Stundum er gott að fyrirgefa og síðan er líka stundum gott að tala um það. T.d. ef hann segir fyrir gefðu þá segir þú bara STOP. Það er ekki hægt að byggja samband upp á endalausum fyrirgefningum. Stundum þarf maður að tala um þetta. Búa kannski til settningu sem þið vitið hvað þíðir. Og geti þar að leiðandi ekki móðgað hvort annað. Ég veit að það er alveg hrikalega amerískt en það virkar stundum.
Segjum sem svo að þið séuð að rífast og hann segir “geturu fyrigefið mér” þá segir þú kannski “þú mannst hvað við töluðum um”. Þá veit hann hvað hann gerði vitlaust. Og til gamans má búa til þá reglu að ef annar gerir eitthvað sem þarfnast fyrirgefningar þá þurfi hann kannski að gera eitthvað í staðinn. T.d. nudda þig, baða þig eða bjóða þér eitthvað eða jafnvel að þú segir "næst þegar þú þarfnast fyrirgefningar þá þarft þú að gera dadddadda… sem er kannski eitthvað sem þér finnst gaman en honum ekki. Þetta gefur líka tilbreytingu í sambandið og gerir það skemmtilegra.
En ef þú þorir ekki að stinga uppá þessu þá er ekki framtíð í þessu sambandi. Þið verðið að geta tjáð ykkur um eigin hugmyndir og tilfinningar.

Vonandi að þetta hjálpi þér og þínum.

×siggi×

sammála þér toffari, maður verður að ræða málin alveg út, því ef maður gerir það ekki þá hleðst bara upp spenna og á endanum springur annar aðilinn og þá getur sambandið bara endað illa…

Mín reynsla er sú, að sumir segja bara “fyrirgefðu” til að fá friðþægingu og sleppa frá umræðunni. Þetta fólk áttar sig ekki á því að “fyrirgefðu” þýðir “mér þykir þetta ofboðslega leitt og ég mun aldrei gera þetta aftur vísvitandi”. Maður þarf að MEINA það sem maður segir. Allt of mikið af fólki biðst bara alltaf fyrirgefningar og fær hana, og er svo ekkert að gera í málunum eða að átta sig á því hvað fyrirgefningin þýðir. Það þýðir ekkert að biðjast bara fyrirgefningar eða að veita hana, eins og það sé eitthvað formsatriði. Það verður að vera einlægur vilji og skilningur á bakvið. Annars er þetta bara merkingarlaust yfirborðshjal og getur valdið sárindum og misskilningi. Burtséð frá því að við erum þá í rauninni að tala um yfirborðskennd samskipti og viðkomandi samband á sér e.t.v. litlar forsendur í óbreyttri mynd. Hmmm það er a.m.k. mín skoðun, réttur til skoðanaskipta að sjálfsögðu áskilinn. :)

Verið góð við ykkur og hvort annað :)

Lynx

Þegar verið er að tala um eitthvað sem skiptir ekki rassgat máli, eins og hvaða útvarpsrás á að hlusta í bílnum þá borgar sig ekki að gera neitt veður út af því. Málið er samt að ef eitthvað mæavægilegt eins og það er að fara i taugarnar á manni er það yfirleitt eitthvað annað sem liggur að baki. Þá þarf að hætta að tala um það sem engu máli skiptir og finna það sem liggur að baki og tala um það og þá meina ég þannig að báðir aðilar hlusti á hinn án þess að fara að rífast. Ef þetta gengur erum við seif. OK það er einfalt að segja þetta hér, en að framkvæma þetta…. allt annað mál!