já, þegar langamma mín var veik ætluðum við í heimsókn til hennar, en svo kom vinkona mín og ég ákvað að fara bara í staðinn með henni niður í bæ, og fara til langömmu seinna.. en svo dó hún nokkrum dögum seinna, og ég mun sjá eftir því að hafa ekki fengið að kveðja hana alla ævi!

já, þegar langamma mín var veik ætluðum við í heimsókn til hennar, en svo kom vinkona mín og ég ákvað að fara bara í staðinn með henni niður í bæ, og fara til langömmu seinna.. en svo dó hún nokkrum dögum seinna, og ég mun sjá eftir því að hafa ekki fengið að kveðja hana alla ævi!

þetta gerðist fyrir mig þegar afi minn dó.. hann var á spítala nokkrum dögum fyrir að hann dó og fjölskyla mín fór uppá spítala en ég kostiki með eða var eh annað upptekin og náði því ekki að heimsækja hann í tæka tíð og ég sé endalaust mikið eftir því!!

Ein langamma minna átti heima á Skaganum og ég fer nú ekki oft þangað (bý í Hafnarfirðinum), hún var orðin ansi gömul, 93 minnir mig og var orðin ansi veik, búin að fá heilablóðtappa og ég man seinast þegar ég heimsótti hana þá man ég að ég horfði á hana og hugsaði svo hlýlega til hennar og ég var svo stolt af henni með lífið hennar og ég hugsaði það ekki beint, en ég vissi að þetta yrði í seinasta skipti sem ég sæi hana og þegar við fjölskyldan kvöddum hana að lokinni þeirri heimsókn, man ég að ég kvaddi hana í huganum. Hún dó fáum mánuðum seinna.
Einn afa minna var orðin mikið veikur og gamall og hafði lent í ansi mörgu, hann virtist bara hafa 9 líf! ;) En svo fór hann inná spítalann fyrir jólin 2001 og hann var þar í einhverja daga, ég hugsaði ekkert mikið um þetta og bjóst við að hann myndi hrista þetta af sér, þótt að hann hafi verið orðin 83. En þegar ég heimsótti hann á spítalann í síðasta skiptið sem ég sá hann, hvarflaði að mér hvort þetta yrði í seinasta skipti sem ég myndi sjá hann, og það varð úr..
Núna var ég að frétta að hinn afinn væri orðinn ansi veikur og ég vil helst ekki hugsa um það..

En samt, þegar ég hugsa um dauðann þá virðist hann svo endalegur og sorglegur. Samt trúi ég því staðfastlega að það er líf eftir þetta líf og dauðinn er ekki lokapunkturinn.
Og ég verð að trúa því að afa og langömmunum mínum líði vel, þau voru jú öll orðin gömul, veik og lúin. Hin langamma mín sem ég þekkti var orðin 103 ára og henni hlakkaði til að deyja, svo þegar ég fékk fréttirnar af andláti hennar varð ég ánægð, ekki það að mér hafi ekki þótt vænt um hana, heldur veit ég að þetta var sem hún vildi, hún vildi hvíldina. Ætli afi hafi ekki viljað það líka. Ég ætla að reyna að hætta að vera eigingjörn og vilja hafa þau alltaf hér til halds og trausts heldur samgleðjast þeim fyrir að fá hvíldina.

Ég samhryggist :**

ég samhryggist ykkur… það er alltaf erfitt að missa ástvin.
Þegar afi minn dó var hann bara búinn að vera veikur í nokkra daga en ég mátti ekki fara að heimsækja hann vegna þess að ég var bara of ung. Það er líka svolítið sárt en ég veit að hann er þarna :)

Ég samhryggist þé

Á þessar greinar að vera inni á Rómantík??
Það er ekki rómantíkst að vita af einhverjum dánum á þessum stundum.

Audda

ÉG VIL EITTHVAÐ ÁHUGAMÁL SEM SEGIR FRÁ DAUÐANUM OG ÞVÍ SEM FYLGIR ÞVÍ.

P.S.
Afi minn er rosaveikur en samt er hann svo hraustur og svoleiðis en ég veit að hann veit að hann deyr bráðum en ég vil ekki hugsa um hann dauðan. Sonur hans og ömmu dó í fyrra sem mér mest kveið fyrir en ég vissi að hann myndi deyja vegna þess sem kom fyrir hann. Sem betur fer er ég hjá pabba núna í 3vikur og ég sé afa minn alltaf þá á milli. En í byrjun árs þurfti hann að fara upp á spítala en það var ekki mánuður á milli sem hann þurfti aftur að fara. Í seinna skiftið greindist hann með sykursýki c".) Ég veit ekki hvað ég á að gera ef hann deyr. það veit enginn hann er besti afi í heimi þó að hann er óvirkur alki en mér er sama mér fykir vænt um hann eins og hann er.

samhryggist þér morgan…
en ég veit hvernig þetta er þótt að ég hafi bara verið lítil þegar amma mín og afi dóu þá man ég samt að ég grét mig í svefn á hverju kvöldu í 2 mánuði. og ég vil bara koma því á framfærir meðan það er verið að tala um þetta, að segja ástvinum okkar hve heit við elskum þau áður en það er um seinan….

Ég samhryggist ELSKU DÚLLAN MÍN

Ég samhryggist þér svo morgan…og ykkur hinum líka og ég vil votta ykkur mína hinstu samúð.
Gangi ykkur vel og munið líka að það þýðir ekki að syrgja alltaf. Stundum verður maður að gleyma…Hugsið samt alltaf til ykkar nánustu sama hvar þauu eru því þau finna að það er einhver þarna úti sem þykir vænt um þau og saknar þeirra :)

Takk ótrúlega allir sem svöruðu þið vitið ekki hvað stuðningur ykkar skiptir mig miklu máli.