hættu með henni, þetta mun ekkert endast ef þú ert alltaf svona afbryðissamur.

Þú getur auðvitað talað um þetta við hana. En ef þú treystir henni þá þarftu ekki að vera abbó. En þó get ég skilið að þér finnist óþægilegt að vera í kringum einhverja sem eru búnir að sofa hjá kærustunni þinni. Hún hlýtur að skilja þetta ef þú ræðir við hana í rólegheitum og segir henni hvað þér finnst.

Afbrýðisemi er fkn killer sko .. :|~<br><br>Ég.

Afbrýðisemi er ógeð. Hún getur skemmt allt. Reyndu bara að velta þér ekki uppúr þessu. Ef þér tekst það lagast þetta. Ég hef sjálf dottið í þenna fúla pytt gagnvart mínum núverandi því hann var soldið laus og liðugur áður en við byrjuðum saman. Ég var alltaf að hugsa um þetta, á nóttunni, í vinnunnu, alltaf. Svo áttaði ég mig á því að ef þetta héldi svona áfram myndi ég kála sambandinu og svo mér.

Einmitt þetta kálaði sambandi mínu og fyrrverandi kærustu minnar… Hún gat barasta ekki hætt að hugsa um fyrri kærustur.

sko…ég veit reyndar ekkert hvað þú getur gert til að hætta að hugsa um þetta…en ég á í einskonar vandamáli og þú…ég er búnað vera með kærastanum mínum í næstum 2 og hálft ár…og mér finnst ógeðslega óþæginlegt að hugsa um stelpur sem hann var með…en ég hugsa alls ekki um þetta alltaf…það sem er so erfitt er að hann talar við sumar þessar stelpna ennþá…og það fer geggjað mikið í pirrurnar á mér…en mar þarf barað lifa við þetta I guess…

Ég er líka afbrýðisöm að eðlisfari.
Maður verður bara að reyna að taka á þessu.
Telju upp á 10 og anda rólega þegar manni líður sem verst.
Og ALLTAF, ALLTAF tala um þetta við makann, á rólegum nótum og reyna að útskýra að maður er ekki að reyna að vera leiðinlegur heldur að þetta sé bara sárt og manni finnist þetta erfitt.
Ég segi t.d. stundum við manninn minn, : “Jæja nú er ég abbó, hef ég ástæðu til þess eða á ég að taka inn geðlyfin mín ?”
Og þá ræðum við málin og hann er voða góður við mig.
Og af því að við ræðum þetta þegar það kemur upp þá áttum við okkur betur á tilfinningum hvors annars og getum reynt að taka tillit til þeirra.
T.d. ekki að vera að tala að óþörfu um einhverja fyrrverandi, eða æpa upp yfir sjónvarpinu :“Djöfulli væri ég til í að ríða þessari beibsu !” (ekki að hann eða ég hafi nokkurntíman gert neitt þessháttar, en ég hef heyrt álíka komment frá fólki í sambandi fyrir framan makann og allt og get ekki ímyndað mér hvernig mér myndi líða)

Nú - svo er kallinn minn líka voða abbó, verður meira að segja abbó þegar ég er of mikið hér á Huga en ekki að leika mér í tölvuleikjum við hann :-)
Og honum finnst sumir mínir fyrrverandi vera allt of miklir hönkar og er með minnimáttakennd yfir því, þó að mér finnist hann vera aðalhönkinn.
En hann gleymir því að ég valdi hann ! Hinir voru allir bara slæm mistök sem ég vill ekkert hafa með.

Nú en hann á erfiðara með að koma svona til mín með vandmálin, en ég sé og finn alltaf þegar eitthvað er að og þá tek ég mig bara til og ræði við hann þar til hann segir mér hvað sé að og þá útskýri ég fyrir honum að ég elski hann og að allt þetta sé óþarfi og að geri mitt besta til að láta honum líða betur.
Og þá lagast þetta fljótlega.

Svona samvinna og skilningur á að við erum mannleg (bæði að skilja eigin hræðslu og að skilja að makinn getur líka verið hræddur) gerir manni kleift að vinnast á vandanum, kanski ekki þannig að hann hverfi alveg, en allavegana að vinna á honum í hvert sinn.
Og ef eitthvað er þá held ég að þetta styrki sambandið og skilninginn á þörfum hvors annars.<br><br>______________________________________
Ég er að safna undirskriftum fyrir áhugamálið
<font color=“#800000”><b>SAMSÆRISKENNINGAR</b></font>
Sendið mér skilaboð ef þið styðjið það
______________________________________
Kíkið á Hugasíðuna mína :
<a href="http://kasmir.hugi.is/Lyssia">http://kasmir.hugi.is/Lyssia</a>
______________________________________
<font color=“#800000”>
The ideals which have always shown before me
and filled me with the joy of living are :
goodness, beauty and truth.

-Albert Einstein
</font>
______________________________________

En sagðirðu ekki að þið væruð 100% trú hvort öðru? Er þá nokkuð til að hafa áhyggjur af? Well, ég er sammála þér því að auðvitað væri ekkert þægilegt að vera að hitta gamlar vofur einsog einhverja fyrrverandi og ímynda sér þau saman í rúminu og hugsa: Gæti þeirra kynlíf hafa verið eitthvað meira spennandi en okkar? En mitt svar er: Auðvitað er okkar betra. Væri hún annars ekki ennþá með sínum fyrrverandi ef það samband væri betra?