Sko ástæðan fyrir því að ástin er talin vera í hjartanu er að maður fær stundum sting í hjartað þegar maður sér þá sem maður er hrifinn af…

Djust a pæling

Ástin er voðalega skrítin hlutur. Margir rugla saman Ást og hrifningu. Ástin er svolítið sem grípur man ekki bara líkamlega eða hugan í hvert skiftið sem maður sér persónunua. Ástin er að vissu leiti huglæg tenging sem fólk myndar á milli hvors annars. Það er oft talað um að fólk geti skinjað tilfingar hvors annars. (Þú hugsar um maneskjuna finnur hvernig henni líður ef þú hugsar um það.)Eða það finnist hafa þekkt hvort annað allt sitt líf (sálufélagar). Ást sem ég hef upplifað er einhvað lík þessu. Ég finn rosalega fyrir þeir persónu sem ég er með. Elska. Og gef vissan part af mér til þeira persónu sem ég elska. Þess vegna er maður mjög mjög svo sár ef maður hættir með þeiri persónu sem maður nær svona sambandi við. Því að tengingin sem maður hefur við þá persónu varir í langan tíma. En hrifning. Er nokkuð sem snertir en gefur ekkert. Ástin er því oftar en ekki tilfinning sem tengist ekki útliti nema að smá parti. Þetta er alltaf spurining hvort maður nái að tengjast hinni persónuni. Ekki að gefa og gefa. Heldur hleypa að sér og finna þá réttu.. Leyfa hjartanu að tala. Ekki vera hræddur… Og jú hún er til þessi eina rétta. Bara spurning hver sú persóna sé…

Ástin er við hliðina á múmínkexinu í hagkaup!
Nei bara smá dj. Ástin hjá mér, ákkúrat núna er útgeislun út úr öllum útlimum á mér, það er eins og maður sé mað tilfinningar sem eru svona rauðbleikar og standa svolítið út úr puttunum. Þannig að þegar maður gengur fram hjá einhverju og stríkur það (svona as you pass) þá finnur maður tréð! Það er alveg geðveikt erfitt að lýsa þessu! Ég bara finn til dæmis hjá mér að það kom eins og sprengja innan með mér. Allar tilfinningar; reiði, hamingja, ást, sorg, gremja og allt þetta bara sprakk. Það var svolítið óþægilegt fyrst en núna er þetta alveg rosalegt. Þegar maður einbeitir sér eða sér manneskjuna, þá stífna allir vöðvar, blóðið hleypur í kinnarnar, maður verður stressaður og allt verður bara frábært og maður fer bara að brosa eins og asni. Ég er svo miklu meira ástfanginn heldur en ég veit og held að ég held að ég sé líka svolítið ástfanginn af ástinni sjálfri! Það er allt gott hjá mér núna. Mér finnst að allir ættu að vera ástfangnir og hamingjusamir bara í eina mínútu fyrir mig.
Elska ykkur
Gromit ;p

Vísindalegt: Ást er óskilgreinanlegt hugtak!
Andlegt: Ást er það sem gerir mann hamingjusaman í alla staði og maður getur ekki annað en brosað með manneskjunni og haft það gaman með henni! Hins vegar finna allir fyrir ástinni á sinn eigin hátt. Það er ekki til neitt eitt sem segir til um hvað ást er. Það eina sem maður þarf að vita eru meginatriðin og svo hvort maður sé ástfanginn eður ei.
Munið allavega að ef þið viljið alvöru hamingju finnið þá alvöru ást! Gangi ykkur vel á lífsleiðinni ;) :)