Ég var í misheppnuðu sambandi sem ég hætti í í Nóvember:

1) hann kveið fyrir afmælinu mínu og jólunum því hann átti engan pening og vissi ekki hvernig gjöf hann átti að gefa mér!!!!!!

2) Ég kom af spítala í fyrra eftir að hafa verið skorin upp, en þegar ég kom heim, var í rúminu og átti að vera rúmliggjandi, hugsaði hann ekkert um mig…var bara afbrýðisamur því ég fékk alla umhyggju annarsstaðar og hann gerði lítið úr veikindunum…en svo þegar sonur hans fékk hor í nös þá var eins og himinn og jörð væru að farast….ég var bálreið!!!!

3) hann fékk skapofsaeinkenni við smámunum eins og ef eitthvað var að eldavélinni þá sparkaði hann í hana af bræði eins og hann ætti lífið að leysa!!!

4) hann var að breytast í heavy drykkjumann sem kenndi mér um allt sem honum mislíkaði við mig…svo þegar hann fór út að drekka með þessum heilögu frændum sínum, var mér aldrei boðið með (þeir voru piparsveinar en ekki hann og hann vildi hlífa þeim við mér!!!) svo átti ég bara að sækja hann!!!!!!!!!
einu sinni neitaði ég þá var ég VOND VIÐ HANN!!!! klukkan var 6 um nóttina

5) alltof lokaður og barnalega feiminn innan um almenning af þrítugum manni að vera…sjúklega geðveikur bara. Þegar við fórum heim til foreldra minna, stakk hann strax af niður í herbergi og kynntist aldrei minni fjölskyldu með því að láta svona- talaði venjulega ekki við nokkurn mann, setti upp fýlusvip ef ég talaði eitthvað við aðra stráka sem hann hélt að ég væri eða þeir að daðra við mig, en svo kom í ljós að ég var bara að tala við ættingjana….auðvitað hélt hann það því hann kynntist aldrei fólkinu í fjölskyldunni minni. Hvernig átti hann þá að vita hver af þeim væru frændur mínir?