Sæl og blessuð, disan2.

Það gleður mig mjög mikið að þú viljir fá svar/ráð frá mér. Ég skal reyna eins og ég get að gefa þér ráðleggingu sem gæti vísað þér inn á rétta braut.

Þú átt sem sagt vin og ert mjög hrifin af honum. Þú ert hrædd um að hann verði hræddur og fari frá þér, þ.e. ef þú hegðar þér öðruvísi en vinurinn sem þú hefur ávallt verið. Þetta er mjög flókið mál og er eiginlega ekki hægt að hjálpa þér öðruvísi en að segja þér hvað þú ættir að gera.

Ef ég væri í þinni stöðu, myndi ég fyrst og fremst tala við vin minn. Spyrja hann hvort að hann beri sömu tilfinningar til þín og þú berð til hans. Ef hann gerir það, getið þið gengið eitthvað lengra og prófað e.t.v. samband. En ef hann segir hins vegar að hann líti á þig einungis sem vinkonu sína, myndi ég bara sleppa þessu. Sönn vinátta er svo miklu meira en eitthvað skot, þó að þetta gæti þróast í stórkostlegt samband þar sem þið eruð bestu vinir. Ég veit náttúrulega ekkert hvort að þetta sé bara eitthvað skot hjá þér, en ég geng út frá því.

Ég hef lent í þessari stöðu. Ég átti mjög góða vinkona, en svo byrjuðu tilfinningarnar að aukast hjá okkur, þannig við ákváðum að ganga lengra og fara í samband. Það gekk nú ekki vel, þar sem það endaði með því að við hættum saman og í leiðinni hættum við að tala saman. Við byrjuðum að forðast hvort annað og gátum ekki verið bæði tvö á sama staðnum. Þetta er sem betur fer búið að lagast svolítið núna, þar sem við erum aftur byrjuð að tala saman. Ég efast hins vegar stórlega um að við eigum nokkurn tíman eftir að byrja saman aftur, þar sem ég vil ekki missa vinkonu mína aftur út af einhverju rugli, sem maður hefði betur getað sleppt.

Mín ráðlegging til þín er sem sagt að tala við vin þinn og athuga hvort hann beri sömu tilfinningar til þín og þú gerir til hans. Það er aldrei að vita nema að hann geri það og þið lifið hamingjusöm saman til æviloka, en mundu bara að fara varlega og ekki lenda í því sama og ég lenti í. Ef þetta gengur ekki hjá ykkur, þá bara að halda áfram að vera vinir. En mundu að það er mjög skrítið/erfitt að umgangast manneskju sem maður var áður fyrr í sambandi með, þ.e.a.s. ef það endaði illa. Það er bæði vandræðalegt og/eða erfitt þegar þið eignist svo aðra maka, þar sem þetta gæti skilið eftir tilfinningar sem erfitt er að fela.

En ég óska þér bara alls hins besta í þessu máli og vona að þetta eigi eftir að ganga upp hjá ykkur, hvort sem þið eigið eftir að byrja saman eða láta vináttuna nægja. Það er samt best þegar maki manns er í leiðinni besti vinur manns. Það er aldrei að vita nema það gæti orðið hjá ykkur. Gangi ykkur vel. :)

Sæl Dísan2.

Já þú ert í harla erfiðri aðstöðu hérna. Ég skil mjög vel að vilja ekki taka séns á að skemma það sem þið hafið einungis fyrir misheppnað skref áfram sem verður svo að tveimur skrefum afturábak.

Ef þú villt ekki fara að ráðleggingum intenz skal ég gefa þér annan möguleika.

Málið er nefnilega það að í mínum huga er ekki til neitt sem heitir “Friend Zone” eða vinasvæði. Fólk er og verður ávallt opið fyrir sambandi með hinum aðilanum er kemur til greina ef sá aðili hefur það í sér að þykja til fyrri aðilans koma.

Að “þykja til hans koma” byggist upp á mörgum þáttum. Sem dæmi má nefna hluti eins og útlit, skoðanir, áhugamál, metnaðargirni (eitt af mínum “absolut must”) o.fl o.fl.

