Ég er alveg ógeðslega ringluð..
Og ég veit eiginlega ekkert hvað er að gerast með mig enn þannig liggur í því að kærastinn minn sagði mér upp fyrir svona um það bil viku og vorum við búin að vera saman svona í 4mánuði eða 5 ég veit að það er stuttur tími en ég var búin að helga svo öllum tíma mínum til hanns og þótti svo ofskaplega vænnt um hann. Og ég hellt að honum þótti líka svona vænnt um mig enn ég er nú samt ekki á sömu skoðun núna. Hann var alltaf að segjast elska mig svo mikið og að hann myndi aldrey nokkurntíman segja mér upp útaf neinni ástæðu heldur myndi það verða ég sem myndi slíta sambandinu ef það myndi gerast afþví að hann “elskaði” mig svo mikið að hann myndi aldrey gera það.

Og svo líða dagarnir og hann sendir mér næstum sms á hverjum einasta degi með einhverju svona þið vitið ég elska þig og að hann sakni mín svo mikið og svo sagði hann líka að hann fílaði bara stelpur á sama aldri og hann [13ára] nokkrum sinnum!

Og svo segjir hann mér upp rétt eftir jólin á náttla skemmtilegasta tíma til að lenta í þunglyndi. Og hann segjir mér upp afþví að hann sé hrifinn af annari stelpu sem er 17 ára!! og hún líka hrifin af honum og svo sagði hann að við gætum samt verið vinir ennþá og “gamnað okkur” auðvitað villti ég ekkert gamna mér með honum en ég vildi vera vinkona hanns samt sem áður. Sem ég veit flestum finnst heimskulegt og mér lika eiginlega núna afþví að hann hunsar mig á alla vegu og vinir hanns óttalega nasty við mig t.d. á MSN í gær voru vinur hanns og stelpan sem er 17 ára að segja að ég ætti mér ekker líf og að kærastinn minn væri svo skotinn í þessari 17ára stelpu og eitthvað svona skemmtilegt. Og auðvitað á ég ekkert að láta það á mig fá en ég er nú ekki með það góða sjálfsmynd í dag og ég er alltaf með öll þessi atvik á heilanum! Það poppa upp myndir í hausnum af mér af honum með öðrum stelpum, allar minningar þegar hann sagðist elska mig enn var samt að ljúga. Og svo alltaf í hausnum á mér að hringsnúast bara allt saman t.d. í dag var ég með á heilanum að spá í hvort ég ætti mér líf, hvort hann hefði verið að nota mig:|

Og ég fór líka í þvílíka átarsog fyrstu 2 sólarhringana ég borðaði varla neitt, var andvaka, grét mig í svefn og oft á daginn, ældi og skar mig í hendina oft með einhverju rakvélarblaði eða eitthvað sem ég er ennþá með sár eftir. Mig langaði að deyjja bara fara burt frá öllu. Og svo jafnaði ég mig eitthvað enn ég er samt ennþá með þetta allr á heilanum það er allt sem minnir mig á hann og þetta er svo erfitt. Ég hef ekki lennt í þessu áður og hann laug svo mikið, í hvert einasta skiptið sem hann sagðist elska mig og bara fíla jafnaldra stelpur, að hann myndi aldrey í lífinu hætta með mér… Ég er svo reið og sár. Þegar ég hlusta á lagið Vermillion með SlipKnoT fæ ég einhverneigin kökk í hálsinn og fæ einhverja svona tilfinningu eins og mig langi að loka mig af og drekkja mér í tárum mínum :[ Hvað á ég að gera!?! ég er hreinlega að klikkast!