Ég gæti vel trúað að þetta myndi lagast fyrr ef þú værir ekki svona nálægt honum. Þetta eru mjög eðlilegar tilfinningar. Þú ert tilfinningalega bundin honum enn og tilfinningarnar bara hverfa ekki einn, tveir og þrír þótt þið ákveðið að hætta saman. Hafið þið verið saman í mörg ár er líklegt að þetta taki langan tíma, það er alla vega mín reynsla, en samt er margt gott í þessu líka, það er ég viss um. Best að skapa fjarlægð ef hægt er og fara svo að gera eitthvað fyrir sjálfa(n) sig, t.d. rækta líkamann og sálina á nýjan hátt, fara á námskeið eða eitthvað þess háttar sem mann hefur kannski dreymt um en ekki gert. Það ríður á að byggja sig upp og hefja nýjan kafla í lífinu. Smám saman mun þá vanlíðanin hverfa og ný vissa um sjálfa(n) þig tekur við, sjálfsmynding styrkist og vellíðan eykst. Eftir einhvern x tíma muntu áræðanlega sjá að þrátt fyrir allt var best að þetta færi svona. Hei! Og eitt enn. Það er fullt af fiskum í sjónum og þér liggur ekkert á að hella þér í annað samband strax, fyrst er að ná upp góðri sjálfsmynd og læra að elska sjálfa sig, því fátt er verra en að hoppa beint inn í annað samband með tilfinningaflækjuna á bakinu (eða í maganum kannski frekar) - slíkt er bara plástur sem dugir mjög skammt, það er margreynt. Gangi þér vel!

Ég held að þetta séu rosalega eðlilegar tilfinningar.. Mér leið alveg eins þegar ég hætti með mínum fyrrverandi, en það að hitta var reyndar ákvörðun sem ég tók en ekki eitthvað sem ég neyddist til að gera.. Við ákváðum að vera vinir og það gekk fínt, þó að ég viti að það gerir okkur miklu erfiðara fyrir þegar annaðhvort okkar fer í samband aftur.. Ég er sammála því sem var sagt hérna á undan mér, að þú eigir að reyna að finna eitthvað að gera, eitthvað skemmtilegt, fara á námskeið eða læra eitthvað, æfa einhverja íþrótt og svo framv… Lykillinn að því að komast í gegnum þetta er að hafa nóg að gera, alls ekki eyða tímanum í að vera ein heima.. Svo held ég að það gæti ekki skaðað að segja honum hvernig þér líður, þá kannski sýnir hann tillitsemi og er ekki að hanga með einhverjum stelpum fyrir framan þig.. Ekki öskra á hann eða rífast í honum , segðu honum bara í rólegheitunum hvernig þér líður..

-Zuela

þetta er alveg eðlilegt hjá þér. Ef þú getur farið eitthvað í burtu held ég að það myndi gera þér gott. Þú jafnar þig betur og svona. Annars skil ég þig alveg að þú verðir öfundsjúk þegar þú sérð hann með öðrum stelpum enda hefuru greinilega ennþá miklar tilfinningar til hans. Reyndu að ræða málin við hann. Kannski getiði reynt aftur ?

ég vona að þetta líði fljótt yfir því ég get ímyndað mér hvað þetta hlýtur að vera erfitt. ég er búinn að vera með mínum í 4 ár og ég myndi missa vitið ef við hættum saman og hann væri að rúnta með öðrum stelpum(þótt við værum hætt saman)

Málið er eins og einhver sagði þarna áðan tilfinningarnar hverfa ekki þótt þið hættið saman…gangi þér bara vel og keep bizzy!!!

Þú ert eflaust ennþá hrifinn af honum!!!
En ef mín fyrrverandi mundi nöldra í mér og hella sér yfir mig, myndi ég hrækja framaní hana og draga hana um á hárinu..

Þú ert ekki að vera geðveik, trúðu mér. Ég sjálfur lenti í eins flækju með stelpu sem að ég var mjög mjög ástfanginn af. Við hættum saman eftir að við komumst að því að sambandið gengi bara engann veginn upp. En svo varð það þannig að hún var alltaf hangandi með vinum mínum nánast hvern einasta dag og það böggaði mig alveg svakalega, þó svo ég vissi að henni þótti í rauninni bara gaman að eiga okkur alla sem vini. Það sem ég gerði vitlaust var svo það að ég talaði ekki um þetta tilfinningarugl mitt við neinn, heldur tók ég þetta bara allt inn á mig. Svo undir lokinn bara sprakk ég gjörsamlega (ekki skrítið, var búnað bæla þetta í mér í tvö ár). Þá sagði ég henni það bara að við gætum ekki hist lengur, allaveganna ekki næsta árið. Hún tók því ekki vel en bar því samt mjög góðan skilning. Við hittumst ekkert í meira en ár og ég taldi mig vera orðinn nokkuð góðann og stabílann, þannig að við byrjuðum að hittast aftur sem “vinir” öðru hvoru, en svo var það komið út í það að við vorum byrjuð að hanga saman nær hvern dag, ég meira að segja vaknaði oft upp við símtal frá henni þar sem hún var að reyna að draga mig út að hangsa. En svo gerðist þetta bara aftur. Þá einmitt var ég byrjaður að halda að ég væri orðinnn geðveikur (var orðinn atvinnulaus og allt í klúðri) þannig að ég fór og hitti geðlækni og bað um að fá að vera á geðdeild í viku eða svo. Þá komst ég að því að ég var sko langt frá því að vera geðveikur. Ef þú ferð inn á geðdeild þá sérðu það að þar er fólk sem á sko við alvöru vandamál að stríða, og mörg þeirra tilfinningaleg. Bara af því að lesa greinina þína þá sér maður strax að þú ert alveg 100% sane manneskja so dont you worry - berðu bara höfuðið hátt, vertu dugleg að hreyfa þig og hitta vini og bara vera nógu fokking aktív, og þegar þú rekst á gaurinn þá heilsaru honum bara eins og vinir gera, ekki gefa honum nein puppy eyes eða illt augnráð, þá fer hann bara að hafa áhyggjur og líður illa sjálfum. Þú átt eftir að hitta framtíðargaurinn þinn von bráðar - loforð. allaveganna er ég búnað vera í föstu sambandi núna í tvö ár og mér líður æðislega…….
“good things come to those who wait”

