uuuu….hæ, ég veit eiginlega ekki afhverju ég ætla að skrifa þetta kannski vantar mig ráð ég veit það ekki, en ég ætla allavega að segja frá.
Í sumar kynntist ég manni sem er 11 árum eldri en ég (ég er 17) og alveg frá því ég hitti hann fyrst þá hef ég verið hrifin af honum, en sagði honum það aldrei. hann á heima útá landi en er á sjó og hann landaði oft nálægt bænum mínum. við hittumst alltaf þegar hann kom í land. en ég sagði honum aldrei að ég væri hrifin af honum, því ég vissi ekki hver viðbrögð hans yrðu. en við urðum rosalega góðir vinir fyrir því. hann á 2 börn og er með barnsmóðurinni. svo um daginn þá hringdi hann í mig, og við töluðum saman í einhvern tíma og sagði mér hvað lífið væri óréttlátt. hann sagði mér hversu hrifinn hann væri af mér og hann sagði mér að ég væri svo falleg og að ég væri algjör gyðja og hvað ég væri æðislegur persónuleiki og að honum hafi fundist þetta frá því að hann hitti mig fyrst. og ég sagði honum hvað ég væri hrifin af honum, og sagði honum hvað mér fannst hann vera flottur, og sexy og hversu æðislegur persónuleiki hann er.
ok kannski mig vantar ráð kannski ekki. en mér finnst lífið óréttlátt, ekki eins og ég hafi ekki fengið minn skammt af því. en sko, æ ég veit ekki, hvað á ég að gera???? ég vil umfram allt halda í vináttu hans, þótt ég myndi líka vilja vera með honum, og ég hugsa eiginlega alltaf um hann og það minnir mig rosalega margt á hann, og hann sagði mér að hann hugsaði alltaf um mig.
well, eins og ég sagði þá vil ég halda í vináttu hans, og ég veit að hann vildi það líka og hann myndi líka vilja vera með mér. en hann þarf líka að taka tillit til barnanna sinna tveggja, og ég skil það mjög vel, ég veit hann elskar þau meira en allt, æ ég veit ekki í rauninni hvað ég er að gera hérna, en endilega ef þið viljið gefa ráð eða segja ykkar álit endilega gerið það