Í flestum tilfellum ekki…..veit ekki afhverju… :S

Neiii hehh..:/

var einmitt að pæla í því sama… :/

Auðvitað! Voðalega eru þið barnaleg. Auðvitað kemst maður yfir fyrstu ástina. Haldið þið að fólk sem er kannski búið að vera í mörgum ástarsamböndum og gifti sig svo sé ekki ennþá komin yfir fyrstu ástina. Oftast þegar maður verður ástfanginn aftur þá ertu komin yfir fyrrverandi.
Við megum alveg vera rómantísk en þetta er bara eins og eitthvað ævintýri þessar hugmyndir hjá Darkqueen og fleirum. Vó, vanalega svara ég ekki á huga ég veit ekki alveg af hverju ég varð svona pirraður yfir þessu. Ætlaði ekki að vera leiðinlegur en þetta er mín skoðun.
kv.peacock

auðvitað kemst maður yfir fyrstu ástina… ég hitti mína fyrstu ást um dagin og ég áttaði mig á því hvað mér fannst þetta vera leiðinleg stelpa

Fer það ekki bara voðalega mikið eftir aðstæðum, fólki, tilfellum og bara öllu mögulegu…

uuu nii!

Þar sem þú spyrð hvort að maður komist einhvern tíman 100% yfir fyrstu ástina, mun ég segja nei. Ég veit vel að maður getur elskað annann eftir þann fyrsta og maður er ekki á barmi örvænntingar alla daga. En það er sammt alltaf eitthvað eftir sem þessi manneskja skildi eftir. Hann var sá fyrsti sem átti hjarta þitt/ sú fyrsta sem átti hjarta þitt og maður gleymir því ekki svo auðveldlega.

Alla vegana hef ég ekki getað það og er búin að reyna frá því 2001. Það er samt alltaf eitthvað, þarf ekkert að vera neitt stórt sem gerir það að verkum að hann er þarna ennþá. Ég er samt ekki að segja að ég sé að drepast úr ást ennþá, þetta er meira svona vænt um þykja sem maður lostar ekki við. Og það koma tímar sem hann einfalega á bara hjarta mitt ennþá með húð og hári!

Ég efast um að ég eigi eftir að komast 100% yfir hann og ég er ekki viss um að ég vilji það? Hann tilheyrir mjög dýrmætum tíma í lífi mínu (sem er dýrmætur vegna hans) og þar af leiðandi hefur minning hans aldrei. Ég hef elskað eftir hann, en sú ást hefur aldrei rist eins djúpt og hann. Gæti verið vegna þess að hann var sá fyrsti?

nei

góð pæling… : /

maður á bara að hætta að hugsa um þetta :D

Eins og mér líður núna þá verð ég að segja nei en ég vona það.

Jáá, held það. Manni þykir (í flestum tilvikum) alltaf vænt um hann/hana, en maður kemst yfir hann/hana.

var með minni fyrstu ást í næstum 4 ár…gleymi henni aldrei á meðan ég lifi.

Er samt alveg 99% over it

I hope not.

Ég veit það ekki, mín hefur ekki en farið frá mér :)

Maður kemst kannski yfir hana en hún á alltaf stað í hjarta manns……. mér þykir enn vænt um mína fyrstu ást en nú elska ég samt annan strák miklu meira……

… ég held ekki…

var með minni 1. ást í kringum 3 ár, og núna eru liðnir 9manuðir síðan við hættum saman. Enn virkilega sárt.

Heh, ást og ekki ást. Maður veit aldrei. Myndi segja það sama og Boggi35 nema ég er svona einhver sem vill ekki fullyrða um ást alveg strax, þó að ég sé alveg heltekinn og allt það.

Fyrsta ástin er alltaf móður ástin! og hún deyr aldrei! =)

Kemst maður einhverntímann yfir fyrstu ástina sína… já það gerir maður. Ef einhver segist ekki geta komist yfir einhverja manneskju þá er sú hin sama ekki fær um að elska aðra. Ást virkar líka bara í báðar áttir, ekki bara aðra. Það er ekki nóg að vera þvílíkt hrifinn af einhverri manneskju til að elska hana, hún verður að elska þig á móti til þess að þetta sé ást.

Mitt dæmi, ég varð ástfanginn í fyrsta skipti þegar ég var 15 ára. Sönn ást alveg þvert í gegn en entist ekki mjög lengi því miður, en ég var alveg gott hálft ár að komast yfir hana að fullu, en eftir það þá höfðu hlutirnir í lífi mínu bara breyst og ég hélt áfram með lífið mitt. Ég kynntist annari manneskju og elskaði hana meir en þá fyrstu, það entist reyndar þónokkuð lengur en fyrsta, en þegar það endaði tók það mig rúmlega ár að komast alveg yfir hana. Ég er í dag með þriðju ástinni í lífi mínu og ég er kominn yfir hinar tvær að fullu. Ég get hinsvegar sagt eitt, það sem margir myndu misskilja sem það að fólk sé ekki komið yfir samband, það er að minningin er ávallt tilstaðar. Ég man alltaf eftir gömlu samböndunum mínum og mun alltaf muna eftir þeim, hugsa bara til góðu tímana og brosi, held svo bara áfram með lífið mitt sem ég er stöðugt að byggja upp.

Hugsið til framtíðar fólk, ekki fortíðar, fortíðin er bara minning, hugsunin á að liggja fram á við.

góð spurning. ég vona það eiginlega þar sem stelpan sem ég var hrifinn af hatar mig núna :( bara fyrir það eitt að ég var hrifinn af henni.

Já maður kemst alltaf yfir fyrstu ástina, allavegana ég! En auðvitað á fyrsta ástin alltaf sérstakan stað í hjartanu.. Þeas, maður gleymir aldrei fyrstu ástinni en maður kemst samt alltaf yfir hana!!
Mín fyrsta ást var í 5. bekk, í alveg heilar 2 vikur eða e-ð, hehe! En svo var ég með þessum gaur alveg oftar en það og ég var með honum síðast í 9. bekk (svona sundur og saman samband) … En núna er ég búin að vera með mínum núverandi kærasta í næstum 3 ár og ég er alveg 100% komin yfir fyrstu ástina mína… Það tók alveg tíma, en í dag hugsa ég ekki um hann í þeirri merkingu að ég sakni hans eða e-ð.. Hann er bara góður gaur sem var með mér í skóla og sem ég var einu sinni með, búið..
Enda sé ég ekki sólina fyrir mínum núverandi :)

Kynntist fyrstu ástinni minni fyrir 5 árum… get honestly sagt núna meira en 4 árum eftir að við hættum saman að ég elska hann soldið enn :) Fyrsta ástin skilur alltaf eitthvað eftir.

jú whut ? Held að stelpan sem ég var fyrst með sé löngu komin yfir mig :O Reyndar 4 ár r some. Eða dno veit ekki