Ég læt fólk vaða yfir mig á allan hátt. <a href=“Við höfum verið saman í 8 ár. Fyrstu árin var þetta tóm hamingja, loksins fann ég kvenmann sem ég gat treyst. Einhver sem ekki stingur mann í bakið eða fyllir mann með fagurgala sem hún meinar ekkert. Fyrir 3 árum komu brestir í sambandið, einfaldlega vegna þess að ”>Ég er í sambandi sem mér líður illa í</a> en er of mikill aumingi til að koma mér út úr því, frekar læt ég líf tveggja einstaklinga fara til andskotans.
Ég reyndi í haust að segja henni hug minn, ég í raun gerði allt nema að pakka í tösku og labba út, henni tókst að sannfæra mig um að vera “í nokkrar vikur enn”. Síðan eru liðnir 3 mánuðir. Svona er ég mikill aumingi. Ég læt kvenfólk bulla í mér fram og til baka. “Þú ert svo frábær vinur”, “Þú munt alltaf eiga mig sem vin”, “Þú getur alltaf talað við mig”.
Ég ét 2 tegundir af pillum, fer reglulega til geðlæknis, en það virðist bara ekki duga til. Hvers vegna er ég að rembast við þetta? Ég bið um stuðning og skilning frá þeim, en hvar er hann? Baktal og ignore fær maður í staðinn, alveg frábært.
Og ekki er vinnan skárri… bið um smá stuðning, ekki að ég eigi að fá eitthvað minni verkefni eða eitthvað svoleiðis, eiginlega þvert á móti, bið um eitthvað sem er smá challenge sem getur vakið áhuga manns, og að ég fái smá þrýsting frá yfirmönnum. (Það er nú yfirleitt öfugt!) Onei, er bara settur út í horn og ignoraður og settur í e-r krakkajobb. Akkúrat það sem ég þarf.
Hvernig er hægt að klúðra lífi sínu svona algjörlega? Við fyrstu sín virðist ég hafa allt; Gáfur og útlit, ég bara sé ekki tilganginn lengur…