Hæj…Ohhh veit ekkert hvernig ég orða þetta,ég kynntist strák í 8.bekk..og við urðum fljótlega vinir og töluðum saman og já ..vissi alltaf að hann væri hrifin af mér;) Og ég að honum bara þorði náttla ALDREI að segja honum frá því..En já ég var að deyja úr ást úr honum.En síðan í 9.bekk varð það þannig að hann var ekkert alltof skemmtilegur við mig,umm.. eða eikkað..en nóg um það..og hef alltaf verið smá hrifin af honum í 3 ár eða eikkað;( en málið er að ég er á föstu..núna með öðrum strák..en samt er ég alltaf hugsandi um þennan strák..allir halda að ég þoli hann ekki..en í raun ´hef ég alltaf elskað hann allann þennann tíma.Þegar ég sé hann..þarf ég alltaf á láta eikkernveginn öðruvísi,verð utan við mig og hugsa ekkert neitt uma annað,fæ fiðring í magann..og bara vá..vona að hann sé líka hrifinn af mér..en jæja við vorum saman í skóla en núna..já tekur menntó við;) Og við verðum sko ekki saman í skóla;( Og Mig langaði svo að kveðja hann..ég alveg djöö…ég þorði náttla ekkert að labba upp að honum með alla vini sína í kringum sig! Þússt..þetta er kreizí dæmi..ég sá að hann horfði á mig þegar ég
labbaði í burtu..úfff ég fkn elska hann ..;( AAArrrggg en ég veit að ég á alveg aftur að sjá hann..því hann býr reyndar í nágrenninnu;) HVað á ég eiginlega að gera í þessu dæmi..!?