Jeminn eini…..
Ég vorkenni þér svo….. eina sem ég get ráðlagt þér er að dekra við sjálfan þig og gera allt það sem þér finnst skemmtilegt og reyna að hugsa sem minnst um þetta, þó það sé erfitt. Farðu út að hlaupa, eyddu meiri tíma með vinkonum þínum o.þ.h.
Hugsaðu samt um…. það er eitthvað innra með þér sem segir þér að slíta sambandinu við hann…. af hverju er það ??? Það hlýtur eitthvað að hafa verið að fyrst þú sættir þig ekki við þetta eins og þetta var.
Baráttukveðja,
Spacey

Elsku, elsku greyið mitt!! Ég veit nákvæmlega hvernig þér líður og ég veit ekkert hvað ég á að segja þér. En eitt vil ég segja: Hættu að sofa hjá honum og Hættu að reyna að nálgast hann aftur!!!! Plís, ég hef verið í þessarri stöðu ég sóaði tveimur árum í svona vitleysu. Ég hélt að ég hefði þetta undir kontol en á meðan ég var enn að umgangast hann þá var ég EKKI að komast yfir hann og ég var heldur ekki að gera neitt annað. Líf mitt hélt áfram að vera á stopp, bara í ennþá verri aðstöðu. Þetta er hræðilega niðurlægjanri, ekki gera sjálfri þér þetta. Þú ert að gera svo ofboðslega lítið úr sjálfri þér með því og það á bara eftir að gera þetta langdregnara og erfiðara. Ég veit að maður verður að læra af sínum eigin mistökum og þú getur ekki lært af mínum. En ég vildi samt segja þér þetta, mér þótti svo hræðilega sárt að lesa bréfið þitt.

*HUGSHUGSHUGS* Þú er dýrmæt, einstök og átt skilið alla hamingju í heiminum, ekki láta þetta hafa af þér lífsgleðina.

Luv & lots of hux, Lynx

já eg skil þig svo en veistu þú kemur sterkari í gegn fyrir vikið en samt eins og er þá blæðir hjartað mitt fyrir þig ekkert smá erfitt en þú kemur samt sterkari út úr þessu!! gangi þér vel og reyndu að fá hjalp til að komast yfir sorgina á réttan hátt því þá gengur það betur svona skilnaðir eru með erfiðari hlutum sem þú gengur í gegnum og mar þarf hjálp einhvern til að tala við en gangi þér sem allra best:) baráttu kveðjur honey

kíktu bara á skilaboðin sem ég sendi þé

Úff.. ég veit hvernig þér líður… ég hitti stelpu í vor og við vorum saman í 3 mánuði. Hún á að vísu heima fyrir sunnan en það skipti mig engu máli. Svo kom hún í sumar með vinnunni sinni (Norðurleið) og hitti mig og vini mína. Svo kom verkfallið sem flestir muna eftir (Sleipnis verkfallið) og hún sagði við mig að hún vildi taka pásu þegar verkfallið væri búið.. ekki meðan verkfallið væri heldur þegar það væri búið.. og ástæðan sem hún gaf mér var að hún vildi fá smá space.. ég meina hún á heima 400 og eitthvað kílómetrum frá mér og vill space. Allavegana þá tók ég því eins og hálfviti og komst síðan c.a viku seinna (í gegnum besta vin minn) að hún hefði sagt að hún elskaði hann.. ég fékk kast og hellti mér yfir hana. Þá baðst hún fyrirgefningar og við byrjuðum svo aftur saman. Svo eftir dálítin tíma þá fannst mér hún hafa breyst einhvernveginn.. Ég hringdi í þennan vin minn og spurði hann hvort að hún væri að tala eitthvað illa um mig. Hann sagði nei og ég trúði því alveg. Svo frétti ég það frá vinkonu minni, sem var kærastan hans, að hann hefði sagt henni að kærastan mín væri að tala drullu illa um mig. Ég varð brjálaður (eina ferðina enn) og sagði honum að fara til andskotans og henni líka. Svo leið sumarið og ég var í þunglyndi og reyndi að fremja sjálfsmorð einu sinni yfir sumarið. Svo sættumst ég og vinur minn rétt áður en hann ætlaði að flytja suður til hennar (og til að fara í skóla og vinnu). En svo viku eftir að hann var farinn frétti ég að hann væri búinn að trúlofast henni og hún væri ólétt! hún er 15 og hann er 17! Ég veit EKKERT hvað þau voru að hugsa og svo fór þetta út í brjálað kjaftæði og ég hugsaði um sjálfsmorð aftur… Núna baðst hún fyrirgefningar og hún lætur mig alveg í friði en ég mun alltaf muna þetta.

mystic

Ég vorkenni þér geðveikt… og eins og þú tekur eftir þá hafa líklegast allir sem eru að skrifa þér, og hafa skrifað á rómantíkinni lent í svipuðu. Það eru rúmir 3 mánuðir hjá mér… Það sem ég hef verið að gera er að takast á við þetta. Besta leiðin til þess er að skrifa okkur… Án gríns, það sem hefur hjálpað mér mest er þessi síða, vinir mínir og sú staðreynd að mig langaði til þess að komast yfir þetta og ljósið í lífi mínu, sonur minn. Breyttu um lífsstíl, ekki lifa lífinu eins og þið gerðuð, heldur finndu nýja leið til þess að lifa lífinu. Ég fór að hreyfa mig og koma mér í form (virkar eins og sprauta í rassinn (afsakið frönskuna)), fór að stóla á vini mína og bara hafa gaman af því að lifa… Erfitt, en einfalt.
Best of luck…
Gromit

Ég er í nákvæmlega sama pakka og þú, og það er vægast sagt ömurlegt! Við er búin að vera saman í 1 1/2 á en höfum verið að fjarlægjast undanfarna mánuði og við höfum alltaf rifist, en það er mikið til komið vegna áfengis og f-efna neyslu. Nú þegar við erum hætt því bulli og allt vitist vera að lagast, þá skiptir hann um skoðanir á 10 mín fresti. Og það versta er að ég læt hann ráða yfir mér. Kem hlaupandi í hvert skipti sem hann vill og fyrirgef all sem hann særir mig með. En ég ætla að segja stopp við því og REYNA að finna mann sem virðir mig og vill vera með mér - því ég hef svo mikla ást að gefa og ef hann vill hana ekki, get ég lítið gert í því! Ég verð bara að hætta að vorkenna sjálfri mér - Hann á mig ekki skilið!
Ég elska hann SVO mikið að hjarta mitt er að springa og ég virkilega langaði að eyða framtíð með honum og hans fjölskyldu, og núna eru jólin að koma og ég veit ekkert hvað ég á að gera :(

ég skil hvernig þér líður, ég hef verið það ástfangin að ég var tilbúin að drepa mig. en það var ég sem gerði þau mistök að segja honum upp, og ég er ennþá í ástarsorg, og er ennþá ástfangin af honum. samt hættum við saman í janúa