Ég skil þig mjög vel, ég og minn fyrrverandi vorum alltaf að hittast, í sama vinahópi og svona… enda fór þetta allt í eina stóra klessu. Það langbesta var að hætta að reyna að hitta hann, ef hann fór með í eitthvað þá kannski nota það skipti til að gera eitthvað annað… smá frí er best.

Svo auðvitað hugarfarsbreytingin, ef þú ert með það alveg á hreinu að þú VILT EKKI að þið reynið aftur þá skiptir það miklu og þá er bara spurning um tíma þangað til þú kemst yfir hann en ef þú ert alltaf að láta þig dreyma og vona að þið getið reynt aftur þá nottla er algert heartbreak að sjá hann daginn út og inn með nýjum stelpum og þannig…

eitt ráð: Reyndu að líta á þetta frá sjónarhóli hans. Kannski er hann bara að reyna að komast yfir þig t.d. með því að prófa að hitta aðrar stelpur og þannig…

ég er enn ástfanginn af minni fyrrverandi og ímyndaðu þér þetta, við búum í sama húsi í tvíbýli það er nálægt hvort öðru, en við hittumst ekki hvort annað mikið vegna vinnu hvort tveggja þegar ég á frí er hún að vinna og öfugt, kannski er það gott, ég er samt hræddur um að hún hætti með mér vegna óþroska, hún fór alveg rosalega illa með mig og hefur ekki enn gert sér grein fyrir því.

Djöfull ertu geðveik maður!! ;o) Been there, done that, not going to do this again! Hugsaðu ekki um hann lengur. Það er erfitt ok, en ef þú ætlar að verða sátt við þig og þitt líf aftur að þá þarftu að breyta um umhverfi og það fljótt. Bara anything!

Sko málið er að þú varst með stráknum í földann allann af árum og eruð svo hætt saman. Ef þú vilt hætta að vera svona öfundsjúk og allt það þá þarft þú að fara eitthvað annað í dálítinn tíma og ekki tala við hann á neinn hátt eða fá forelra til hjálpar. En ef þú vilt fá hann aftur talaðu þá við hann um það.

Takk fyrir þetta allt. ég er farin að átta mig aðeins á hlutunum og er búin að ákveða að fjarlægð gerir þetta betra ég mun komast yfir hann á endanum og þetta með að hann sé að rúnta með einhverjum stelpum er ekki fyrir það að hann sé að reyna við einhverjar aðrar stelpur heldur bara að gera eitthvað annað en að væla heima útaf mér. er öll að koma til sko…. en takk fyrir frábær svör og ég veit öfundsýki er ekki ást langt því frá sambönd eiga að byggjast upp á trausti…. en ég er náttulega bara venjuleg tilfinningavera sem verð afbrýðissöm… því miðu

sætt abbó yfir firverandi. lagast með tímanum alveg öruglega. bara að fara að snúa sér að sínu eiginn lífi.

Auðvitað er það eðlilegt amnesia. Það er ekki nema náttúrulegt að finnast maður eiga svolítið í einhverjum sem maður hefur deilt lífinu með í fleiri ár.

Það sem ég held að þú þurfir að gera er að velta fyrir þér hvort það sé hreinlega bara svona erfitt að sleppa, eða hvort um er að ræða raunverulegan söknuð. Viltu snúa við eða ekki?

Þú ættir að velta fyrir þér hversvegna þið hættuð saman. Var það vegna tímabundinna erfiðleika, eða einhvers sem þú telur að muni verða áfram vandamál, eða muni koma upp aftur.

Spáðu í þetta og taktu svo ákvörðun um hvort þú viljir reyna að sparka sambandinu í gang aftur eður ei.

Ef svo, þá læturðu verða af því. Ef ekki reyndu þá að hugsa um hann án afbrýðissemi eða söknuðar. Skildu að þið eruð tvær manneskjur sem hittust, eignuðust saman góðar minningar og hjálpuðuð hvort öðru að kynnast fyrst og fremst sjálfum ykkur. Vertu glöð því það er reynsla sem þú býrð að og reynsla sem mun nýtast þér við að finna hamingjuna.

Kveðja,
Vargu

Takk Vargur fyrir frábært svar. Sko þetta er einhver söknuður en mest vani. Ég vill sparka þessu frá mér þessu sambandi þessi vandamál sem komu upp og hafi komið upp lengi verða að eilífu og þess vegna vill ég ekkert stofna neitt aftur með honum. Ég verð að sleppa af honum takinu og hætta að tala við hann um hann og vera afbrýðissöm útí þegar hann er að gera eitthvað annað ég á hann ekki lengur og á ekkert með það að vera að skipta mér af honum þetta er bara svo mikill vani sem er erfitt að losna við því miður en vonandi lagast þetta þegar ég fer í burtu því þetta er vissulega ekki að lagast mikið núna þegar við erum svona nálægt hvor öðru…