það er eiginlega ekki hægt að lýsa því :P

en sko..allaveganna hugsar maður mikið um manneskjuna..
finnur hjarta sitt taka kipp þegar maður heyrir minnst á hana/hann :)

hehe ;)

Við skulum orðaða svo að þú veist það um leið og þú elskar einhvern. Það getur bara ekki farið fram hjá þér tilfiningin er það sterk;)

Þú veist það þegar það kemur að því :)

Og já, það er voðalega góð tilfinning að segja einhverjum að maður elski hann/hana :)

;)

það þarf nú ekkert að vera ekkert mál að segja við kærustuna/kærastann að maður elski hann, fer væntanlega eftir því hvort þú meinir það eða ekki. Og gerðu það.. ekki gera það ef þú meinar það ekki, og ef þú ert ekki viss þá meinaru það örugglega ekki. Þú veist það ef þú elskar einhvern.

Og gerðu það.. ekki gera það ef þú meinar það ekki, og ef þú ert ekki viss þá meinaru það örugglega ekki.

akkúrat þetta ^^

en já þegar þú elskar einhvern þá veistu það bara, og þegar manneskjan segir við þig “eg elska þig” og þú færð kipp í hjartað því þér finnst þú heppinn að þessi manneskja sé að segja það við þig og þú vilt helst vera í fanginu á henni/honum og horfa í augun á henni/honum í að eilífu o.s.fr.

og þetta er bara eitt af merkjunum um ást :)

það er alveg spez tilfinning sem þú færð, þegar þú hittir manneskjuna sem þú elskar þá færðu ALLTAF fiðring í magan, þig hlakkar allataf til að hitta hana/hann, þú getur ekki ímyndað þig án hennar/hans og allskona svona sem maður ræður ekki við :)
mjög þægileg tilfinning :)

ohh damn, ég sakna hennar :(

Ég held að.. ef þú þarft að velta því fyrir þér hvort þú elskir einhvern eða ekki þá elskaru manneskjuna ekki.

Það er mjög mismunandi milla manneskja og þessvegna ekki hægt að segja þér hvernig þér líður eða hvernig þú veist að þú elskar einhvern.

Þegar ég er ástfanginn tekur það mig oftast frekar langan tíma að átta mig á því, ég verð ástfanginn sjaldan og hef í rauninni bara tvisvar á minni tuttugu ára ævi verið virkilega ástfanginn.

Þegar ég er ástfanginn þá veit ég það af því sú manneskja verður það eina sem skiptir mig máli, það byrjar á því að mér er vel við hana og annt um hana, ég hugsa meira um hvernig henni líður heldur en sjálfum mér og vill frekar gera hluti fyrir hana en sjálfan mig, ég vill sjá hana hamingjusama og gera hluti sem henni finnst skemmtilegir þó svo það sé ekki eithvað sem ég hef sjálfur gaman af en ég geri þá samt einfaldlega af því mér finnst svo gaman að sjá hana brosa.

Svo þegar maður fer að halda að stelpan sé eithvað hrifinn af manni til baka fer hún og hættir að vera eins vingjarnleg við mann, fer að umgangast aðra vini sína frekar en mann og samt hættir maður ekki að vera ástfanginn, hvað gerir maður þá ? :/

Þegar maður elskar einhvern, fer það ekkert framhjá manni. Maður veit það bara. Þetta er það sérstök tilfinning.

Þú bara veist það.
Það er eiginlega ekki hægt að lýsa því.

Það er ekki hægt að gefa út neina nákvæma yfirlýsingu um það hvernig ást er og hvernig eða hvenær maður veit hvort maður er ástfanginn. Bæði vegna þess að fólk upplifir ást mjög mismunandi og verður ástfangi á mishratt og á mjög mismunandi hátt.
Fyrir utan það að ást er pínulítið afstætt hugtak.

Allavega ef ég ætti að reyna að lýsa henni að nokkru leyti þá myndi ég segja að þú gætir ekki elskað einhvern nema þekkja manneskjuna algjörlega frá a-ö. Ást er meira en væntumþykja og ég myndi segja að þú verðir að þekkja einhvern í soldnn tíma og vera búið að þykja ofboðslega vænt um viðkomandi í soldinn tíma þangað til væntumþykjan og hrifningin þróast í ást.

Síðan er sko eitt að elska og annað að vera ástfanginn af einhverjum. Ást er tilfinning sem er langvarandi á meðan maður getur orðið ástfanginn af einhverjum aftur og aftur.

En þetta er náttúrulega bara mín skoðun og það sem ég held.

ef þú ert tilbúinn að taka byssukúlu í þig í staðinn fyrir hana, þá ertu nálægt.