Það sem skilgreinir vini frá “pari” eru oftast aðstæður. Ef fólk hefur það “í sér” að verða hrifinn af einhverjum sem hann/hún kallar vin sinn, þá voru það oftast aðstæðurnar er þau kynntust við sem olli því ástandi að vinasamband myndaðist. Þær aðstæður geta verið óteljandi, svo sem: “var/voru í sambandi þegar kynntust”; “var í ástarsorg”; “kynntust gegnum vini og fengu aldrei ”tækifæri“”; o.fl. o.fl.

Þegar vinasamband er komið á er fólk búið að “græða” marga hluti í sambandi við hvort annað, sem dæmi má nefna: “sterkt vinasamband & væntumþyggja” “upplýsingar um hvort annað: galla og kosti” “Kunna að hegða sér í kringum hvort annað (hvað pirrar/ergir og hvað ekki etc. etc.)” o.fl. o.fl.

Það er hinsvegar einn hlutur sem “glatast” þegar vinasambönd milli einstaklinga myndast sem mörgum finnst vanta þegar kemur að því að “byrja saman” og það er “lostinn” og “dulúðin” er fylgir fyrstu kynnum. Þessir hlutir ásamt fleiri hlutum er tileinka fyrstu kynni eru í sumum tilfellum nærri því “skilyrði” fyrir fólk til þess að láta reyna á samband (þetta á sérstaklega við yngri kynslóðina en er þó alls ekki algilt).

Sumir gera sér ekki grein fyrir að þegar “lostinn” og “dulúðin” og allir hinir þættirnir er skilgreina fyrstu kynni eru farnir, þá er það það sem situr eftir sem skiptir virkilega máli er kemur að langtíma sambandi.

Hvor týpan vinur þinn er, s.s. sá sem einfaldlega þarf “fyrstu kynnin” til þess að geta ímyndað sér samband eða ekki, veit ég ekki. En eitt get ég sagt þér að nauðsyn á “fyrstu kynnum” á í fleiri tilfellum samkv. minni reynslu oftast meira við um kvenfólkið en okkur strákana. Stúlkur hafa oft “rómantískari” hugmyndir um hvernig kynin skuli stofna til sambands heldur en strákar og þar af leiðandi er þörfin á fyrstu kynnum oft stærri hjá þeim en okkur strákum.

En hér kemur svo mitt ráð ef þú villt “öruggari leið” en intenz bauð uppá:

Notaðu þær upplýsingar er þú hefur varðandi vin þinn þér til góða.

Þú þekkir eflaust vin þinn gífurlega vel sem gerir það að verkum að þú hefur eflaust sterka hugmynd um hvað hann “vill” og hvað hann “vill ekki”. Ræktaðu sjálfa þig (án þess að breyta sjálfri þér á nokkurn hátt nema til hins jákvæða fyrir sjálfa þig) í þá átt sem hann hrífst af. Sem dæmi má nefna: ef þú veist að hann er hrifinn af “rauðhærðum” stelpum taktu þá upp á því að lita á þér hárið (mundu: þú verður sjálf að vilja allar þær breytingar sem eiga sér stað. ALDREI gera neitt gegn þinni betri vitund). Sem annað dæmi: ef hann er mikið fyrir að fara á skíði en þú kannt það ekki, láttu á það reyna etc. etc.

Með þessu móti geturu aukið líkurnar á því að hann “sjái” þig sem eitthvað meira en vin líkt og þú ert sjálf að gera. Ef þú gerir nægilega mikið í því að rækta þig á jákvæðan hátt í átt að hans hugmynd um góðann maka þá get ég næstum því lofað þér að sú stund mun koma í sambandi ykkar tveggja þar sem þið “hallist að hvort öðru” algjörlega óvænt. Hvenær sú stund kemur hinsvegar er algjörlega óráðið. Hún getur verið eftir tvo daga eða jafnvel ár eða lengra.

Mundu samt að því meira sem þú “ræktar þig” í átt að hans hugmyndum um kvenmann að hans skapi; því meiri séns áttu; ávallt.

Vonandi hjálpar þetta eylítið. Ef þú hefur einhverjar spurningar varpaðu þeim hérna á mig og ég skal gera mitt besta eins fljótt og ég get að svara.

Kær kveðja :)
Fróðleiksmoli

I hate “The friend-Zone” :

Ég var hrifin af vini mínum, við byrjuðum saman og þá fattaði ég að hann var miklu betri vinur og við hættum saman :) Hann er ennþá ágætur vinur minn …