ég finn kaldann vindinn þjóta í gégnum tréin í garðinum mínum , ég get ekki sofið búinn að vera dýr næturinnar í mörg ár hérna ligg ég í mínu rúmi enn eina nóttina og hugsa um heim og geima , hið fulla sporðdreka tungl vekur í mér langannir sem hafa verið sjóðandi undir í langann tíma , það er bara ég og vindurinn hérna , stórborg einmannaleikans , við erum öll of mikið að flíta okkur til að reyna að fynna það sem skiftir í raun máli og í staðin erum við öll þunglynd eða alkar sum bæði en þeð er ekki ég , ég er eitthvað óskiljanlegt , oft á þessum köldu kvöldum veltir maður því fyrir sér hver maður er , hvað maður er og tilhvers maður er jú að berjast á hverjum degi við óvin sem enginn fær séð bara til að halda lífsgæðum í hámarki , liði mér betur í minni íbúð á öðrum stað , með venjulegann bíl og vera eins og allir hinir litirnir Grár , ég lít í kringum mig hér þar sem ég ligg uppí rúmi , hérna eru mínar kærustu eygnir ó hvað mér er sama um allt hitt ,, en ef ég á allt hverju er ég þá að sæjast eftir , , , , , ,ja ekki er það kynlífi mér er boðið að sænga með stúlku á hverju kvöldi , hví er ég þá inn á þessum auma vef , hvað er það sem ég er að reyna svona mikið að fynna , ég kveiki á kerti og bjarminn hlíar mér um hjarta ræturnar já nú man ég ,,,,,,,,,,,það vantar ást