hér á bæ. Áður en ég læsti þessum korki þurfti ég að henda út löngum línum af hreinni gagnrýni og ærðumeiðingum í garð Laddis eingöngu vegna þess að hann ákvað að vera væminn og rómantískur í garð kærustunnar sinnar.

Hvern er Laddis að særa eða meiða með því að vera mjög opinn með tilfinningar sínar í garð kærustunnar sinnar? Hvar finnið þið innra með ykkur rétt til þess að setja út á og rífa niður hjartnæmar tilfinningar eins aðila í garð annars?

Ég veit ekki hvort þið hafið tekið eftir því sum ykkar, en þetta áhugamál kallast rómantík.

Hér fyrir innan tjáir sig fólk sem hefur eitthvað á hjarta sér, hvort sem það er yfirþyrmandi ást og ánægja líkt og Laddis hefur hér fram að færa, eða gífurleg sorg og vanlíðan líkt og sumir aðrir hafa á sinni könnu, og allt þar á milli.

Tilfinningalegar sprengjur eru hér með öllu leyfðar, og munum við ekki líða óþarfa gagnrýni í garð þeirra sem hafa eitthvað fallegt/sorglegt fram að færa á því formi.

Hugsið ykkur virkilega vel um og spáið í því hvort er verra: Að tjá ást sína og/eða hrifningu í garð einhvers á eins opinskæran og væminn máta og manni langar, eða rífa einhvern niður og gagnrýna fyrir slíka hegðun?

Hvort haldi þið að sé neikvæðara, leiðinglegra og verra -eitthvað sem getur látið fara ánægjufirðing um þann sem um er samið/skrifað, eða eitthvað sem rífur niður og gagnrýnir - og vekur upp ekkert annað en leiða og vanlíðan hjá þeim sem fyrir því lendir?

Vonandi breytið þið sem funduð ykkur á neikvæða helming þessarar ræðu minnar um hegðun og gerið ykkar besta í að veita aðgát í nærveru sálar.

Þá sem vildu halda því fram að Laddis væri “ofurgelgja” vegna þessarar hegðun spyr ég: Hvor hegðunin er ég vitnaði í hér fyrir ofan er gelgjulegi? Óþarfa gagnrýni í garð þess sem engann er að særa (heldur jafnvel einhvern gleðja), eða tilefnislausar æðrumeiðingar og leiðindi?

Spáið í því.

Kær kveðja,
Fróðleiksmoli