Ást við fyrstu kynni er kannski betra orðtak yfir þetta. þú verður ekkert ástfangin af gellu sem labbar framhjá þér í Kringlunni. Það eru meiri líkur á því að verða ástfanginn af gellu sem þú hittir í partýi og talar við hana allt kvöldið.

Ást við fyrstu sýn er að ég held ekki til! =)

Ekki til,
Fólk á það til að nota svona orð til að reyna útskýra aðstæður. Ég er farinn að halda fólk viti ekki muninn á ást / losta / væntumþykju / hrifningu lengur.

Hef séð kvenfólk nota orðið ást nægilega mikið til að ég trúi aðeins örfáum þegar þær segja það.

Eina leiðin til að réttlæta þetta er það þegar þriðji aðili segir þetta og meinar að þau hafi virkað eitthvað svo fullkomin fyrir hvort annað.
Utan þess er “ást við fyrstu sýn” ekki til í mínum huga.

nei þessu er ég ekki sammála.. gæti svo sem gerst fyrir einhvern.. en ég tel það afar ólíklegt…
Ég hef hinsvegar orðið ástfangin af strák við fyrstu kynni, og belive me u, það var ekki útaf útlitinu hans, heldur hans innri manni og það var ótrúlegt því eftir því meira sem ég talaði nú við hann varð virkilega fallegur að utan.. þetta kalla ég ást við fyrstu kynni.
En það varð ekkert samt á milli okkar, því sjálf var ég í sambandi þegar við kynntumst og þegar ég svo hætti með þeim strák þá var þessi fluttur útá landi. Við reyndar höldum smá sambandi okkar á milli en það er núna komnir einir 8 mánuðir frá því ég heyrði seinast í honum, svo ég býst við að hann er kominn með kærustu eða eitthvað svoleiðis. :( En það líður ekki sá dagur að ég hugsi ekki til hans.
En that´s just life I guess…

kv,

LadyGay

Ég ætla að halda áfram að halda mínum skoðunum á lofti því að ég trúi því að þær eru réttar.

Ást við fyrstu sín er rómantísk hugsun sem fólk dreymir um að sé til. Þetta er svipaður hlutur og kommúnismi, þetta er virkilega fallegur hlutur en bara virkar ekki.

Þú byrjar á að kynnast persónu, þú dæmir hana af útlitinu og hvernig hún ber sig, hversu brosgjörn hún er og eitthvað álíka við fyrstu kynni. Já, það eru ákveðnar upplýsingar sem þú getur fengið þarna en voðalega littlar samt og þar getur myndast hrifning. Næst kynnistu persónuni aðeins betur og þú kynnist ákveðinni hlið á henni þar getur myndast losti og væntumþyggja sem fólk á mjög gjarnan til í að rugla saman við ást en hvernig er hægt að elska persónu sem þú þekkir ekki?

Ég get sagt ykkur smá sögu. Í janúar 2001 fór ég í afmæli til þáverandi vinar míns. Kvöldið áður hætti ég með stelpu sem ég hafði verið með í mánuð ( skil ekki hvernig mér tókst það ). Hún var allveganna hræðileg kona og ég var ánægður við að vera laus. Í þessari afmælispartýi kynnist ég þessari stelpu. Við nágum strax saman og ég hefði virkilega reynt við hana ef hún hefði ekki verið með strák. Tveim vikum eftir þetta afmæli kynnist ég síðustu kærustu minni, við vorum saman í eitt og hálft ár. Ég var bara að hætta með henni 13 júlí. Allaveganna, ég hitti þessa stelpu aftur í næsta afmæli hjá þessum þáverandi vini mínum. Hún var enn með kauðanum og ég með minni en það stoppaði okkur samt ekki við að djamma og skemmta okkur stórkoslega saman. Fyrir nokkrum vikum hringdi þessi stúlka í mig og spurði mig hvort ég væri til í fallhlífarstökk og ég stökk auðvita til. Þá var ég reyndar enn með minni fyrrverandi. Hún hætti með sínum kauða eftir 16 mánuði, trúlofun og sambúð. Ég var í 18 mánuði, trúlofun og sambúð. Við hittumst í Eyjum aftur og þar erum við bara í okkar eigin heimi. Ekkert gerðist samt þar útaf loforði sem ég lofaði minni fyrrverandi en ég ætla ekki að fara út í það mál nákvæmlega. Stuttu seinna byrjaði með henni og er búinn að vera með henni núna í 5 daga.

