Hafið þið lent í því að ykkur finnst þið vera komin yfir ykkar fyrrverandi, haldið að allar tilfinningar til hans/hennar séu horfnar, en svo farið þið að hugsa til framtíðarinnar og hvernig næsti kærasti/kærasta ykkar verður, en þá kemur í ljós að þið viljið engan nýjan, viljið bara ykkar fyrrverandi aftur og þá komist þið að því að þið eruð ekki búin að jafna ykkur?
Or is it just me?
Ég finn til, þess vegna er ég