Hahaha æji. Leðinlegt þegar stelpureru með svona stæla. Skil ekki þennan hard to get. Síðan missir gaurinn bara ahugann og þá hafa þær gert sig að þvíliku fífli. Stundum er maður hissa á sínu eigin kyni. eða eitthvað. Hefðir bæ ðe vei getað gert ágætis kork um þetta

I´m in luuuv . . .
ohh ..
Hann er aaalgjört æði! víí :*

Koma svo. Segðu það. Þú vilt segja henni að fara til andskotans fyrir að nudda hamingjusömu ástarlífi sínu framan í bitra, ástlausa hugara.
Segðu henni allavega að hún þurfi að geyma minninguna um þessa tíma á öruggan stað í heilabúinu, því það mun einmitt vera það sem hún þarfnast þegar hún stendur á stól með snöru um hálsinn, safnandi kjarki til að yfirgefa þennan grimma heim. Manneskja getur aðeins verið ástfangin af annarri manneskju eins og heróínfíkill verður ástfanginn af sprautu. Óseðjandi fíkn í aðra manneskju, alger hollusta og þjónusta, getur aðeins leitt af sér sárindum, dauða eða marga mánuði, jafnvel ár, af fráhvarfseinkennum. Eða þú getur náttúrulega bara sagt “til hamingju” eins og allir aðrir.
Whatever…

Hvað er málið með þessa korka annars? Bæta endalausar, innantómar hamingjuóskir hugara eitthvað við þessa hamingju sem fylgir því að vera ástfangin?(Og já, þetta er ógeðslegt orð).
Kærastinn er að koma heim eftir mánaða fjarveru og þú stekkur í tölvuna: “ Yes, Nonni er að koma heim. Nú er allt fullkomið. Bara ég gæti fengið milljón hamingjuóskir frá fólki sem ég þekki ekki neitt, og væri í sjálfu sér drullusama þótt að Nonni lægi dauður útí skurði.”

(Til að forðast misskilning: Ég *mun* finna alla þá sem taka þennan texta alvarlega og snúa þá úr hálslið)

Veistu mér finnst að segjast vera ástfanginn vera fallegra en að segjast elska einhvern. Það er svo ofnotað. átsfanginn er svo sætt orð=)