Þetta er það nálægasta “hrifningu við fyrstu kynni” sem ég kemst. Ég get ekki sagt að þetta hafi verið ást og get ekki sagt það fyrr en eftir marga mánuði. Við smelltum saman. Við erum búin að tala um þetta og hún sagði að þessi hrifning hefði ekki bara verið hjá mér. Við hefðum líklega farið út í samband ef ég hefði ekki verið svon nýhættur í sambandi og hún í sambandi. En núna erum við saman og ég vona að þetta eigi allt eftir að fara yndislega.

Ég veit það ekki. Mér finnst ég hafa upplifað ást við fyrstu sýn þó ég hafi svo sannarlega ekki fundið ástina í fyrsta skipti sem ég sá hana. Hins vegar nota ég þetta orðatiltæki (Sem er ótrúlegt að fólk hérna sé að reyna að skilgreina fastar en jörð og himinn) yfir það að ég fann fyrir svo gríðarlega sterkum tilfinningum til hennar svo ótrúlega snemma að ég hefði aldrei trúað því að svoleiðis væri mögulegt. En ég kalla þetta ást við fyrstu sýn. Hún er til fyrir mér, ég bara kann að skilgreina hana eins og mér finnst hún möguleg og falleg.

Þetta er svo eft hérna að fólk er með einhverja fastsetta skilgreiningu á ást, sannri ást og annað slíkt. En hvað getur maður svosum sagt? Orðabókarskilgreiningin er eitthvað um það bil “djúp, innileg tilfinning til annarrar manneskju, tilfinning fyrir aðlaðandi eiginleikum”, sumir hérna nota “horfðu í augun á maka þínum eftir 30 ár og finndu enn sama neistann, þá ertu ástfanginn”. Af hverju þessi skilgreiningagleði. Ást er einfaldlega tilfinning sem hver og einn verður að gera upp við sig hvort hann er að finna. Ég finn fyrir ást eftir 4 mánaða samband, það hefur aldrei neinn sagt að hún þurfi að endast að eilífu. Ást getur verið til staðar í 10 mínútur ef tilfinningin er nógu sterk…það þarf ekkert nema styrk. En þetta er bara mín hugmynd. Uppáhalds skilgreiningin mín á ást er að sjálfsögðu þessi:
ást kv, tímabundin geðtruflun, læknanleg með hjónabandi eða með því að fjarlægja sjúklinginn þeim áhrifum sem vesöldinni ollu. Krankleiki þessi er, líkt og tannskemmdir og margir aðrir kvillar, útbreiddur aðeins meðal menningarþjóða, sem búa við sjálfskapaðar aðstæður; villiþjóðir, sem anda að sér hreinu lofti og leggja sér til munns einfalda fæðu, njóta ónæmis fyrir hervirkjum hans. Hann er stundum banvænn, þó oftar lækninum en sjúklingnum. afbrotamaður k, maður gæddur meiri athafnavilja en dómgreind, sem tekið hefur óheppilegu ástfóstri við gott tækifæri.

er ekki átt við hrifningu svona við fyrstu kinni fremur en ást=ástfanginn?

Ég las einhverstaðar að ást við fyrstu sín væri í raun rugl því að það sem ást við fyrstu sín á að vera er í raun tilfinning um að sá sem þú ert að sjá (í fyrsta sinn) uppfylli þína hugmynd um fullkominn maka. Sem sagt ekki hvað hann eða hún er heldur hvað þú heldur að hann eða hún sé!

Skilur einhver hvað ég var að segja?

ég hef nú ekki trú á ÁST við fyrstu sín!!

Ef einhver talar um ást við fyrstu sýn, þá er hann að meina losta eða hrifningu. Ást er e-h sem kemur seinna, svo einfalt er það.

Kv. 1til2