Ef maður heldur of fast þá byrjar hann að renna í burtu…en ef þú hefutr svolítið öndunarrými þá helst hann lengur…<br><br> <font color=“#FF0000”> Ég fór í burtu frá þessum stað þessari stund en sá svo eftir því. Mig langaði að snúa við og vera þar áfram. En hurðin læstist á efir mér og burt ég hljóp með efa um að ég myndi sjá þig aftur. Með sorg í hjarta og sorg í lífinu hélt ég áfram að labba lengra og lengra í burtu þar til ég sá ekki húsið þitt lengur. Þar datt ég niður og byrjaði að gráta og grét með ekkasogum þar til ég tók þá ákvörðun sem koma skyldi. Ég átti þig ekki skilið og ég átti ekki heldur skilið að fá að lifa. Hvers vegna var allt í einu allt svo svart? Hvert á ég að fara í lífinu og afhverju? Get ég ekki bara setið hér að eilífu og beðið eftir dauðanum. Nei það er ekki hægt. Maður verður að gera þetta hratt og strax. Ég labba í áttina að strætóstoppistöðinni og veit að ég mun aldrei sjá hana aftur. Þetta er í seinasta skipti sem ég mun sjá þessa hluti en einhvern vegin er mér sama, sama um allt.
Ástarkveðjur Chacha </font