Ástæðan er annaðhvort að þú ert bitur eða lélegur grínisti?

Og hver er ástæðan?

cry
Prófaðu að halda framhjá honum sjáðu hvort hann höndli það ef hann höndlar það ekki getið þið ekki búið saman

Þetta er án efa eitt það vitlausasta sem ég hef lesið.

Þú ert skrítin að halda það að ef ég held framhjá kærastanum mínum og hann þolir það að við getum þá flutt inn.. Undarlegt að kasta svona fram.. En endilega komdu með ástæðuna

Úh, Mr. Brightside :)

Ég held barasta að þú hafir fengið alla til að hætta við draumórana um að flytja út frá mömmu og pabba. Well done, stöðvum þessa gríðarlegu lánatöku hjá ungu fólki. :)

Hehe nei allsekki, ég er alveg sammála sko:P En koma því samt á framfæri ég er að verða 18 eftir 2 vikur hehe:P
En að sjálfsögðu veit ég að það er miklu betra fyrir okkur að bíða annars byggjum við saman núna:) Ég segi bara svona af því að mér finnst það tilhlökkunarefni að búa ein með þeim sem mér þykir vænt um:)

þú færð ekki skítkast frá mér því þetta er rétt. En eins og eg er alltaf að segja þá er ekki hægt að alhæfa svona. Það veit engin hér inni hvað ég hef upplifað, hvað ég hef séð og hversu þroskuð ég er og þess vegna set ég aldur minn ekki hér því mér finnst það ekki skipta neinu máli.

Ég er ung en mitt samband einkennist ekki af sukki og einhverju kjaftæði sem margir ef ekki allflestir jafnaldrar mínir eru að stunda helgi eftir helgi.

Mitt samband er búið að vara í 3 ár í þessum mánuði og við erum búin að taka þeim vandamálum sem upp hafa komið af þroska og skilningi. Annars værum við ekki saman í dag.

Ég lít svolítið niður á ungu kynslóðina í dag eins og hún er farin að haga sér í sambandi í við allt. Ekkert nema vanþroskinn. ( á ekki við um alla, bara mjög marga) taka þeir til sín sem eiga.

Við erum reyklaus, drekkum kannski 2 bjóra annan hvern mánuð, förum í bónus og eyðum peningum okkar í hluti sem skipta máli og það sem ég met mest er að okkur líður vel saman og elskum hvort annað. Annars væri ég ekki hér.

Afsakaðu rununa. Ég bara varð að svara þér.:)

okey, ekkert skítakast né neitt, en aldur segir ekkert endilega til um þroska.
Ég ætlaði að byrja að búa þegar ég var 16 ára með stráknum sem ég var með þá.
Ástæðan var reyndar sú að ég vildi fara í skóla á selfossi og vildi ekki vera á heimavistinni og hann var að kaupa sér íbúð og auðvitað vildi hann frekar hafa mig þar, í íbúð beint á móti skólanum frekar en á heimavist með einhverju fólki sem ég þekkti ekkert.

Í dag þá veit ég vel að ég var kannski ekki fullkomlega tilbúin í það, en þó alveg nógu tilbúin. Sá undirbúningur sem ég hafði fengið fyrir lífið nægði mér. og við vorum búin að vera saman í rúmt eitt og hálft ár.

Núna er ég að fara að byrja að búa með núverandi.
Ég er mun þroskaðri en ég var þegar ég var ný orðin 16 ára, og ég var nokkuð þroskuð þá.
Það er lífsreynslan sem segir til um þroska.
Fyrir 16 ára aldur hafði ég lent í fleiru en margir gera á allri sinni lífsleið, og núna ennþá fleiru.

Aldur er afstæður!