hæhæ, og gleðilegt nýtt ár (ein soldið sein á því :P)

þannig er mál með vexti að ég er búin að vera eitthvað að pæla í stráki solldið lengi, eða næstum tvo mánuði…. og hann hefur líka áhuga…. en málið er bara að ég er svo ótrúlega feimin að ég get ekki sagt það sem mig langar að segja við hann….

það er kannski ekki bara eina ástæðan fyrir því að ég segi ekki hlutina sem ég vil segja, þar sem ég á allveg óþolandi foreldra, sem einhvernvegin geta alltaf hringt í mig á skemmtilegustu mómentum….. og þá þarf ég víst að fara heim!!

okey tökum dæmi, mig langar stundum rosalega mikið að segja við hann, þegar hann er eithvað að fikta í símanum mínum og fer að spurja út í þennan og hinn strák, og spurja hvort hann sé sætur… bara einfaldlega að segja við hann “hann er alltílagi, en þú ert miklu sætari!”

og svo loksins þegar ég er alltaf búin að safna kjarki til að segja eitthvað svona við hann, þá hringir mamma!!! BÖGG….

en jæja, svo ég hafi nú einhvern tilgang með þessu öllu þá ætla ég bara að spurja ykkur, sem eruð eða voruð feimin, hvernig þið getið lifað með þessu… og hvað þið gerið…..

kv. Greenragga